4733 sayılı Tütün ve Alkol Piyasası Düzenleme Kurumu Teşkilat ve Görevleri Hakkında Kanun"a aykırılık suçundan sanık ..."ın anılan Kanun’un 8/4, 5237 sayılı Türk Ceza Kanunu’nun 52/2. maddesi gereğince 3 yıl 6 ay hapis ve 48.700,00 Türk lirası adli para cezası ile cezalandırılmasına, aynı Kanun’un 58/1. maddesi uyarınca cezasının mükerrirlere özgü infaz rejimine göre çektirilmesine dair Van 1. Asliye Ceza Mahkemesinin 13/02/2014 tarihli ve 2013/491 esas, 2014/90 sayılı kararının Yargıtay 7. Ceza Dairesinin 21/06/2018 tarihli ve 2015/12145 esas, 2018/7177 karar sayılı ilâmı ile onanarak kesinleşmesini müteakip, Bakırköy Cumhuriyet Başsavcılığının tekerrüre esas alınan İstanbul 30. Asliye Ceza Mahkemesinin 02/04/2010 tarihli ve 2009/696 esas, 2010/424 sayılı kararında verilen cezanın kesinleşme tarihinin 22/10/2014 olduğundan bahisle tekerrüre esas alınamayacağına yönelik talepte bulunması üzerine, tekerrüre esas alınan İstanbul 30. Asliye Ceza Mahkemesinin 02/04/2010 tarihli ve 2009/696 esas, 2010/424 sayılı kararının kesinleşme tarihinin, ilâmına konu mahkûmiyet hükmü olan suçun işlendiği 21/10/2011 tarihinden sonra olduğu gerekçesiyle hükümden çıkarılmasına, sanığın adlî sicil kaydında yer alan Doğubayazıt 2. Asliye Ceza Mahkemesinin 13/03/2008 tarihli ve 2007/337 esas, 2008/68 sayılı kararının tekerrüre esas alınarak, 5237 sayılı Kanunu"nun 58. maddesi gereğince sanığın cezasının mükerrirlere özgü infaz rejimine göre çektirilmesine karar verilmesine ilişkin Van 1. Asliye Ceza Mahkemesinin 27/08/2019 tarihli ve 2013/491 esas, 2014/90 sayılı ek kararına yönelik itirazın kabulü ile anılan ek kararın kaldırılmak suretiyle yok hükmünde sayılmasına dair mercii Van 3. Ağır Ceza Mahkemesinin 18/10/2019 tarihli ve 2019/521 değişik iş sayılı kararı aleyhine Yüksek Adalet Bakanlığından verilen 22.10.2020 tarihli kanun yararına bozma istemini içeren dava dosyası Yargıtay Cumhuriyet Başsavcılığının 10.11.2020 tarih ve KYB. 2020-98623 sayılı ihbarnamesi ile daireye verilmekle okundu.
Mezkür ihbarnamede;
Benzer bir olaya ilişkin, Yargıtay Ceza Genel Kurulunun 12/02/2013 tarih ve 2012/13-1438 esas, 2013/53 sayılı ilâmı ile Yargıtay 8. Ceza Dairesinin 08/11/2012 tarihli ve 2012/29007 esas, 2012/33529 karar sayılı ilâmında da belirtildiği üzere, birden fazla tekerrüre esas alınabilecek hükümlülüğü bulunan sanık ile ilgili olarak tekerrür uygulamasına karar verilmesinin yeterli olduğu, ayrıca hangi ilâmın tekerrüre esas olduğunun açıkça gösterilmesinin gerekmediği, bu hususun infaz aşamasında değerlendirilebileceği ve meselenin mahâllinde mahkemesinden alınacak ek kararla hâllinin mümkün olduğu belirtildiği üzere, somut olayda, sanığın tekerrüre esas alınan İstanbul 30. Asliye Ceza Mahkemesinin 02/04/2010 tarihli ve 2009/696 esas, 2010/424 sayılı kararının kesinleşme tarihinin, ilâmına konu mahkûmiyet hükmü olan
suçun işlendiği 21/10/2011 tarihinden sonra olduğu gerekçesiyle hükümden çıkarılmasına, adlî sicil kaydında yer alan Doğubayazıt 2. Asliye Ceza Mahkemesinin 13/03/2008 tarihli ve 2007/337 esas, 2008/68 sayılı kararının tekerrüre esas alınarak, 5237 sayılı Kanunu"nun 58. maddesi gereğince sanığın cezasının mükerrirlere özgü infaz rejimine göre çektirilmesine karar verilmesine ilişkin Van 1. Asliye Ceza Mahkemesinin 27/08/2019 tarihli ve 2013/491 esas, 2014/90 sayılı ek kararına karşı yapılan itirazın reddi yerine, yazılı şekilde kabulüne karar verilmesinde isabet görülmemiş ve 5271 sayılı Ceza Muhakemesi Kanununun 309. maddesi uyarınca anılan kararın bozulması lüzumu kanun yararına bozmaya atfen ihbar olunmuş bulunmakla Türk Milleti adına gereği görüşülüp düşünüldü;
Tekerrüre esas alınan İstanbul 30. Asliye Ceza Mahkemesinin 02/04/2010 tarihli ve 2009/696 Esas, 2010/424 Karar sayılı ilamın 06/07/2011 tarihinde kesinleşmiş olması,
Dairemizce onanarak kesinleşen infaza konu Van 1. Asliye Ceza Mahkemesinin 2013/491 Esas, 2014/90 sayılı kararına konu suç tarihinin 21/10/2011 olduğu gözetildiğinde tekerrüre esas ilamın kesinleşmesinden sonra, mahkumiyete konu suçun işlenmesi karşısında;
Dairemizce onanarak kesinleşen ilamda herhangi bir hukuki yanılgı bulunmadığından Yargıtay Cumhuriyet Başsavcılığı’nın kanun yararına bozma istemine dayanan ihbarname içeriği yerinde görülmediğinden CMK"nun 309. maddesi gereğince kanun yararına kararın bozulmasına dair talebin REDDİNE, 22/12/2020 tarihinde oy birliğiyle karar verildi.