Yargıtay 12. Ceza Dairesi 2019/953 Esas 2019/3257 Karar Sayılı İlamı

12. Ceza Dairesi
Esas No: 2019/953
Karar No: 2019/3257
Karar Tarihi: 11.03.2019

Yargıtay 12. Ceza Dairesi 2019/953 Esas 2019/3257 Karar Sayılı İlamı

Özet:

Mahkeme, koruma tedbirleri nedeniyle tazminat talep eden davacının talebinin kısmen kabulüne karar vermiştir. Hüküm uyarınca, davanın kabul edilen kısmı için davalı Hazineden alınacak 762,50 TL maddi ve 300 TL manevi tazminat davacıya verilecektir. Karar, davacı ve davalı vekilleri tarafından temyiz edilmiştir. Temyiz talepleri incelendikten sonra, davalı vekilinin talebi reddedilmiştir. Davacı vekilinin talebi ise kabul edilerek, hüküm onanmıştır.
Kararda geçen kanun maddeleri:
- 6100 sayılı Hukuk Muhakemeleri Kanunu'nun geçici 3. maddesi
- 21.07.2004 tarihli Resmi Gazete'de yayımlanarak yürürlüğe giren 5219 sayılı Kanunun 2. maddesi ile değişik Hukuk Usulü Muhakemeleri Kanunu'nun 427. ve ek 4. maddeleri
- 7035 sayılı Kanun'un 21. maddesi ile değişik Ceza Muhakemesi Kanunu'nun 291. maddesi
- 5320 sayılı Kanun'un 8. maddesi uyarınca uygulanmakta olan 1412 sayılı Ceza Muhakemesi Usulü Kanunu'nun 310. maddesi.

12. Ceza Dairesi 2019/953 E. , 2019/3257 K.

"İçtihat Metni"

Mahkemesi :Ağır Ceza Mahkemesi
Dava : Koruma tedbirleri nedeniyle tazminat
Hüküm : Davanın kısmen kabulüne 762.50 TL maddi, 300 TL manevi tazminatın davalı Hazineden alınarak davacıya verilmesine

Davacının tazminat talebinin kısmen kabulüne ilişkin hüküm, davacı vekili ve davalı vekili tarafından temyiz edilmekle, dosya incelenerek gereği düşünüldü;
1-)Davalı vekilinin temyiz talebine ilişkin yapılan incelemede;
6100 sayılı HMK’nın geçici 3. maddesi uyarınca halen uygulanmakta olan ve 21.07.2004 tarihli Resmi Gazete"de yayımlanarak yürürlüğe giren 5219 sayılı Kanunun 2. maddesi ile değişik HUMK’un 427. ve ek 4. maddelerindeki temyiz sınırı ve hükmolunan tazminat miktarına göre hükmün kesin olması nedeniyle davalı vekilinin temyiz isteminin 1086 sayılı HUMK’un 432. maddesi gereğince REDDİNE,
2-)Davacı vekilinin temyiz talebine ilişkin yapılan incelemede;
05.08.2017 tarihli 7035 sayılı Kanunun 21. maddesi ile değişik 5271 sayılı CMK"nın 291. maddesinin 1. fıkrasındaki 15 günlük sürenin istinaf mahkemelerine ilişkin temyiz süresini düzenlediği, daha önce Yargıtay incelemesinden geçen dosyalara ilişkin temyiz süresinin 5320 sayılı Kanunun 8. maddesi uyarınca uygulanmakta olan 1412 sayılı CMUK"un 310. maddesine göre 1 hafta olduğu gözetilmeksizin, hüküm fıkrasında temyiz süresinin "15 gün" olarak belirlenmesi suretiyle davacı vekilinin yanıltıldığı anlaşıldığından, yüze karşı verilen hükme ilişkin 22/10/2018 tarihli temyiz talebinin süresinde olduğu kabul edilerek yapılan incelemede;
Bozma ilamına uyularak yapılan incelemeye, toplanıp karar yerinde gösterilen delillere, mahkemenin kovuşturma sonuçlarına uygun olarak oluşan kanaat ve takdirine, incelenen dosya kapsamına göre davacı vekilinin tazminat miktarına ve sair nedenlere ilişkin temyiz itirazlarının reddiyle hükmün, isteme uygun olarak ONANMASINA, 11/03/2019 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.