Taksirle yaralama - Yargıtay 12. Ceza Dairesi 2017/7539 Esas 2019/3504 Karar Sayılı İlamı

12. Ceza Dairesi
Esas No: 2017/7539
Karar No: 2019/3504
Karar Tarihi: 13.03.2019

Taksirle yaralama - Yargıtay 12. Ceza Dairesi 2017/7539 Esas 2019/3504 Karar Sayılı İlamı

Özet:

Sanık taksirle yaralama suçundan mahkum edilmiş ve temyiz davası açmıştır. Mahkeme, sanığın kusurlu olduğunu ancak cezanın belirlenmesinde TCK'nın 61/1 ve 22/4. maddelerinde belirtilen ölçütlerin gözetilmediğini ve adaleti bozacak şekilde fazla ceza verildiğini tespit etmiştir. Ayrıca, yaralamanın niteliğinin göz önünde bulundurulması gerektiği ve dayanak kanun maddesinin yanlış gösterildiği belirtilmiştir. Bu nedenlerle, mahkeme kararı bozulmuştur.
Kanun maddeleri:
- TCK'nın 89/1, 89/2-a ve 51, 51/3-7-8. maddeleri (mahkumiyetin nedeni)
- TCK'nın 61/1 ve 22/4. maddeleri (cezanın belirlenmesinde gözetilmesi gereken ölçütler)
- TCK'nın 3/1. maddesi (suçun ağırlığına uygun cezanın verilmesi ilkesi)
- TCK'nın 89/2-a-b maddesi (yaralamada kullanılan dayanak kanun maddesi)

12. Ceza Dairesi 2017/7539 E. , 2019/3504 K.

"İçtihat Metni"

Mahkemesi :Asliye Ceza Mahkemesi
Suç : Taksirle yaralama
Hüküm : TCK"nın 89/1, 89/2-a, 51, 51/3-7-8. maddeleri gereğince mahkumiyet

Taksirle yaralama suçundan sanığın mahkumiyetine ilişkin hüküm sanık tarafından temyiz edilmekle, dosya incelenerek gereği düşünüldü;
Yapılan yargılamaya, toplanıp karar yerinde gösterilen delillere, mahkemenin kovuşturma sonuçlarına uygun olarak oluşan kanaat ve takdirine, incelenen dosya kapsamına göre sanığın sair temyiz itirazlarının reddine, ancak;
1)Katılanın sanığa ait inşaatın balkonunda çalıştığı esnada, balkondan düşerek 4. derece kemik kırığı oluşacak şekilde ve duyularından veya organlarından birinin işlevinin sürekli zayıflamasına neden olacak şekilde yaralandığı, meydana gelene kaza neticesinde sanığın asli kusurlu, katılanın tali kusurlu olduğu mahkemece kabul edilmekle, sanık hakkında temel cezanın asgari hadden uzaklaşılarak belirlenmesinde bir isabetsizlik bulunmamakta ise de, taksirli suçlar açısından temel cezanın belirlenmesinde TCK"nın 61/1 ve 22/4. madde ve fıkralarında yer alan ölçütlerden olan failin kusuru, meydana gelen zararın ağırlığı, suçun işleniş biçimi ile suçun işlendiği yer ve zaman nazara alınmak suretiyle TCK"nın 3/1. maddesi uyarınca işlenen fiilin ağırlığıyla orantılı olacak şekilde maddede öngörülen alt ve üst sınırlar arasında hakkaniyete uygun bir cezaya hükmolunması gerektiği gözetilmeden, benzer olaylarla karşılaştırıldığında eylem ile ceza arasındaki dengeyi bozacak, adalet ve hakkaniyete uygun düşmeyecek biçimde teşdidin derecesinde yanılgıya düşülerek, temel hapis cezası üst hadden 1 yıl olarak belirlenmek suretiyle sanığa fazla ceza verilmesi,
2)Katılanın yaralanmasının yaşamını tehlikeye sokan bir durum olmadığı, vücudunda kemik kırığı oluşacak şekilde yaralandığı ve yaralanmanın duyularından veya organlarından birinin işlevinin sürekli zayıflaması niteliğinde olduğu 01.03.2013 tarihli raporla anlaşılmakla; yaralamanın niteliği göz önünde bulundurulduğunda dayanak kanun maddesinin hükmün 2. paragrafında "TCK"nın 89/2-a-b maddesi" olarak gösterilmesi gerekirken "TCK"nın 89/2-a maddesi" olarak gösterilmesi,
Kanuna aykırı olup, sanığın temyiz itirazları bu nedenlerle yerinde görülüp, hükmün 5320 sayılı Kanunun 8. maddesi uyarınca halen uygulanmakta olan 1412 sayılı CMUK"un 321. maddesi gereğince isteme aykırı olarak BOZULMASINA, 13.03.2019 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.