Hırsızlık - iş yeri dokunulmazlığını bozma - mala zarar verme - Yargıtay 2. Ceza Dairesi 2019/6997 Esas 2019/17504 Karar Sayılı İlamı

2. Ceza Dairesi
Esas No: 2019/6997
Karar No: 2019/17504
Karar Tarihi: 12.11.2019

Hırsızlık - iş yeri dokunulmazlığını bozma - mala zarar verme - Yargıtay 2. Ceza Dairesi 2019/6997 Esas 2019/17504 Karar Sayılı İlamı

Özet:

Sanık hırsızlık, iş yeri dokunulmazlığını bozma ve mala zarar verme suçlarından mahkum edilmiştir. Ancak mala zarar verme suçundaki adli para cezasına yönelik temyiz istemi reddedilmiştir. Hırsızlık ve iş yeri dokunulmazlığını bozma suçlarına yönelik temyiz itirazları ise yerindedir çünkü suç saatleri yeterince incelenmemiştir. Kanun maddeleri olarak; 6217 sayılı Kanunun 26. maddesi ve 5320 sayılı Ceza Muhakemesi Kanunu'nun Yürürlük ve Uygulama Şekli Hakkında Kanun'a eklenen geçici 2. madde, 5237 sayılı Türk Ceza Kanunu'nun 53. maddesi ve 143/1. ve 116/4. maddeleri kararda geçmektedir.

2. Ceza Dairesi 2019/6997 E. , 2019/17504 K.

"İçtihat Metni"

MAHKEMESİ :Asliye Ceza Mahkemesi
SUÇ : Hırsızlık, iş yeri dokunulmazlığını bozma, mala zarar verme
HÜKÜM : Mahkumiyet

Dosya incelenerek gereği düşünüldü;
1-Sanık hakkında mala zarar verme suçundan kurulan hükme yönelik temyiz isteminin incelenmesinde;
14/04/2011 tarihli Resmi Gazete"de yayımlanarak aynı gün yürürlüğe giren 31/03/2011 tarih ve 6217 sayılı Kanun"un 26. maddesi ile 5320 sayılı Ceza Muhakemesi Kanunu"nun Yürürlük ve Uygulama Şekli Hakkında Kanun"a eklenen geçici 2. maddesi gereğince doğrudan hükmolunan 3000 TL dahil adli para cezasına mahkumiyet hükmünün temyizi mümkün olmadığından sanığın temyiz isteminin 1412 sayılı CMUK"nın 317. maddesi gereğince istem gibi REDDİNE,
2-Sanık hakkında hırsızlık ve iş yeri dokunulmazlığını bozma suçlarından kurulan hükümlere yönelik temyiz isteminin incelenmesinde;
5237 sayılı TCK’nın 53. maddesinin bazı bölümlerinin iptaline ilişkin Anayasa Mahkemesinin 24/11/2015 tarihinde yürürlüğe giren 08/10/2015 gün ve 2014/140 esas, 2015/85 sayılı kararı da nazara alınarak bu maddede öngörülen hak yoksunluklarının uygulanmasının infaz aşamasında gözetilmesi mümkün görülmüş; dosya içeriğine göre diğer temyiz itirazları yerinde görülmemiştir. Ancak;
Müştekinin aşamalardaki beyanında, 17/10/2012 tarihinde saat 18:30 sıralarında iş yerini kapattığını ertesi gün saat 08:00 de iş yerine geldiğinde hırsızlık yapıldığını tespit ettiğini bildirdiği, sanığın aşamalarda alınan savunmalarında üzerine atılı suçları işlediğini ikrar ettiği ancak suç saatini tam olarak bilmediğini, havanın kararmak üzere olduğunu beyan ettiği, UYAP"tan alınan güneşin doğuş ve batış çizelgesine göre yaz saati uygulaması da dikkate alındığında, suç tarihinde, güneşin saat 18:01"de battığı, gece vaktinin saat 19:01"de başladığının anlaşılması karşısında, şüpheden sanık yararlanır ilkesi gereği, hırsızlık ve iş yeri dokunulmazlığını bozma suçlarının sanık lehine gündüz sayılan zaman dilimi içerisinde işlendiğinin kabul edilmesi gerektiği gözetilmeden, hırsızlık ve iş yeri dokunulmazlığını bozma suçlarının gece vakti işlendiğine ilişkin kanıtlar denetime olanak verecek biçimde karar yerinde gösterilip tartışılmadan, 5237 sayılı TCK"nın 143/1. ve 116/4. maddelerinin uygulanması suretiyle fazla ceza tayini,
Bozmayı gerektirmiş, sanığın temyiz itirazları bu itibarla yerinde görülmüş olduğundan hükümlerin BOZULMASINA, 12/11/2019 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.