Vergi Usul Kanunu

11. Ceza Dairesi
Esas No: 2016/9098
Karar No: 2018/8083

Vergi Usul Kanunu"na muhalefet - Yargıtay 11. Ceza Dairesi 2016/9098 Esas 2018/8083 Karar Sayılı İlamı

Özet:

Sanığın 2010 yılında \"Vergi Usul Kanunu'na muhalefet\" suçundan verilen mahkumiyet hükmü kesinleştiği ve sanık müdafiinin temyiz itirazlarının reddiyle hüküm onandı. Ancak, sanığın 2011 yılında da aynı suçu işlediği iddiasıyla verilen mahkumiyet hükmü, vergi suçu raporunun sadece sahte fatura düzenleme suçuna ilişkin olması nedeniyle ve sahte fatura düzenleme ve kullanma suçlarının ayrı suçlar olduğu ve hangi suça ilişkin olduğu belirtilmeksizin tek hüküm kurulması nedeniyle bozuldu. 213 sayılı Vergi Usul Kanunu'nun 367. maddesi dava şartı olan vergi dairesi başkanlığı mütalaası ve dayanağı olan vergi suçu raporu gerektirdiğinden, düşürülmeyen dava şartına ilişkin mütalaanın verilmemesi halinde dava düşürülmeli veya verildiği takdirde ayrı ayrı hüküm kurulması gerektiği belirtildi. Kararda geçen kanun maddeleri: 213 sayılı Vergi Usul Kanunu'nun 367. maddesi, 5320 sayılı Yasanın 8/1. maddesi, 1412 sayılı CMUK'nın 321. maddesi.

11. Ceza Dairesi 2016/9098 E. , 2018/8083 K.

"İçtihat Metni"

MAHKEMESİ :Asliye Ceza Mahkemesi
SUÇ : Vergi Usul Kanunu"na muhalefet
HÜKÜM : Mahkumiyet

1- Sanık hakkında 2010 takvim yılında 213 sayılı Yasaya aykırılık suçundan verilen mahkumiyet hükmüne yönelik sanık müdafiinin temyiz itirazlarının incelenmesinde;
“Sahte fatura kullanmak” ve “sahte fatura düzenlemek” suçları birbirinden ayrı ve bağımsız suçlar olup biri diğerinin unsuru olmadığı gibi her iki suçun birbirine dönüşmeyeceği, 26.09.2012 tarih 2012/6708 Esas sayılı iddianame ile düzenleme ve kullanma suçlarından dava açılmasına karşın tek bir mahkumiyet hükmü kurulması aleyhe temyiz olmadığından bozma nedeni yapılmamıştır.
Toplanan deliller karar yerinde incelenip sanığın suçunun sübutu kabul, oluşa ve soruşturma sonuçlarına uygun şekilde vasfı tayin, cezayı artırıcı sebeplerin nitelik ve derecesi azaltıcı nedenin bulunmadığı takdir kılınmış, savunması inandırıcı gerekçelerle reddedilmiş ve incelenen dosyaya göre verilen hükümde eleştiri dışında bir isabetsizlik görülmemiş olduğundan, sanık müdafiinin yerinde görülmeyen temyiz itirazlarının reddiyle hükmün ONANMASINA,
2- Sanık hakkında 2011 takvim yılında 213 sayılı Yasaya aykırılık suçundan verilen mahkumiyet hükmüne yönelik sanık müdafiinin temyiz itirazlarının incelenmesine gelince;

213 sayılı Kanunun 367. maddesi uyarınca dava şartı olan vergi dairesi başkanlığı mütalaası ve dayanağı olan vergi suçu raporunun "2011 takvim yılında sahte fatura düzenleme" suçuna ilişkin olduğu, 26.09.2012 tarihli iddianame ile “sahte fatura düzenleme ve kullanma” suçlarından dava açıldığı, sahte fatura kullanma suçundan usulüne uygun olarak verilmiş dava şartı olan mütalaa bulunmadığı, sahte fatura düzenleme ve kullanma eylemlerinin birbirinden bağımsız ve ayrı suçları oluşturduğu ve birbirine dönüşmeyeceği cihetle, “2011 takvim yılında sahte fatura kullanma” suçundan verilmiş dava şartı olan mütalaa bulunmaması nedeniyle mütalaa verilip verilmeyeceği vergi dairesinden sorulup, verilmemesi halinde sahte fatura kullanma suçu yönünden davanın düşürülmesine, verilmesi halinde ise sahte fatura düzenleme ve kullanma fiillerinin ayrı suçlara vücut verdiği gözetilerek ayrı ayrı hüküm kurulması gerekirken, hangi suça ilişkin olduğu da belirtilmeksizin yazılı şekilde tek hüküm kurulması,
Yasaya aykırı, sanık müdafiinin temyiz itirazları bu itibarla yerinde görülmüş olduğundan hükmün bu sebeplerden dolayı 5320 sayılı Yasanın 8/1. maddesi gereğince uygulanması gereken 1412 sayılı CMUK"nin 321. maddesi uyarınca BOZULMASINA, aleyhe temyiz bulunmadığından sonuç ceza miktarı yönünden sanığın kazanılmış hakkının korunmasına, 17.10.2018 tarihinde oy birliğiyle karar verildi.