MAHKEMESİ :SULH HUKUK MAHKEMESİ

Taraflar arasındaki menfi tespit davasının mahkemece yapılan yargılaması sonucunda, davanın kısmen kabulüne yönelik olarak verilen hükmün, süresi içinde davacı vekili tarafından temyiz edilmesi üzerine; temyiz dilekçesinin kabulüne karar verildikten sonra, dosya içerisindeki kağıtlar okunup gereği düşünüldü:

Y A R G I T A Y K A R A R I

Davacı, taraflar arasında 01/09/2011 başlangıç tarihli, 1 yıl süreli, aylık 3.100,00 TL kira bedelli kira sözleşmesi tanzim edildiğini, kiraya verenin başlattığı icra takibi ile sözleşmenin 7.maddesindeki artış şartına dayanarak kira farklarını talep edildiğini, taraflar arasındaki sözlü anlaşma uyarınca, bir yıllık dönemin bitmesinden sonra da kira bedelinin her ay 3.100 TL olarak ödendiğini, davalının ödemeyi ihtirazi kayıt koymaksızın kabul ettiğini ve kira artırımı isteğine dair hiçbir bildirimde bulunmadığını, sözleşme sona erdikten sonra kira farkı istenilmesinin dürüstlük kuralına aykırı olduğunu belirterek ... 23.İcra Müdürlüğü"nün 2014/18383 Esas sayılı dosyasında davacının borçlu olmadığının tespitine, kötüniyet tazminatına karar verilmesini talep etmiştir.
Davalı, taraflar arasında imzalanan sözleşmenin özel şartlar 7. maddesinde artış şartının bulunduğunu ancak davacının eksik ödeme yaptığını beyanla davanın reddini istemiştir.
Mahkemece, davanın kısmen kabulüne, ... 23.İcra Müdürlüğünün 2014/18383 esas sayılı dosyasındaki takipten dolayı davacının 1.496,00 TL kira farkı, 158,00 TL faiz olmak üzere toplam 1.654,00 TL"den borçlu olmadığının tespitine, fazlaya dair talebin reddine, davalının kötü niyetli olduğuna dair delil sunulmadığından kötü niyet tazminatı talebinin reddine karar verilmiş, hüküm davacı vekili tarafından temyiz edilmiştir.
1-) Dosya kapsamına, toplanan delillere, mevcut deliller mahkemece takdir edilerek karar verilmiş olmasına ve takdirde de bir isabetsizlik bulunmamasına göre davacının aşağıdaki bendin kapsamı dışında kalan sair temyiz itirazları yerinde değildir.
2-) Taraflar arasında düzenlenen 01/09/2011 başlangıç tarihli, bir yıl süreli kira sözleşmesi konusunda uyuşmazlık bulunmamaktadır. Kira sözleşmesinin, özel şartlar 7. maddesinde, yıllık kira artış oranının TÜİK"in açıkladığı yıllık TEFE ve TÜFE"nin aritmetik ortalaması oranında net olarak arttırılarak ikinci yıldan sonra da aylık kira bedellerini aynı şekilde arttırarak ödeneceği düzenlenmiştir. Davalı alacaklı tarafından, 19/09/2014 tarihinde başlatılan icra takibi ile 10.620 TL kira farkı alacağının tahsili istenilmiştir.
6098 Sayılı Türk Borçlar Kanununun 344. maddesinde “Tarafların yenilenen kira dönemlerinde uygulanacak kira bedeline ilişkin anlaşmaları, bir önceki kira yılında üretici fiyat endeksindeki artış oranını geçmemek koşuluyla geçerlidir." hükmü yer almaktadır. Kiralananın konut vasfında olduğu anlaşıldığından, Türk Borçlar Kanununun 344. maddesi uyarınca ÜFE oranından fazla olmamak üzere sözleşmede kararlaştırılan artış şartına göre yenilenen dönem kira bedelinin ve kira farkının tespit edilip sonucuna göre bir karar verilmesi gerekirken eksik araştırma ve inceleme ile yazılı şekilde hüküm kurulması doğru görülmemiş, bozmayı gerektirmiştir.
SONUÇ: Yukarıda birinci bentte açıklanan nedenler ile davacı tarafın sair temyiz itirazlarının reddine, ikinci bentte açıklanan nedenlerle temyiz itirazlarının yerinde olduğundan kabulü ile hükmün HUMK.nun 428.maddesi gereğince davacı yararına BOZULMASINA, peşin alınan temyiz harcının istek halinde temyiz edene iadesine, 6100 sayılı HMK"nun geçici madde 3 atfıyla 1086 sayılı HUMK.nun 440.maddesi gereğince karar düzeltme yolu kapalı olmak üzere, 05/06/2018 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.