MAHKEMESİ :Asliye Ceza Mahkemesi
SUÇ : Hırsızlık, konut dokunulmazlığının ihlali
HÜKÜM : Mahkumiyet

Dosya incelenerek gereği düşünüldü;
1- Sanıklar hakkında konut dokunulmazlığının ihlali suçundan kurulan hükümlerin incelenmesinde;
Mahkemenin 22/04/2013 tarihli ve .... Karar sayılı ilamıyla sanıklar hakkında konut dokunulmazlığının ihlali suçundan kurulan beraat hükümlerine yönelik katılanın temyiz isteminin, Dairemizin 30/05/2016 tarihli ve .... Karar sayılı ilamıyla reddine karar verildiğinin ve bu suretle sanıklar hakkında anılan beraat hükümlerinin kesinleştiğinin, ancak Dairemizin anılan ilamı ile sanıklar hakkında sadece hırsızlık suçundan kurulan beraat hükümleri bozulduğu halde mahkemece bozma sonrası yapılan yargılama sonucu konut dokunulmazlığının ihlali suçundan da hükümler kurulduğunun anlaşılması karşısında; mahkemenin 07/11/2018 tarihli kararı ile sanıklar hakkında konut dokunulmazlığının ihlali suçundan kurduğu mahkumiyet hükümlerinin hukuken geçerliliğinin ve infazının mümkün olmadığı nazara alınarak hukuken geçersiz ve infaz kabiliyeti olmayan bu karara yönelik sanıklar müdafiinin konusu bulunmayan temyiz isteminin CMUK"nın 317 maddesi gereğince REDDİNE,
2- Sanıklar hakkında hırsızlık suçundan kurulan hükümlerin incelenmesinde;
Yargıtay Ceza Genel Kurulunun 19.02.2013 tarih ve 2011/5.MD-137 E.-2013/58 K. sayılı kararında da belirtildiği üzere aynı davada yargılandığı bir suçtan beraat eden, diğer suçtan ise mahkum olan sanık hakkında, müdafii tarafından sunulan avukatlık hizmetinin bölünmesi mümkün olmadığından, beraat ettiği suç açısından vekalet ücretine hükmedilmesine gerek olmadığı halde, hırsızlık suçundan mahkumiyet mala zarar verme suçundan ise beraat eden ve kendilerini vekil ile temsil ettiren sanıklar lehine vekalet ücretine hükmedilmesi aleyhe temyiz olmadığından bozma nedeni yapılmamış; bozma üzerine yapılan duruşmaya, toplanan delillere, gerekçeye, hakimin kanaat ve takdirine göre diğer temyiz itirazları yerinde görülmemiştir. Ancak;

a) Sanıklar hakkında 5237 sayılı TCK’nın 142/1-b maddesi gereğince 4 yıl hapis cezası olarak belirlenen temel cezanın suç tarihinde yürürlükte olan 5237 sayılı Kanun"un 143. maddesi uyarınca en fazla üçte birine kadar arttırılabileceği gözetilmeden ve arttırım oranı olarak da 1/6 oranı gösterildiği halde, 1/2 oranında arttırım yapılması suretiyle önce 6 yıl hapis cezasına ve devamındaki teşebbüs uygulaması ile aynı Kanun’un 35/2. maddesi uyarınca 1/2 oranında yapılan indirim ile neticeten 3 yıl hapis cezasına hükmedilerek fazla ceza tayini,
b) Sanık ...’ün adli sicil kaydında yer alan ve tekerrüre esas alındığı anlaşılan ... Asliye Ceza Mahkemesinin 14.06.2012 tarihli ve .... K. sayılı ilamına konu hırsızlık suçundan verilen hapis cezasının suç tarihinden sonra 20.10.2014 tarihinde kesinleşmesi nedeniyle TCK"nın 58/1. maddesi uyarınca tekerrüre esas alınamayacağı ve sanığın adli sicil kaydında başkaca tekerrüre esas sabıkasının da bulunmadığı gözetilmeden yazılı şekilde karar verilmesi,
Bozmayı gerektirmiş, sanıklar müdafiinin temyiz itirazları bu itibarla yerinde görülmüş olduğundan hükümlerin bu sebeplerden dolayı CMUK"nın 321. maddesi gereğince BOZULMASINA, ancak bu aykırılıkların 1412 sayılı CMUK"nın 322. maddesi gereğince düzeltilmesi mümkün bulunduğundan; sanıklar hakkında TCK"nın 142/1-b maddesi uyarınca tayin olunan 4 yıl hapis cezasının aynı Kanun’un 143. maddesi uyarınca 1/6 oranında arttırılarak sanıkların 4 yıl 8 ay hapis cezasına ve devamında TCK"nın 35/2. maddesi uyarınca 1/2 oranında indirim yapılması sonucu sanıkların neticeten ayrı ayrı 2 yıl 4 ay hapis cezası ile cezalandırılmalarına; ayrıca sanık ... hakkında kurulan hüküm fıkrasından TCK"nın 58. maddesinin uygulanmasına ilişkin bölümün çıkartılmasına karar verilmek suretiyle, sair yönleri usul ve yasaya uygun bulunan hükümlerin DÜZELTİLEREK ONANMASINA, 11/11/2019 gününde oybirliğiyle karar verildi.