MAHKEMESİ :Asliye Hukuk Mahkemesi

Davacı ... vekili Avukat ... tarafından, davalılar ... ve diğeri aleyhine 17/10/2014 gününde verilen dilekçe ile araç mülkiyetinin tespitinin istenmesi üzerine mahkemece yapılan yargılama sonunda; davanın kabulüne dair verilen 26/05/2015 günlü kararın Yargıtay’ca incelenmesi davacı vekili ile davalı ... vekili tarafından süresi içinde istenilmekle temyiz dilekçelerinin kabulüne karar verildikten sonra tetkik hakimi tarafından hazırlanan rapor ile dosya içerisindeki kağıtlar incelenerek gereği görüşüldü.
Dava, araç mülkiyetinin tespiti istemine ilişkindir. Mahkemece araç bedelinin davacı tarafından ödendiğinin tespitine karar verilmiş; hüküm, davacı ve davalılardan ... tarafından temyiz edilmiştir.
Davacı, parasını kendisinin ödediği otomobili, engellilere tanınan vergi muafiyetlerinden faydalanmak için murisi babası adına trafikte tescil ettirdiğini, babasının ölümü üzerine açılan ortaklığın giderilmesi davasında mahkemece verilen ara kararı nedeniyle söz konusu aracın mülkiyetinin kendisine ait olduğunun tespitine karar verilmesini istemiştir.
Davalılardan ...; davacının murisin hesabından kendi hesabına aktarma yaparak ödemede bulunduğunu, resmi kayıtların asıl olduğunu, aracın murisin mal varlığına dahil olduğunu belirterek, davanın reddini savunmuştur.
Davalı ...; aracın bedelinin davacı tarafından ödendiğini ancak vergi muafiyetinden faydalanmak için muris üzerine tescil edildiğini belirtmiştir.
Mahkemece, davanın kabulü ile davacı tarafca XX XXX XX plakalı aracın satış bedeli olan 40.478,24TL miktarın satıcıya ödenmiş olduğunun tespitine karar verilmiştir.
Dosya içeriğinden; davacının iddiasının inançlı işleme dayalı olduğu anlaşılmaktadır. Bu iddianın 05/02/1947 tarih, 20/6 sayılı İçtihadı Birleştirme Kararı uyarınca yazılı belge ya da yazılı delil başlangıcı niteliğinde bir belge ile kanıtlanması gerekir. Banka dekontları tek başına ispata yeterli değildir. Kaldı ki, dava dilekçesinde araç mülkiyetinin tespitine karar verilmesi istendiği halde mahkemece talep dışına çıkılarak davacı tarafça XX XXX XX plakalı aracın satış bedeli olan 40.478,24TL miktarın satıcıya ödenmiş olduğunun tespitine karar verilmiş olması da doğru değildir. Mahkemece davanın usulüne uygun delillerle ispatlanamadığından reddine karar verilmesi gerekirken yanılgılı değerlendirme ile ve talep dışına çıkılarak karar verilmesi usul ve yasaya aykırı olup bozmayı gerektirmiştir.
SONUÇ: Temyiz olunan kararın yukarıda gösterilen nedenlerle davalı ... yararına BOZULMASINA, bozma nedenine göre davacının temyiz itirazlarının şimdilik incelenmesine yer olmadığına ve temyiz eden davalıdan peşin alınan harcın istek halinde geri verilmesine 10/05/2016 gününde oybirliğiyle karar verildi.