Dolandırıcılık - Yargıtay 15. Ceza Dairesi 2020/6367 Esas 2020/11383 Karar Sayılı İlamı

MAHKEMESİ :Çocuk Mahkemesi
SUÇ : Dolandırıcılık
HÜKÜM : 5237 sayılı TCK"nın 157/1, 31, 52, 53. maddeleri gereğince mahkumiyet

Dolandırıcılık suçundan suça sürüklenen çocuğun mahkumiyetine ilişkin hüküm suça sürüklenen çocuk müdafii tarafından temyiz edilmekle, dosya incelenerek gereği düşünüldü;
Dairemizin bozma ilamı doğrultusunda dosyanın uzlaştırma bürosuna gönderildiği, ancak; uzlaştırmanın sağlanamadığı belirlenerek yapılan incelemede;
Suça sürüklenen çocuğun, daha önceden tanıdığı katılana düşük fiyattan altın vereceğini söylediği, katılanın da suça sürüklenen çocuk ve açık kimlikleri tespit edilemeyen iki arkadaşı ile buluşarak 1 adet numune altın aldığı, altını kuyumcuya götürerek gerçek olduğunu tespit ettirdiği, bunun üzerine 170 adet altının 47.500,00 TL’ye satışı konusunda anlaştıkları, suça sürüklenen çocuğun sahte olduğunu bildiği altınları verip parayı aldığı, katılanın aldığı altınları kontrol ettirmek üzere akrabası olan tanık ...’i çağırıp altınları kuyumcuya gönderdiği, bu esnada açık kimliği tespit edilemeyen iki şahsın kaçtığı, suça sürüklenen çocuğun da kaçmaya kalkışması esnasında yakalandığı, sanığın bu suretle üzerine atılı dolandırıcılık suçunu işlediğinin iddia edildiği olayda; suça sürüklenen çocuğun kaçamaklı ikrarı, katılan beyanı, tanık anlatımı, kuyumcu tarafından suça konu eşyaların altın olmadığına ilişkin düzenlenen rapor, uzlaştırma raporu ve dosya kapsamından, suça sürüklenen çocuğun atılı suçu işlediği sabit olmakla, mahkemenin mahkumiyet yönünde kabul ve uygulamasında bir isabetsizlik görülmemiştir.
Bozmaya uyularak yapılan yargılamaya, toplanıp karar yerinde gösterilen delillere, mahkemenin kovuşturma sonuçlarına uygun olarak oluşan kanaat ve takdirine, incelenen dosya kapsamına göre; suça sürüklenen çocuk müdafiinin fazla ceza tayin edildiğine, lehe hükümlerin uygulanmadığına, suçun sübut bulmadığına ilişkin yerinde görülmeyen temyiz itirazlarının reddiyle, hükmün ONANMASINA, 11/11/2020 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.