Vergi usul Kanununa Muhalefet - Yargıtay 11. Ceza Dairesi 2016/3904 Esas 2018/8262 Karar Sayılı İlamı

MAHKEMESİ :Asliye Ceza Mahkemesi
SUÇ : Vergi usul Kanununa Muhalefet
HÜKÜM : Mahkumiyet

Sanık hakkında “2010 takvim yılında sahte fatura düzenleme” suçundan da dava açıldığı anlaşıldığından, mahkeme tarafından Vergi Dairesi Başkanlığına bu suçla ilgili sanık hakkında VUK’nin 367. maddesi uyarınca dava şartı olan mütalaanın verilip verilmeyeceği sorulup ayrıca hüküm kurulması mümkün görülmüştür.
Sanığın adli sicil kaydında yer alan mahkûmiyetlere ilişkin ilamların, kesinleşme ve infaz tarihlerini gösterir onaylı örneklerinin getirtilip TCK’nin 58. maddesinin uygulanma koşullarının oluşup oluşmadığının değerlendirilmesi gerektiğinin gözetilmemesi, karşı temyiz olmadığından bozma nedeni sayılmamıştır.
1- 2009 takvim yılında sahte fatura düzenleme suçundan açılan kamu davasında; sahte fatura düzenleme suçunun maddi konusunun fatura olması; 213 sayılı Vergi Usul Kanunu"nun 230. maddesinin 1. fıkrasında, faturalarda bulunması zorunlu olan bilgilerin neler olduğunun belirtilmesi, aynı Kanun"un 227. maddesinin 3. fıkrasında ""Bu Kanuna göre kullanılan veya bu Kanun"un Maliye ve Gümrük Bakanlığına verdiği yetkiye dayanılarak, kullanma mecburiyeti getirilen belgelerin, öngörülen zorunlu bilgileri taşımaması halinde bu belgeler vergi kanunları bakımından hiç düzenlenmemiş sayılır."" hükmünün yer alması; suç konusu faturaların getirtilip duruşmada incelenmediğinin anlaşılması karşısında; yüklenen suçun unsurlarının kuşkuya yer vermeyecek şekilde belirlenmesi için, sahte olarak düzenlendiği iddia olunan faturalardan kanaat oluşturacak sayıdaki asıllarının veya onaylı örneklerinin getirtilerek incelenmesi ve 213 sayılı Kanun"un 230. maddesinde öngörülen zorunlu bilgileri içerip içermediğinin tespit edilmesi,
2- Faturaların zorunlu bilgileri içerdiğinin tespit edilmesi durumunda;
a) Faturaların sanığa gösterilerek yazı ve imzaların kendisine ait olup olmadığının sorulması, kendisine ait olmadığını söylemesi halinde; yazı ve imza örnekleri temin edilerek, faturalardaki yazı ve imzaların sanığa ait olup olmadığı konusunda uzman bir kurum veya kuruluştan rapor alınması,
b) Faturalardaki yazı ve imzaların sanığa ait olmadığının anlaşılması halinde ise; faturaları kullanan şirket yetkilileri veya kişilerin, CMK"nin 48. maddesi uyarınca çekinme hakları hatırlatılarak, tanık sıfatıyla dinlenmeleri; kendilerinden, sözü edilen faturaları hangi hukuki ilişkiye dayanarak kimden aldıklarının, sanığı tanıyıp tanımadıklarının ve faturaların alınması konusunda sanığın bir iştirakinin bulunup bulunmadığının sorulması,
Sonucuna göre tüm deliller birlikte tartışılarak sanığın hukuki durumunun belirlenmesi gerekirken, eksik araştırma ve inceleme ile yazılı şekilde hüküm kurulması,
3- Kabule göre de;
a) Sahte fatura düzenleme suçunda suç tarihinin ilgili takvim yılında düzenlenen en son fatura tarihi olduğu gözetilmeden, suça konu faturaların gelir vergisinden kullanıldığından bahisle suç tarihinin 26.03.2010 olarak belirlenmesi,
b) 5237 sayılı TCK’nin 53. maddesine ilişkin uygulamanın, Anayasa Mahkemesinin 08.10.2015 tarih ve 2014/140-2015/85 sayılı iptal kararı ile birlikte yeniden değerlendirilmesinde zorunluluk bulunması,
Bozmayı gerektirmiş, sanığın temyiz itirazları bu itibarla yerinde görülmüş olduğundan, hükmün bu sebeplerden dolayı 5320 sayılı Kanun’un 8/1. maddesi gereğince uygulanması gereken 1412 sayılı CMUK"nin 321. maddesi uyarınca BOZULMASINA, 23.10.2018 tarihinde oy birliğiyle karar verildi.