Rüşvet verme - Yargıtay 5. Ceza Dairesi 2013/17018 Esas 2016/1882 Karar Sayılı İlamı

MAHKEMESİ :Ağır Ceza Mahkemesi
SUÇ : Rüşvet verme
HÜKÜM : Uyarlama yapılmasına yer olmadığına, 18/10/2011 gün ve 2011/126 Esas, 2011/255 Karar sayılı ilamın aynen infazına


Mahalli mahkemece verilen hüküm temyiz edilmekle dosya incelenerek, gereği düşünüldü:
Mahkemenin 18/10/2011 tarih, 2011/126 Esas, 2011/255 Karar sayılı hükmünün sanık tarafından süresinde temyizi üzerine, Yargıtay Cumhuriyet Başsavcılığının 07/09/2012 tarihli yazısı ile sonradan yürürlüğe giren 6352 sayılı Yasanın 77 ila 94 maddelerinde değişiklik yapan hükümlerine göre yeniden değerlendirme için dava dosyasının iade edildiği ve mahkemece duruşma açılıp uyarlama yapılmasına yer olmadığına dair yeni bir karar verildiği, YCGK"nın 27/06/2006 gün 2006/172-168 sayılı Kararında da belirtildiği üzere ilk hükmün geçerliliğini yitirdiği nazara alınarak, yapması gereken işi yapmaması için menfaat teklifinin kamu görevlisi tarafından kabul edilmemesi nedeniyle sanığın eyleminin rüşvet vermeye teşebbüs suçunu oluşturduğu, 05/07/2012 tarihinde yürürlüğe giren 6352 sayılı Kanun ile yapılan değişiklikten önce yürürlükte bulunan ve rüşvet suçu bakımından uygulanması mümkün bulunan TCK"nın 35/1-2. maddelerindeki düzenlemenin belirlenen temel cezada 1/4 ila 3/4 arasında indirim öngörmesi karşısında sanığın lehine sonuç doğurabileceği, bu nedenle 5252 sayılı Kanunun 9/3 ve CMK"nın 34 ve 230. maddeleri uyarınca lehe olan hükmün önceki ve sonraki kanunların bütün hükümlerinin olaya uygulanarak ortaya çıkan sonuçlarının birbiriyle karşılaştırılması suretiyle belirlenmesi ve CMK’nın 232. maddesine uygun biçimde hüküm kurulması gerektiği gözetilmeden yazılı şekilde karar verilmesi,
Kabule göre de;
Anayasa Mahkemesinin 08/10/2015 tarih ve E. 2014/140; K. 2015/85 sayılı kararının Resmi Gazete"nin 24/11/2015 tarih ve 29542 sayısında yayımlanarak yürürlüğe girmiş olması nedeniyle TCK"nın 53. maddesiyle ilgili olarak yeniden değerlendirme yapılmasında zorunluluk bulunması,

Bozmayı gerektirmiş, sanığın temyiz itirazları bu nedenle yerinde görülmüş olduğundan, hükmün 5320 sayılı Kanunun 8/1. maddesi gözetilerek CMUK"nın 321. maddesi uyarınca BOZULMASINA, 18/02/2016 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.