Taksirle öldürme - Yargıtay 12. Ceza Dairesi 2017/5619 Esas 2019/3292 Karar Sayılı İlamı

12. Ceza Dairesi
Esas No: 2017/5619
Karar No: 2019/3292
Karar Tarihi: 11.03.2019

Taksirle öldürme - Yargıtay 12. Ceza Dairesi 2017/5619 Esas 2019/3292 Karar Sayılı İlamı

Özet:

Ağır Ceza Mahkemesi tarafından verilen bir karara göre, bir kişi taksirle öldürme suçundan mahkum edildi ve sanığın mahkumiyeti onandı. Ancak, katılan sanık hakkında verilen hükmün açıklanmasının geri bırakılmasına ilişkin karar, sanık müdafii tarafından temyiz edildi. Bu konuda yapılan incelemede, kanun yollarına başvurma hakkı olmadığı sonucuna varıldı ve temyiz istemi reddedildi. Sanık hakkında kurulan mahkumiyet hükmüne ise, yapılan yargılamaya ve toplanan delillere uygun olarak karar verildi. Ancak, TCK'nın 61/1 maddesinin (g) bendinde yer alan \"kastın yoğunluğu\" gerekçesine dayanılmayarak temel ceza belirlendiği için, hükmün kanuna aykırı olduğu ve bozulması gerektiği sonucuna varıldı. Aynı kanunun 322. maddesinin verdiği yetkiye istinaden, sanık hakkında temel cezanın belirlendiği \"A\" maddesinin (1.) bendinde yer alan \"kastın yoğunluğu\" ibaresinin hükümden çıkarılması suretiyle, sair yönleri usul ve yasaya uygun görülen hüküm onandı. Kararda, TCK'nın 85/2, 62, 50/4, 50/1-a, 52/2-4, 53/6 ve 85/1, 62, 53/1, 53/6 maddelerine de atıfta bulunulmuştur.

12. Ceza Dairesi 2017/5619 E. , 2019/3292 K.

"İçtihat Metni"

Mahkemesi :Ağır Ceza Mahkemesi
Suç : Taksirle öldürme
Hüküm : a) Sanık ... hakkında; TCK"nın 85/2, 62, 50/4, 50/1-a, 52/2-4, 53/6. maddeleri uyarınca mahkumiyet
b) Katılan sanık ... hakkında; TCK"nın 85/1, 62, 53/1, 53/6. maddeleri uyarınca mahkumiyet ve CMK"nın 231/5-6. maddeleri uyarınca hükmün açıklanmasının geri bırakılması

Taksirle öldürme suçundan sanığın mahkumiyetine ilişkin hüküm ve katılan sanık hakkında verilen hükmün açıklanmasının geri bırakılmasına ilişkin karar, sanık müdafii tarafından temyiz edilmekle dosya incelenerek gereği düşünüldü:
A)Katılan sanık hakkında verilen hükmün açıklanmasının geri bırakılmasına ilişkin karara yönelik temyiz itirazlarının incelenmesinde;
Hükmün açıklanmasının geri bırakılması kararının 5271 sayılı CMK"nın 231/12. maddesi uyarınca itiraz kanun yoluna tabi bulunduğu, aynı Kanunun 264. maddesinde kabul edilebilir bir başvuruda mercide yanılmanın başvuranın hakkını ortadan kaldırmayacağı belirtilmekle beraber meydana gelen kaza neticesinde vücudunda kemik kırığı oluşacak şekilde yaralanan sanığın soruşturma evresinde alınan beyanında katılan sanıktan şikayetçi olmadığını beyan ettiği ve müşteki-sanık sıfatını taşımadığı, bu nedenle sanık ve müdafiinin, katılan sanık hakkında verilen karara karşı kanun yollarına başvurma hakkının bulunmadığı anlaşılmakla, 5320 sayılı Kanunun 8. maddesi uyarınca halen uygulanmakta olan 1412 sayılı CMUK"un 317. maddesi uyarınca temyiz isteminin REDDİNE,
B) Sanık hakkında kurulan mahkumiyet hükmüne yönelik temyiz itirazlarının incelenmesinde;
Yapılan yargılamaya, toplanıp karar yerinde gösterilen delillere, mahkemenin kovuşturma sonuçlarına uygun olarak oluşan kanaat ve takdirine, incelenen dosya kapsamına göre, sanık müdafiinin kusur durumuna, eksik araştırma ile hüküm kurulduğuna ve sair nedenlere ilişkin temyiz itirazlarının reddine, ancak;
Taksirli suçlar açısından temel cezanın belirlenmesinde TCK"nın 61/1. maddesinin (g) bendinde yer alan "kastın yoğunluğu" gerekçesine dayanılamayacağının gözetilmemesi,
Kanuna aykırı olup, hükmün bu nedenle 5320 sayılı Kanunun 8. maddesi gereğince halen uygulanmakta olan 1412 sayılı CMUK"un 321. maddesi uyarınca BOZULMASINA, ancak yeniden yargılamayı gerektirmeyen bu konuda, aynı Kanunun 322. maddesi gereğince karar verilmesi mümkün bulunduğundan, aynı maddenin verdiği yetkiye istinaden, sanık hakkında temel cezanın belirlendiği "A" maddesinin (1.) bendinde yer alan "kastın yoğunluğu" ibaresinin hükümden çıkarılmak suretiyle, sair yönleri usul ve yasaya uygun görülen hükmün DÜZELTİLEREK ONAMASINA, 11/03/2019 tarihinde oy birliği ile karar verildi.