KANUN YARARINA BOZMA

Adet veya tahsis veya kullanımları gereği açıkta bırakılmış eşya hakkında hırsızlık ve mala zarar verme suçlarından sanık ..."in 142/1-e, 151/1 ve 62/1. maddeleri uyarınca 2 yıl 6 ay hapis ve 2.000,00 Türk lirası adli para cezaları ile cezalandırılmasına, mala zarar verme suçundan verilen ceza yönünden 5271 sayılı Ceza Muhakemesi Kanunu"nun 231. maddesi gereğince hükmün açıklanmasının geri bırakılmasına dair Gebze 5. Asliye Ceza Mahkemesinin 28/10/2016 tarihli ve 2015/705 esas, 2016/564 sayılı kararına karşı, Adalet Bakanlığı"nın 20/12/2019 gün ve 94660652-105-78-18966-2019-Kyb sayılı yazısı ile Yargıtay Cumhuriyet Başsavcılığı"nın 03/01/2020 gün ve 2019/136203 sayılı ihbarnamesiyle Dairemize gönderildiği,

MEZKUR İHBARNAMEDE;

Benzer bir olay sebebiyle Yargıtay 13. Ceza Dairesinin 13/09/2018 tarihli ve 2016/17800 esas, 2018/11567 karar sayılı ilamında da belirtildiği üzere, karar tarihinde Kocaeli T Tipi Kapalı Ceza İnfaz Kurumu"nda başka suçtan hükümlü olduğu anlaşılan sanığın Gebze 5. Asliye Ceza Mahkemesinde 17/06/2016 tarihli 3. oturumda savunmanın alınması sırasında duruşmadan vareste tutulmak isteyip istemediği sorulmaksızın, 5271 sayılı Ceza Muhakemesi Kanunu’nun 193/1. maddesinde yer alan "Kanunun ayrık tuttuğu hâller saklı kalmak üzere, hazır bulunmayan sanık hakkında duruşma yapılmaz. Gelmemesinin geçerli nedeni olmayan sanığın zorla getirilmesine karar verilir." şeklindeki ve 196/5. maddesinde yer alan "Hastalık veya disiplin önlemi ya da zorunlu diğer nedenlerle yargılamanın yapıldığı yargı çevresi dışındaki bir hastahane veya tutukevine nakledilmiş olan sanığın, sorgusu yapılmış olmak koşuluyla, hazır bulundurulmasına gerek görülmeyen oturumlar için getirilmemesine mahkemece karar verilebilir." şeklindeki düzenlemelere aykırı olarak, son oturumda hazır bulundurulmadan yokluğunda yargılamaya devam edilip, savunma hakkı kısıtlanmak suretiyle, yazılı şekilde mahkûmiyetine karar verilmesinde isabet görülmediğinden anılan kararın bozulması gerektiğinin ihbar olunduğu anlaşılmıştır.

GEREĞİ GÖRÜŞÜLÜP DÜŞÜNÜLDÜ:

Yargıtay Ceza Genel Kurulu"nun 15/11/2018 tarih, 2018/339 Esas ve 2018/536 Karar sayılı kararında farklı yargı çevresindeki Ceza İnfaz Kurumu"nda başka bir suçtan hükümlü olarak bulunan, asıl mahkemesince yapılan sorgusu sırasında duruşmalardan bağışık tutulma isteğinde bulunmayan sanığın hükmün açıklandığı son duruşmada hazır bulundurulmayıp yokluğunda yargılama yapılarak karar verilmesinin savunma hakkının kısıtlanması niteliğinde olduğunun belirtildiği, sanığın, 17.06.2016 tarihli duruşmada alınan savunmasında, duruşmalardan bağışık tutulma isteğinin sorulmadığı, hüküm tarihi olan 28.10.2016 tarihinde sanığın Kocaeli 2 Nolu T Tipi Kapalı Ceza İnfaz Kurumu"nda hükümlü olduğu, yukarıdaki Yargıtay Ceza Genel Kurulu kararında “...Asıl mahkemesince yapılan sorgusu sırasında duruşmalardan bağışık tutulma isteğinde bulunmayan sanığın hükmün açıklandığı son duruşmada hazır bulundurulmayıp yokluğunda yargılama yapılarak karar verilmesinin savunma hakkının kısıtlanması niteliğinde...” olduğunun belirtildiği olayda, sanığın savunması alınmadan hükümlülük kararı verilmesi nedeniyle kanun yararına bozma istemi yerinde görüldüğünden KABULÜNE, Gebze 5. Asliye Ceza Mahkemesinden verilip kesinleşen, 28/10/2016 tarihli ve 2015/705 esas, 2016/564 sayılı kararın, 5271 sayılı Ceza Muhakemesi Kanunu"nun 309. maddesinin 3. fıkrası uyarınca BOZULMASINA, aynı maddenin 4. fıkra (b) bendi uyarınca sonraki işlemlerin yerel mahkemece yerine getirilmesine, dosyanın mahalline gönderilmek üzere Yargıtay Cumhuriyet Başsavcılığına gönderilmesine, 06/02/2020 tarihinde oy birliğiyle karar verildi.