Yargıtay 17. Hukuk Dairesi 2017/5492 Esas 2019/12346 Karar Sayılı İlamı

MAHKEMESİ :Asliye Hukuk Mahkemesi

Taraflar arasındaki menfi tespit davasının yargılaması sonunda; kararda yazılı nedenlerle davanın kabulüne dair verilen hükmün süresi içinde davalılar vekili tarafından temyiz edilmesi üzerine dosya incelendi, gereği düşünüldü:

-K A R A R-

Davacı vekili, dava dışı borçlu ...’nin vergi borcu nedeniyle müvekkili şirkete 20/05/2013 tarihinde tebliğ edildiğini, müvekkilinin haciz ihbarnamesine 03/06/2013 tarihinde beyanda bulunarak ..."nin müvekkilden 0,44 TL alacaklı olduğu belirtilmiş ve bu tutarın davalı kuruma ödemesine rağmen ihbarnameye karşı itiraz süresini kaçırdığı davalı kurumun borçlusu ..."nin müvekkilinden hiçbir hak ve alacağının bulunmadığını belirterek, borçlu olmadığının tespitini istemiştir.
Davalı idare vekili, davanın reddini savunmuştur.
Mahkemece iddia, savunma, toplanan deliller ve bilirkişi raporu gereğince haciz bildirisinin tebliğ tarihi itibariyle amme borçlusuna borcunun mevcut olmadığı belirtilerek, davanın kabulüne karar verilmiş; hüküm, davalılar vekili tarafından temyiz edilmiştir.
Dosya içerisindeki bilgi ve belgelere, mahkeme kararının gerekçesinde dayanılan delillerin tartışılıp, değerlendirilmesinde usul ve yasaya aykırı bir yön bulunmamasına göre davalılar vekilinin yerinde görülmeyen tüm temyiz itirazlarının reddiyle usul ve yasaya uygun bulunan hükmün ONANMASINA ve 492 Sayılı Harçlar Yasasının 13/J maddesi uyarınca davalılardan harç alınmamasına 23/12/2019 gününde oybirliğiyle karar verildi.