Vergi Usul Kanununa muhalefet - Yargıtay 11. Ceza Dairesi 2018/5180 Esas 2018/8379 Karar Sayılı İlamı

11. Ceza Dairesi
Esas No: 2018/5180
Karar No: 2018/8379
Karar Tarihi: 24.10.2018

Vergi Usul Kanununa muhalefet - Yargıtay 11. Ceza Dairesi 2018/5180 Esas 2018/8379 Karar Sayılı İlamı

Özet:

Mahkeme, sanığın 2005 yılında sahte fatura kullanmak suçundan düşme, 2006 yılında ise aynı suçtan mahkumiyet hükmüne karar vermiştir. İlk suç için dava zamanaşımı nedeniyle düşürülmüştür, ancak ikinci suç için sanık mahkum edilmiştir. Kararı verirken, delillerin incelendiği ve suçun sabit olduğu, sanığın savunmasının reddedildiği, cezanın takdiri için uygun sebeplerin göz önünde bulundurulduğu belirtilmiştir. Kanun maddeleri ise 5237 sayılı Türk Ceza Kanunu'nun 66/1-e ve 67/4. maddeleridir ve dava zamanaşımı ile ilgilidir.

11. Ceza Dairesi 2018/5180 E. , 2018/8379 K.

"İçtihat Metni"

MAHKEMESİ :Asliye Ceza Mahkemesi
SUÇ : Vergi Usul Kanununa muhalefet
HÜKÜM : 2005 takvim yılında sahte fatura kullanmak suçundan düşme, 2006 takvim yılında sahte fatura kullanmak suçundan mahkumiyet

A- 2005 takvim yılında sahte fatura kullanma suçundan kurulan düşme hükmüne yönelik katılan vekilinin temyiz itirazlarının incelenmesinde;
Bozmaya uyularak yapılan yargılamada, sanığa yüklenen "sahte fatura kullanma" suçunun kanunda öngörülen cezasının üst sınırına göre tabi olduğu 5237 sayılı TCK’nin 66/1-e ve 67/4. maddelerinde öngörülen dava zamanaşımının, 21.1.2006 olan suç tarihinden hüküm tarihine kadar gerçekleştiğinden, kamu davasının zamanaşımı nedeniyle düşürüldüğü, gerekçeleri gösterilerek kabul ve takdir kılınmış olduğundan katılan vekilinin yerinde görülmeyen temyiz itirazlarının reddiyle hükmün istem gibi ONANMASINA,
B- 2006 takvim yılında sahte fatura kullanma suçundan kurulan mahkûmiyet hükmüne yönelik katılan vekilinin ve sanık müdafiinin temyiz itirazlarının incelenmesinde;
Bozmaya uyan mahkemenin bozmanın gereğini yerine getirerek karşıt raporlara dayalı açılmış davaları araştırdığı, karşıt şirket yetkilileri hakkındaki davalar değerlendirildiğinde sanığın faturaların gerçek alımlara dayalı olduğunu savunsa da, karşıt şirketlerin faturalara konu hacimlerde iş yapacak donanım ve potansiyellerinin bulunmadığının ve inceleme sırasında getirtilen faturaların VUK"nin 230. maddedeki unsurları içerdiğinin anlaşılması karşısında, eylemin sabit olduğu anlaşıldığından tebliğnamedeki bozma düşüncesine iştirak edilmemiştir.
Yapılan yargılamada toplanan deliller karar yerinde incelenip, yüklenen suçun sübutu kabul, oluşa ve soruşturma sonuçlarına uygun şekilde vasfı tayin, cezayı arttırıcı ve azaltıcı sebeplerin nitelik ve derecesi takdir kılınmış, savunması inandırıcı gerekçelerle reddedilmiş ve incelenen dosya içeriğine göre verilen hükümde bir isabetsizlik görülmemiş olduğundan; sanık müdafii ve katılan vekilinin yerinde görülmeyen temyiz itirazlarının reddiyle hükmün ONANMASINA, 24.10.2018 tarihinde oy birliğiyle karar verildi.