Yargıtay 3. Ceza Dairesi 2016/7935 Esas 2017/2379 Karar Sayılı İlamı

3. Ceza Dairesi
Esas No: 2016/7935
Karar No: 2017/2379
Karar Tarihi: 08.03.2017

Yargıtay 3. Ceza Dairesi 2016/7935 Esas 2017/2379 Karar Sayılı İlamı

Özet:

Mahkeme, bir sanığın denetimli serbestlik süresi içinde kasıtlı bir suç işlemesi sebebiyle açıklanması geri bırakılan hükmün aynen açıklanması yerine hapis cezasının adli para cezasına çevrilerek karar verilmesine ilişkin bir hükmü görüşmüştür. Ancak, bu kararın infaz yetkisini kısıtladığı gerekçesiyle hükmün bozulmasına karar verilmiştir. 6545 sayılı Kanun ve 5275 sayılı Kanun'un ilgili maddelerinde belirtilen düzenlemeler anlatılmış ve kararın tekrar düzeltilerek onaylanması gerektiği kaydedilmiştir. Kararda geçen kanun maddeleri 5271 sayılı Ceza Muhakemesi Kanunu’nun 231/11. fıkrası, TCK’nin 62. maddesi, TCK’nin 29. maddesi, 6545 sayılı Kanun’un 81. maddesi ve 5275 sayılı Kanun’un 106/3. maddesidir.

3. Ceza Dairesi 2016/7935 E. , 2017/2379 K.

"İçtihat Metni"

MAHKEMESİ :Asliye Ceza Mahkemesi
HÜKÜM : Hükmün açıklanması suretiyle mahkumiyet

Mahalli mahkemece verilen hüküm temyiz edilmekle evrak okunarak;
Gereği görüşülüp düşünüldü;
5271 sayılı Ceza Muhakemesi Kanunu’nun 231/11. fıkrasında yer alan “Denetim süresi içinde kasten yeni bir suç işlemesi veya denetimli serbestlik tedbirine ilişkin yükümlülüklere aykırı davranması halinde, mahkeme hükmü açıklar. Ancak mahkeme, kendisine yüklenen yükümlülükleri yerine getiremeyen sanığın durumunu değerlendirerek; cezanın yarısına kadar belirleyeceği bir kısmının infaz edilmemesine ya da koşullarının varlığı halinde hükümdeki hapis cezasının ertelenmesine veya seçenek yaptırımlara çevrilmesine karar vererek yeni bir mahkûmiyet hükmü kurabilir.” şeklindeki düzenleme nazara alınmadan, deneme süresi içerisinde kasıtlı suç işleyen sanık hakkında açıklanması geri bırakılan hükmün aynen açıklanması yerine, hapis cezası adli para cezasına çevrilerek yazılı şekilde karar verilmesi, aleyhe temyiz olmadığından, TCK’nin 62. maddesinin TCK’nin 29. maddesinden önce uygulanması netice ceza değişmediğinden bozma nedenleri yapılmamıştır.
Yerinde görülmeyen diğer temyiz itirazlarının reddine, ancak;
28/06/2014 tarihinde Resmi Gazete"de yayınlanarak yürürlüğe giren 6545 sayılı Kanun’un 81. maddesi ile 5275 sayılı Kanun’un 106/3. maddesindeki “Hükümlü, tebliğ olunan ödeme emri üzerine belli süre içinde adli para cezasını ödemezse, Cumhuriyet savcısının kararı ile ödenmeyen kısma karşılık gelen gün miktarı hapis cezasına çevrilerek, hükümlünün iki saat çalışması karşılığı bir gün olmak üzere kamuya yararlı bir işte çalıştırılmasına karar verilir. Günlük çalışma süresi, en az iki saat ve en fazla sekiz saat olacak şekilde denetimli serbestlik müdürlüğünce belirlenir. Hükümlünün hakkında hazırlanan programa ve denetimli serbestlik görevlilerinin bu kapsamdaki uyarı ve önerilerine uymaması halinde, çalıştığı günler hapis cezasından mahsup edilerek kalan kısmın tamamı açık ceza infaz kurumunda yerine getirilir.” şeklindeki düzenlemeye aykırı olarak, hükümde infaz yetkisini kısıtlayacak şekilde hükmolunan adli para cezasının ödenmemesi durumunda hapse çevrilmesine karar verilmesi,
Bozmayı gerektirmiş, sanığın temyiz itirazları bu itibarla yerinde görülmüş olduğundan hükmün bu sebepten dolayı 6723 sayılı Kanunun 33. maddesiyle değişik 5320 sayılı Kanunun 8/1. maddesi ile yürürlükte bulunan 1412 sayılı CMUK’un 321. maddesi uyarınca BOZULMASINA, ancak bu husus yeniden yargılamayı gerektirmediğinden 1412 sayılı CMUK"un 322. maddesi gereğince, hüküm fıkrasının 5237 sayılı TCK"nin 52/4. maddesinin uygulanmasına ilişkin kısmından “... ve ödenmeyen adli para cezasının hapse çevrilmesine” ibaresinin karar metninden çıkarılması suretiyle, hükmün DÜZELTİLEREK ONANMASINA; 08.03.2017 gününde oybirliğiyle karar verildi.