Özet:

Mahkeme, çocuğun cinsel istismarı suçuyla suçlanan bir çocuk hakkındaki hükümleri temyiz etti. Suça sürüklenen çocuklar müdafisinin duruşmalı inceleme talebi reddedildi. Dosya tetkik edildi ve suçun üst sınırını aşan eylemlerle ilgili davaya bakma, delilleri değerlendirme ve suç vasfının tayini ile buna göre lehe kanunu belirleme görevinin üst dereceli Ağır Ceza Mahkemesine ait olduğu gözetilerek görevsizlik kararı verilmesi gerektiği belirtildi. Ancak, hükümler kurulduğu ve Devletin Türk Ceza Kanunu'nda yaptığı değişiklik sonrası öngörülen cezanın üst sınırını aşan eylemleri içerdiği için hükümler bozuldu. Kanunlara aykırı hareket edildiği belirtildi.
5237 sayılı Türk Ceza Kanunu'nun 103/1. maddesi, 28.06.2014 tarihinde yürürlüğe giren ve cinsel dokunulmazlığa karşı suçlarda değişiklik yapan 6545 sayılı Kanunla yapılan değişiklik sonrası öngörülen cezanın üst sınırını düzenlemektedir.
5320 sayılı Kanun'un 8/1. maddesi, kararların gerekçelerinde hukuka uygunluk ilkesine uygun ve açık olması gerektiğini belirtmektedir.
1412 sayılı CMUK'nın 318. maddesi, mahkemenin kararını yazarak gerekçesini açıklama zorunluluğunu getirmektedir.
Kanuna aykırı hareket edildiği belirtildiği için 5320 sayılı Kanun'un 8/1. maddesi gözetilerek 1412 sayılı CMUK'nın 321. maddesi gereğince hükümler bozulmuştur.
5235 sayılı Kanunun 12. maddesi, görevsizlik kararlarını ve görevsizliği gerektiren halleri düzenlemektedir.
5271 sayılı CMK'nın 4. maddesi, dava ve işlerin görevli mahkemelere gönderilmesini ve görevsizlik kararlarının verilmesini düzenlemektedir.