Yargıtay 10. Hukuk Dairesi 2018/3819 Esas 2019/9781 Karar Sayılı İlamı

Mahkemesi : Zonguldak 1. İş Mahkemesi

Dava, davacının murisinin aldığı sürekli iş göremezlik gelirinin kendisine tahsis edilmesi istemine ilişkindir.
İlk Derece Mahkemesince, hükümde belirtilen gerekçelerle davanın kabulüne dair verilen karara karşı davalı kurumca istinaf yoluna başvurulması üzerine, Ankara Bölge Adliye Mahkemesi 10. Hukuk Dairesince istinaf başvurusunun esastan reddine karar verilmiştir.
Ankara Bölge Adliye Mahkemesi 10. Hukuk Dairesince verilen kararın, davalı kurumca temyiz edilmesi üzerine, temyiz isteğinin süresinde olduğu anlaşıldıktan ve Tetkik Hâkimi ... tarafından düzenlenen raporla dosyadaki kağıtlar okunduktan sonra işin gereği düşünüldü ve aşağıdaki karar tespit edildi.
Davanın yasal dayanağı 5510 sayılı Yasanın 20/3 maddesi olup, ilgili maddede "iş kazası veya meslek hastalığı sonucu meslekte kazanma gücünü %50 oranının altında kaybetmesi nedeniyle sürekli iş göremezlik geliri bağlanmış iken ölenlerin, ölümün iş kazası veya meslek hastalığına bağlı olmaması halinde sigortalının almakta olduğu sürekli iş göremezlik geliri 34. madde hükümlerine göre hak sahiplerine gelir olarak bağlanır" hükmü düzenlenmiştir.
Yukarıdaki açıklamalar ışığında inceleme konusu dava değerlendirildiğinde; davacının murisinin meslek hastalığından %21.20 oranında malul kalması nedeniyle sürekli iş göremezlik geliri alırken, 2002 yılında vefat ettiğinden bahisle sürekli iş göremezlik gelirinin kendisine tahsis edilmesi talebiyle dava açtığı mahkemece sürekli iş göremezlik gelirinin 5510 sayılı Yasanın 55/2 fıkrasındaki güncelleme işlemi yapılmaksızın ancak üçüncü fıkrasında belirtilen alt sınır gözetilerek aynı yasanın 34. maddesi uyarınca gelir olarak bağlanması gerektiğinin tespitine karar verilmiştir. Buna göre davacıya 5510 sayılı Yasanın 34. maddesi gereğince sürekli iş göremezlik gelirinin bağlanmasına karar verilmesi yerinde ise de, aynı yasanın 55/2 maddesinde düzenlenen güncellemeye tabi tutulmaması usul ve yasaya aykırı olup, bozma nedenidir.
Ne var ki, bu konuların düzeltilmesi yeniden yargılama yapılmasını gerektirmediğinden hüküm bozulmamalı, 01.10.2011 tarihinde yürürlüğe giren 6100 sayılı Hukuk Muhakemeleri Kanunu"nun geçici 3. maddesi yollamasıyla 1086 sayılı Hukuk Usulü Muhakemeleri Kanununun 438. maddesi gereğince düzeltilerek onanmalıdır.
S O N U Ç : Hükmün 1. fıkrasının silinerek yerine; "Davanın kabulü ile; 1-Davacının 5510 sayılı Yasanın 20/3. maddesi gereğince sürekli iş göremezlik geliri almaya hak kazandığının ve bu gelirin 01/12/2011 tarihinden itibaren bağlanması gerektiğinin tespitine” sözcüklerinin yazılarak hükmün bu şekliyle DÜZELTİLEREK ONANMASINA, dosyanın kararı veren İlk Derece Mahkemesine, kararın bir örneğinin Ankara Bölge Adliye Mahkemesi 10. Hukuk Dairesine gönderilmesine, 12.12.2019 gününde oybirliği ile karar verildi.