Mahkemesi :Ceza Dairesi
Suç : Silahlı terör örgütüne üye olma
Sanık ... bakımından 23.02.2017
Hüküm : Sanık ... hakkında; TCK"nın 314/2, 53, 58/9, 63, 3713 sayılı Kanunun 5/1 maddeleri uyarınca mahkumiyet kararına yönelik istinaf başvurusunun esastan reddi
Sanık ... hakında; TCK"nın 314/2, 220/7, 62/1, 53, 58/9, 63 maddeleri, 3713 sayılı Kanunun 5/1 maddesi

Bölge Adliye Mahkemesince verilen hüküm temyiz edilmekle;
Temyiz edenin sıfatı, başvurunun süresi, kararın niteliği ve temyiz sebeplerine göre dosya incelendi, gereği düşünüldü;
Temyiz talebinin reddi nedenleri bulunmadığından işin esasına geçildi;
Vicdani kanaatin oluştuğu, duruşma sürecini yansıtan tutanaklar, belgeler ve gerekçe içeriğine göre yapılan incelemede;
I- Sanık ... hakkında temyiz isteminin reddine dair ek karara yönelik temyiz incelemesinde;
5271 sayılı CMK"nın 286. maddesinde temyizi kabil Bölge Adliye Mahkemesi kararlarının açıkça belirtildiği, buna göre Afyonkarahisar 2. Ağır Ceza Mahkemesinin 19.10.2017 tarih, 2017/292 esas ve 2017/409 karar sayılı kararı ile sanık hakkında silahlı terör örgütüne yardım suçundan neticeten "4 yıl 2 ay" hapis cezası verildiği, bu karara yönelik sanık müdafii tarafından yapılan istinaf talebinin esastan reddine ilişkin Antalya Bölge Adliye Mahkemesi 2. Ceza Dairesinin 2018/1129 Esas, 2018/1414 Karar sayılı kararının ise CMK’nın 286/1 maddesi gereğince kesin olup temyizi kabil kararlardan olmadığı anlaşılmakla; sanık müdafiinin temyiz isteminin reddine dair ek kararın ONANMASINA,
II-Sanık ... yönünden kurulan mahkumiyet hükmüne yönelik temyize incelemesinde;
Yerinde görülmeyen diğer temyiz itirazlarının reddine, ancak;
1-Sanığın temyiz aşamasında 16.10.2018 tarihli dilekçesinde etkin pişmanlık hükümlerinden yararlanmak istediğini belirtmesi karşısında, duruşmada hazır edilerek beyanlarının alınması ile verdiği bilgilerin örgütteki konum ve faaliyetlerine uygun faydalı bilgiler olup olmadığı, eldeki bilgilerle örtüşüp örtüşmediği araştırılıp değerlendirilerek sonucuna göre hakkında 5237 sayılı TCK"nın 221. maddesinden düzenlenen etkin pişmanlık hükümlerinin uygulanıp uygulanmayacağının tartışılmasında zorunluluk bulunması,
2-Anayasanın 138/1. maddesi hükmü, TCK"nın 61/1. maddesinde düzenlenen cezanın belirlenmesi ve bireyselleştirilmesine ilişkin ölçütlerle aynı Kanunun 3/1. maddesi uyarınca; suçun işleniş biçimi, işlendiği yer ve zaman, meydana gelen tehlikenin ağırlığı göz önünde bulundurularak, hakkaniyete uygun makul bir ceza tayini gerekirken yazılı şekilde fazla cezaya hükmedilmesi,
3-Anayasa Mahkemesinin 24.11.2015 tarih ve 29542 sayılı Resmi Gazete"de yayımlanarak yürürlüğe giren 08.10.2015 tarih, 2014/140 esas, 2015/85 karar sayılı iptal kararı ile TCK"nın 53/1. maddesindeki bazı düzenlemelerin iptal edilmiş olması nedeniyle bu karar doğrultusunda hüküm kurulması gerektiğinin gözetilmemesi,
4-Örgüt mensubu olduğu kabul edilen sanık hakkında verilen hapis cezasının mükerrirlere özgü infaz rejimine göre çektirilmesine karar verilirken uygulama maddesi olarak doğrudan ve yalnızca TCK"nın 58/9 maddesinin gösterilmesi gerekirken yazılı olduğu şekilde 58/6 maddesinin yazılması,
5-Sanığın çocuklarını örgütle iltisaklı okullara göndermesinin örgütsel faaliyet olarak kabul edilemeyeceğinin düşünülmemesi,
Kanuna aykırı, sanık müdafiinin temyiz itirazları bu itibarla yerinde görülmüş olduğundan, bu sebeplerden dolayı CMK"nın 302/2. maddesi uyarınca hükmün BOZULMASINA, hükmolunan ceza miktarı, mevcut delil durumu, suç vasfı ve tutuklulukta geçen süre dikkate alınarak tahliye talebinin reddi ile tutukluluk halinin devamına, 28.02.2019 tarihinde yürürlüğe giren 20.02.2019 tarih ve 7165 sayılı Kanunun 8. maddesiyle değişik 5271 sayılı Kanunun 304. maddesi uyarınca dosyanın Afyonkarahisar 2. Ağır Ceza Mahkemesine, kararın bir örneğinin bilgi için Antalya Bölge Adliye Mahkemesi 2. Ceza Dairesine gönderilmek üzere Yargıtay Cumhuriyet Başsavcılığına TEVDİİNE, 14.05.2019 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.