İNCELENEN KARARIN;
MAHKEMESİ :Asliye Ceza Mahkemesi
SUÇ : Hırsızlık
HÜKÜM : Mahkumiyet

Dosya incelenerek gereği düşünüldü;
Sanığın aynı apartmanda oturan mağdurların ortak kullanım alanı olan daire kapılarının önüne girmesi eyleminin tek bir konut dokunulmazlığını bozma suçunu oluşturduğu halde konut dokunulmazlığını bozma suçundan dava açılmamış ise de, zamanaşımı süresi içerisinde dava açılması mümkün görülmüştür.
TCK"nın 53. maddesinin bazı bölümlerinin iptaline ilişkin Anayasa Mahkemesinin 24.11.2015 tarihinde yürürlüğe giren 08.10.2015 gün ve 2014/140 E., 2015/85 K. sayılı kararı da nazara alınarak bu maddede öngörülen hak yoksunluklarının uygulanmasının infaz aşamasında gözetilmesi mümkün görülmüş, dosya içeriğine göre diğer temyiz itirazları yerinde görülmemiştir. Ancak;
1- Sanığın mağdurların dairelerinin bulunduğu apartmana girerek mağdurların daire kapıları üzerinde bulunan kapı tokmaklarını çaldığı olayda, mağdur sayısınca ayrı ayrı hırsızlık suçunun oluştuğunun kabul edilmesi gerekirken, tek suç kabul edilerek cezasının 5237 sayılı TCK’nın 43. maddesi uyarınca artırılması,
2- Sanığın mağdurların daire kapıları üzerinde bulunan her biri 20,00 TL değerindeki kapı tokmaklarını çalması karşısında; hırsızlık suçunun konusunu oluşturan malın değerinin az olması nedeniyle sanık hakkında 5237 sayılı TCK"nın 145. maddesinin uygulanması gerektiğinin gözetilmemesi,

Kabule göre de,
3- 5237 sayılı TCK’nın 62. maddesi gereğince 1/6 oranında indirim yapılırken hesap hatası sonucu 2 yıl 1 ay yerine 1 yıl 13 ay hapis cezasına hükmedilmesi suretiyle eksik ceza tayini,
Bozmayı gerektirmiş, sanığın temyiz itirazları bu itibarla yerinde görülmüş olduğundan hükmün bu sebeplerden dolayı isteme aykırı olarak BOZULMASINA, 5320 sayılı Yasa"nın 8/1 maddesi yollamasıyla 1412 sayılı CMUK"nın 326/son maddesinin gözetilmesine, 06/11/2019 gününde oybirliğiyle karar verildi.