Yargıtay 22. Hukuk Dairesi 2017/12676 Esas 2018/10436 Karar Sayılı İlamı

MAHKEMESİ :İş Mahkemesi
DAVA TÜRÜ : ALACAK

Taraflar arasında görülen dava sonucunda verilen kararın, temyizen incelenmesi davacı vekili tarafından istenilmekle, temyiz talebinin süresinde olduğu anlaşıldı. Dava dosyası için Tetkik Hakimi ... tarafından düzenlenen rapor dinlendikten sonra dosya incelendi, gereği konuşulup düşünüldü:

Y A R G I T A Y K A R A R I

Davacı isteminin özeti:
Davacı vekili, müvekkilinin iş sözleşmesinin davalı işverence haklı neden olmaksızın feshedildiğini beyanla kıdem ve ihbar tazminatı ile diğer bir kısım işçilik alacaklarının davalılardan tahsilini istemiştir.
Davalı cevabının özeti:
Her iki davalı vekili, davacının 11.04.2012 tarihinde izin hakkı bulunmadığının tespit edilmesi üzerine işe davet edildiğini, davacının özel işlerinin bulunduğu gerekçesiyle işe gelmediğini, bu nedenle iş sözleşmesinin haklı nedenle feshedildiğini belirterek davanın reddini istemişlerdir.
Mahkeme kararının özeti:
Mahkemece, toplanan delillere ve bilirkişi raporuna göre, davanın kısmen kabulüne karar verilmiştir.
Temyiz:
Karar süresi içinde davacı vekili tarafından temyiz edilmiştir.
Gerekçe:
1-Dosyadaki yazılara toplanan delillerle kararın dayandığı kanuni gerektirici sebeplere göre, davacının aşağıdaki bendin kapsamı dışındaki temyiz itirazlarının reddine karar vermek gerekmiştir.
2-Davacının fazla mesai yapıp yapmadığı konusunda taraflar arasında uyuşmazlık bulunmaktadır.

Fazla çalışma yaptığını iddia eden işçi bu iddiasını ispatla yükümlüdür. Ücret bordrolarına ilişkin kurallar burada da geçerlidir. İşçinin imzasını taşıyan bordro sahteliği ispat edilinceye kadar kesin delil niteliğindedir. Bir başka anlatımla bordronun sahteliği ileri sürülüp kanıtlanmadıkça, imzalı bordroda görünen fazla çalışma alacağının ödendiği varsayılır.
Fazla çalışmanın ispatı konusunda işyeri kayıtları, özellikle işyerine giriş çıkışı gösteren belgeler, işyeri iç yazışmaları delil niteliğindedir. Ancak, fazla çalışmanın yazılı belgelerle kanıtlanamaması durumunda tarafların, tanık beyanları ile sonuca gidilmesi gerekir. Bunun dışında herkesçe bilinen genel bazı vakıalar da bu noktada göz önüne alınabilir. İşçinin fiilen yaptığı işin niteliği ve yoğunluğuna göre de fazla çalışma olup olmadığı araştırılmalıdır.
Fazla çalışmanın yazılı delil ya da tanıkla ispatı imkan dahilindedir. İşyerinde çalışma düzenini bilmeyen ve bilmesi mümkün olmayan tanıkların anlatımlarına değer verilemez.
Somut olayda hem işin niteliği hem de tanık beyanlarına göre, davalı işyerinde haftada 4 gün 08:00-17:00 saatleri arası 1 saat ara dinlenme süresi mahsubuyla (8 saat*4 gün) 32 saat, 1 günü 17:00-08:00 saatleri arası 2 saat ara dinlenme süresi mahsubuyla 13 saat, 1 gün de 08:00-13:00 saatleri arası 4,5 saat çalışılarak davacının haftalık 4,5 saat fazla mesai yaptığı anlaşılmaktadır. Hal böyle olunca Mahkemece davacının haftalık 4,5 saat fazla mesai yaptığı kabul edilerek fazla mesai alacağı hüküm altına alınmalı iken yazılı gerekçe ile reddine karar verilmesi hatalıdır.
SONUÇ: Temyiz olunan kararın, yukarıda yazılı sebepten BOZULMASINA, peşin alınan temyiz harcının istek halinde ilgilisine iadesine, 03/05/2018 gününde oybirliğiyle karar verildi.