MAHKEMESİ :Ceza Dairesi
SUÇLAR : Hırsızlık, konut dokunulmazlığının ihlali
HÜKÜM : Mahkumiyet

Şanlıurfa 9. Asliye Ceza Mahkemesinin 2017/305 Esas ve 2018/402 Karar sayılı ilamı ile hırsızlık ve konut dokunulmazlığının ihlali suçlarından verilen mahkumiyet hükümlerine karşı, sanığın CMK"nin 272. ve müteakip maddeleri uyarınca istinaf kanun yoluna başvurması üzerine; dosya üzerinde yapılan inceleme sonucu Gaziantep Bölge Adliye Mahkemesi 7. Ceza Dairesinin 14/03/2019 tarihli, 2018/2531 Esas ve 2019/563 Karar sayılı ilamı ile verilen “Esastan ret” kararına karşı sanık tarafından usulüne uygun olarak açılan temyiz davası incelenip görüşüldü:
I-Sanık hakkında konut dokunulmazlığının ihlali suçundan verilen karara yönelik temyiz isteminin incelenmesinde;
5271 sayılı CMK"nin 286/2-a maddesi uyarınca, ilk derece mahkemelerinden verilen beş yıl veya daha az hapis cezaları ile miktarı ne olursa olsun adli para cezalarına ilişkin istinaf başvurusunun esastan reddine dair bölge adliye mahkemesi kararlarının temyizleri mümkün olmadığından;
Sanık ...’nin temyiz isteminin 5271 sayılı CMK"nin 298. maddesi uyarınca REDDİNE,
II-Sanık hakkında hırsızlık suçundan verilen karara yönelik temyiz isteminin incelenmesinde;
5271 sayılı CMK"nin 288. maddesinin ""Temyiz, ancak hükmün hukuka aykırı olması nedenine dayanır. Bir hukuk kuralının uygulanmaması veya yanlış uygulanması hukuka aykırılıktır."", aynı Kanunun 294. maddesinin ""Temyiz eden, hükmün neden dolayı bozulmasını istediğini temyiz başvurusunda göstermek zorundadır. Temyiz sebebi ancak hükmün hukuki yönüne ilişkin olabilir."" şeklinde düzenlendiği de gözetilerek sanığın temyiz isteminin hükmün hukuki yönüne ilişkin olduğu belirlenerek yapılan incelemede;
Katılanlara ait konutun yatak odasında bulunan kasadan çok sayıda ziynet eşyasının çalındığı olayda, 02.03.2016 tarihli ekspertiz raporunda yatak odasında bulunan çelik kasa dış yüzeyinden elde edilen parmak izinin sanık ...’nin sol el baş parmak izi ile aynı olduğunun belirtilmesi, sanığın Cumhuriyet Savcısı huzurunda alınan savunmasında, suçun işlendiği eve hiç gitmediğini beyan etmesine karşın kovuşturma aşamasındaki savunmasında, suçun işlendiği evde yaşayan Seval isimli kız arkadaşı ile görüşmek için söz konusu eve olaydan bir hafta önce saat 14.00 sıralarında gittiğini, yatak odasında oturduklarını, kasanın yatağın
dibinde olduğunu, üstünü çıkarırken kasaya değmiş olabileceğini belirterek çelişkili savunmalarda bulunması, tanık ...’ün 04.05.2017 tarihli celsedeki ifadesinde, sanık ...’yi tanımadığını, Ali’nin beyanlarını kabul etmediğini belirtmesi ve tüm dosya kapsamı birlikte değerlendirildiğinde suçun sanık tarafından işlendiğinin sabit olması karşısında, tebliğnamede kararın bozulması istemini içeren düşünceye iştirak edilmemiştir.
Dosya içeriğine göre, kurulan hükümde fiilin uyduğu suç ve kanun maddelerinin doğru olarak uygulandığı, sanık hakkında hırsızlık suçundan kurulan hükümde isabetsizlik bulunmadığı anlaşılmakla, Gaziantep Bölge Adliye Mahkemesi 7. Ceza Dairesinin “İstinaf başvurusunun esastan reddine” dair kararı hukuka uygun bulunduğundan, sanık ...’nin yerinde görülmeyen temyiz nedenlerinin reddiyle, 5271 sayılı CMK"nin 302/1. maddesi uyarınca, usul ve yasaya uygun olan Bölge Adliye Mahkemesi kararına yönelik TEMYİZ İSTEMİNİN ESASTAN REDDİNE, 11/02/2020 günü oy birliğiyle karar verildi.