MAHKEMESİ :AİLE MAHKEMESİ

Taraflar arasındaki eşya alacağı davasının mahkemece yapılan yargılaması sonucunda, davanın reddine yönelik olarak verilen hükmün, süresi içinde taraf vekillerince temyiz edilmesi üzerine; temyiz dilekçesinin kabulüne karar verildikten sonra, dosya içerisindeki kağıtlar okunup gereği düşünüldü:

Y A R G I T A Y K A R A R I

Davacı; davalı ile şiddetli geçimsizlik nedeni ile boşanma davalarının derdest olduğunu, davalının annesi ile birlikte ...’da iken kendisini arayarak boşanma kararı aldığını ve eşyalarını toplayarak gitmesini istediğini, müşterek konuttan sadece şahsi eşyalarını alarak ayrıldığını, ziynet eşyalarının davalının annesi tarafından alınarak kasasına konulduğunu ve bir daha da verilmediğini beyan ederek fazlaya ilişkin hakları saklı kalmak kaydı ile ziynet alacağı olarak şimdilik 10.000,00 TL’nin davalıdan alınmasına karar verilmesini talep ve dava etmiş; 02.03.2016 tarihli dilekçesi ile davasını ıslah ederek talebini 67.900,00 TL’ye çıkartmıştır.
Davalı; kendisi ...’da iken davacının aile fertlerini çağırarak tüm eşyalarını alıp ortak haneyi terk ettiğini ve boşanma davası açtığını, davacının planlı ve tasarlayarak evden ayrıldığını, annesinin düğün ertesi altınları alıp davacıya vermediği hususunun gerçek dışı olduğunu, çeşitli tarih ve zamanlarda davacı kadının ziynet eşyalarını kullandığını belirterek davanın reddine karar verilmesini dilemiştir.
Mahkemece; davanın her türlü şüpheden uzak kesin deliller ile kanıtlanamaması ve HMK’ya göre davacı vekilinin yemin deliline dayandığını açıkça beyan etmemesi sebebi ile mevcut deliller çerçevesinde davanın reddine karar verilmiş, hüküm süresi içinde taraf vekillerince temyiz edilmiştir.
1-Dosyadaki yazılara, kararın bozmaya uygun olmasına ve delillerin takdirinde bir isabetsizlik bulunmamasına göre davacının temyiz itirazları yerinde değildir.
2-Davalının vekalet ücretine yönelik temyiz itirazlarına gelince;
Karar tarihi itibariyle yürürlükte bulunan Avukatlık Asgari Ücret Tarifesi’nin 13. Maddesi “(1) Tarifenin ikinci kısmının ikinci bölümünde gösterilen hukuki yardımların konusu para veya para ile değerlendirilebiliyor ise avukatlık ücreti, davanın görüldüğü mahkeme için Tarifenin ikinci kısmında belirtilen maktu ücretlerin altında kalmamak kaydıyla (7 nci maddenin ikinci fıkrası, 9 uncu maddenin birinci fıkrasının son cümlesi ile 10 uncu maddenin son fıkrası hükümleri saklı kalmak kaydıyla) Tarifenin üçüncü kısmına göre belirlenir.” hükmünü içermektedir.
Davacının ziynet eşyalarına yönelik talebi reddedildiğine göre reddedilen miktar üzerinden davalı yararına karar tarihindeki Avukatlık Asgari Ücret Tarifesi gereğince nisbi vekalet ücreti takdiri gerekirken yazılı şekilde maktu vekalet ücretine karar verilmesi doğru olmamıştır.
Ne var ki, bu yanlışlığın giderilmesi yeniden yargılama yapılmasını gerektirmediğinden hükmün düzeltilerek onanması HUMK"nun 438/7 maddesi hükmü gereğidir.
SONUÇ: Yukarıda birinci bentte açıklanan nedenlerle davacının temyiz itirazlarının reddine, ikinci bentte açıklanan nedenle temyiz olunan hükmün 4.fıkrasında yer alan “Davalı vekili için AAÜT sinin 10. Maddesinin 3. Bendi uyarınca tarifeninin 2. Kısmının 2. Bölümüne göre hükmedilen 1,800,00 TL vekalet ücretinin davacıdan alınarak davalıya verilmesine,’’ ifadesinin hükümden çıkartılarak yerine “Davalı kendini vekil ile temsil ettirdiğinden AAÜT gereği hesaplanan 7.819,00 TL vekalet ücretinin davacıdan alınarak davalıya verilmesine,” ifadesinin yazılmasına, hükmün düzeltilmiş bu şekliyle ONANMASINA, peşin alınan temyiz harcının istek halinde temyiz edene iadesine, 6100 sayılı HMK"nun geçici madde 3 atfıyla 1086 sayılı HUMK.nun 440.maddesi gereğince kararın tebliğinden itibaren 15 günlük süre içerisinde karar düzeltme yolu açık olmak üzere, 07.06.2018 tarihinde oybirliği ile karar verildi.