MAHKEMESİ :Asliye Ceza Mahkemesi
SUÇ : Vergi Usul Kanununa Muhalefet
HÜKÜM : Mahkumiyet

Sanığın yokluğunda verilen kararın, aynı zamanda bilinen en son adresi olan ve mahkemedeki savunması sırasında beyan ettiği ".../İzmir" adresine öncelikle Tebligat Kanunu’nun 21/1. maddesine göre tebliği gerekirken, doğrudan Tebligat Kanunu"nun 21/2. maddesi gereğince MERNİS adresine yapılan tebliğ usulsüz olduğundan, sanık müdafiinin öğrenme üzerine 04.12.2014 tarihli temyiz talebinin süresinde olduğunun kabulü ile yapılan incelemede;
1-Sanık hakkında 2009 ve 2010 takvim yıllarında sahte fatura düzenlemek suçunu işlediği iddiasıyla açılan kamu davasında; sanığın savunmasında 2008 yılında şirketi kurduğunu ancak işletmeciliğini soyadını hatırlamadığı Hakkı isimli bir şahsa bıraktığını, bu kişiye vekaletname verdiğini, faturaları bu kişinin bastırdığını, alkol tedavisi gördüğü için 2008-2009 yıllarında hastanede yattığını, hiç bir işlemle uğraşmadığını, her şeyi bu şahsın yaptığını, Hakkı"nın nerede olduğunu bilmediğini belirtmesi, dosya arasında bulunan 07.05.2013 tarihli tutanakta sanığın yetkilisi olduğu Tasfiye Halinde ... Isıl İşlem Metal Ürünleri İnş. Tic. ve San. Ltd. Şti. tarafından 2009 ve 2010 yıllarında adına fatura düzenlenen 936 000 7796 vergi kimlik numaralı Yamasa Yazıcı Ltd. Şti yetkilisi Salih Yazıcı"nın vergi müfettişine verdiği ifadesinde 2009 ve 2010 yılllarında Tasfiye Halinde ... Isıl İşlem Metal Ürünleri İnş. Tic. ve San. Ltd. Şti"nden malları firma adına hareket eden muhatab oldukları Hakkı Besici"den aldıklarını belirtmesi nedeniyle, maddi gerçeğin kuşkuya yer bırakmayacak şekilde tespiti bakımından; sahte fatura düzenlemek suçunda, suçun maddi konusunun fatura olması, 213 sayılı Vergi Usul Kanununun 227. maddesinin 3. fıkrasındaki "Bu Kanuna göre kullanılan veya bu Kanunun Maliye ve Gümrük Bakanlığına verdiği yetkiye dayanılarak kullanma mecburiyeti getirilen belgelerin, öngörülen zorunlu bilgileri taşımaması halinde bu belgeler vergi kanunları bakımından hiç düzenlenmemiş sayılır" şeklindeki düzenlemeye göre de faturaların ve Vergi Usul Kanununun 230. maddesinde öngörülen zorunlu bilgileri içermesinin gerekmesi, 2009 ve 2010 takvim yıllarında düzenlendiği iddia olunan faturaların asılları ya da suretlerinin dosya içerisinde bulunmadığının dosyada üç klasör halinde Yücel Yayla isimli şahsa ait 2004 yılına ilişkin bir kısım fatura ve belgelerin bulunduğu ancak bunların dava konusu ile alakalı belgeler olmadığının anlaşılması karşısında, 2009 ve 2010 takvim yıllarına ait fatura asıl ya da örneklerinden de kanaat oluşturacak sayıda temin edilip dosya arasına konulması ve incelenmesi, suça konu faturaları kullanan kişi/şirket yetkilileri de dinlenerek sözü edilen faturaları hangi hukuki ilişkiye dayanarak kimden aldıkları ve sanığı tanıyıp tanımadıklarının sorulması, sanığın imza ve yazı örnekleri alınarak suça konu faturalar üzerindeki imza ve yazıların sanığa ait olup olmadığı konusunda bilirkişi incelemesi yaptırılması ve sanığın 2008 ve 2009 yıllarında hastanede bulunduğuna ilişkin savunmasının doğruluğunun araştırılmasından sonra toplanan tüm delillere göre sanığın hukuki durumunun değerlendirilmesi gerektiği gözetilmeden eksik inceleme ile yazılı şekilde hükümler kurulması,
2-Kabule göre de; 5237 sayılı TCK’nin 53. maddesine ilişkin uygulamanın Anayasa Mahkemesinin 08.10.2015 gün 2014/140 Esas, 2015/85 sayılı iptal kararı ile birlikte yeniden değerlendirilmesinde zorunluluk bulunması,
Yasaya aykırı, sanık müdafiinin temyiz itirazları bu itibarla yerinde görülmüş olduğundan, hükümlerin bu sebeplerden dolayı 5320 sayılı Kanun"un 8/1. maddesi gereğince uygulanması gereken 1412 sayılı CMUK’nin 321. maddesi uyarınca BOZULMASINA, 25.10.2018 tarihinde oy birliği ile karar verildi.