Yargıtay - Taksirle yaralama - Yargıtay 12. Ceza Dairesi 2017/7904 Esas 2019/3516 Karar Sayılı İlamı

12. Ceza Dairesi
Esas No: 2017/7904
Karar No: 2019/3516
Karar Tarihi: 13.03.2019

Taksirle yaralama - Yargıtay 12. Ceza Dairesi 2017/7904 Esas 2019/3516 Karar Sayılı İlamı

Özet:

Bu mahkeme kararı, taksirle yaralama suçu işleyen iki sanık hakkında verilmiştir. İlk sanık hakkında CMK'nın 223/2-e maddesi gereğince beraat kararı verilirken, ikinci sanık hakkında TCK'nın 89/1, 62/1, 52/2, 4. maddeleri gereğince mahkumiyet kararı verilmiştir. Kararın incelenmesinde; doğrudan hükmedilen adli para cezalarının 5320 sayılı Kanunun Geçici 2. maddesi uyarınca kesin nitelikte olduğu belirtilmiştir. Ayrıca, katılan vekilinin temyiz istemi göz önünde bulundurularak mahkumiyet hükmüne REDDİNE, beraat hükmünün ise ONANMASINA karar verilmiştir. Kanun maddeleri ise şöyledir:
- CMK'nın 223/2-e maddesi
- TCK'nın 89/1, 62/1, 52/2, 4. maddeleri
- 5237 sayılı TCK'nın 50 ve 52. maddeleri ve 765 sayılı TCK hükümleri
- 1412 sayılı Kanunun 305. maddesi
- 5320 sayılı Kanunun Geçici 2. maddesi

12. Ceza Dairesi 2017/7904 E. , 2019/3516 K.

"İçtihat Metni"

Mahkemesi :Asliye Ceza Mahkemesi
Suç : Taksirle yaralama
Hüküm : 1- Sanık ... hakkında CMK’nın 223/2-e. maddesi gereğince beraat 2- Sanık ... hakkında TCK"nın 89/1, 62/1, 52/2, 4. maddeleri gereğince mahkumiyet

Taksirle yaralama suçundan sanık ...’ın beraatine; sanık ...’ın mahkumiyetine ilişkin hüküm katılan vekili tarafından temyiz edilmekle, dosya incelenerek gereği düşünüldü:
A-Sanık ... hakkındaki mahkumiyet hükmüne ilişkin temyiz talebinin incelenmesinde;
Anayasa Mahkemesinin 07.10.2009 tarih ve 27369 sayılı Resmi Gazete"de yayımından itibaren bir yıl sonra 07.10.2010 tarihinde yürürlüğe giren, 23.07.2009 tarih ve 2006/65 Esas, 2009/114 Karar sayılı iptal hükmünün yürürlüğe girdiği tarihe kadar 5237 sayılı TCK"nın 50 ve 52. maddeleri ve 765 sayılı TCK hükümleri uyarınca doğrudan hükmedilip, başkaca hak mahrumiyeti içermeyen 2000,00-TL"ye kadar (2000,00-TL dahil) adli para cezalarına ilişkin mahkumiyet hükümleri 5320 sayılı Kanunun 8. maddesi uyarınca halen uygulanmakta olan 1412 sayılı Kanunun 305. maddesi gereğince kesin nitelikte olup, 07.10.2010 ile 6217 sayılı Kanunun yürürlüğe girdiği 14.04.2011 tarihine kadar ise mahkumiyet hükümlerinin hiçbir istisna öngörülmeksizin temyizinin mümkün olduğu, 14.04.2011 ve sonrasında ise, doğrudan hükmedilen 3000,00-TL’ye kadar (3000,00-TL dahil) adli para cezalarının 5320 sayılı Kanunun Geçici 2. maddesi uyarınca kesin nitelikte olduğu anlaşılmakla; 16.09.2015 tarihinde doğrudan hükmedilen1.660,00-TL’den ibaret mahkumiyet hükmüne yönelik katılan vekilinin temyiz isteminin 5320 sayılı Kanun"un 8. maddesi uyarınca halen uygulanmakta olan 1412 sayılı CMUK"nın 317. maddesi uyarınca isteme uygun olarak REDDİNE,
B-Sanık ... hakkındaki beraat hükmüne ilişkin temyiz talebinin incelenmesinde;
Yapılan yargılamaya, toplanıp karar yerinde gösterilen delillere, mahkemenin kovuşturma sonuçlarına uygun olarak oluşan kanaat ve takdirine, incelenen dosya kapsamına göre, katılan vekilinin herhangi bir sebebe dayanmayan temyiz itirazlarının reddiyle, sair yönleri usul ve kanuna uygun bulunan hükmün isteme uygun olarak ONANMASINA, 13.03.2019 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.