Mahkemesi :Asliye Ceza Mahkemesi
Suç : Taksirle öldürme
Hüküm : TCK"nın 85/1, 50/1-a, 52/2-4. maddeleri gereğince mahkumiyet

Taksirle öldürme suçundan sanığın mahkumiyetine ilişkin hüküm, sanık müdafii tarafından temyiz edilmekle dosya incelenerek gereği düşünüldü:
Yargıtay Ceza Genel Kurulunun 23/01/2018 tarih, 2017/463 Esas, 2018/20 Karar sayılı ve 23/01/2018 tarih, 2015/962 Esas, 2018/16 Karar sayılı ilamlarında vurgulandığı üzere, sanık hakkında hükmolunan adli para cezasının ödenmemesi halinin infaz aşamasında değerlendirilmesi gerektiği dikkate alındığında, 5237 sayılı TCK"nın 52/4. maddesi yerine 5275 sayılı Kanunun 106/3. maddesininuygulanması bozma nedeni yapılmamıştır.
Dairemizin 07.04.2016 tarih 2015/9754 esas, 2016/5912 sayılı ilamı ile “ sanık ..."in tüm aşamalardaki beyanında ..."ın safra kesesinde taş olması sebebiyle operasyon önerdiğini, ancak ameliyatı yapan kişinin kendisi değil, doktor ... olduğunu belirttiği, doktor ..."ın da ameliyatı kendisinin yaptığını beyan ettiği, tanık olarak dinlenen ameliyat ekibinin de bu ifadeleri doğruladığı, ayrıca ameliyata ilişkin belgelerde sorumlu hekim olarak sanık ..."ın yer aldığı dikkate alınarak, sanığın ameliyatı gerçekleştirdiği hususunda şüphe bulunduğu, sanığın bir an için ameliyatı gerçekleştiren doktor olduğunun kabul edilmesi durumunda da Adli Tıp Kurumu 1. İhtisas Dairesinin 06.06.2012 tarihinde verdiği raporda özetle “kişinin ölümünün spinal anestezi altında kolesistektomi ameliyatında laporoskopik işlem sırasında uygulanan yapay pnömoperitoniumun neden olduğu, solunum komplikasyonları (CO2 retansiyonu, karın için basınç artması ile solunum kapasitesinin azalması, vagal inhibisyon) nedenleri ile meydana gelmiş olduğunu, ...’ın 21.2.2011 tarihinde Gaziantep Büyükşehir Belediyesi Tıp Merkezinde yapılan Abdominal USG’ile safra kesesinde milimetrik multipl kalküller tespit edilmesi neticesinde Dr. ...’in koymuş olduğu ameliyat endikasyonunun uygun olduğunu, yapmış olduğu ameliyat tekniğinin tıp kurallarına uygun olduğunu; ancak seçilen anestezi yönteminin (spinal anestezinin) laporoskopik girişimlerde kullanılmasının uygun olmadığını, Dr. Arif Çoşkun’un yanlış anestezi tekniği seçmesinin yanlış olduğunu belirttiği, ayrıca her ne kadar aynı raporda doktor ...’in de bu tekniğe onay vermesi nedeniyle kusurlu olduğu belirtilmiş ise de, hastaya hangi anestezi usulünün uygulanacağına anestezi uzmanının karar verebileceği, ameliyatı gerçekleştiren doktora bu anlamda sorumluluk ve kusur yüklemenin ceza mantığı ile bağdaşmayacağı dikkate alınarak, sanığın taksirle öldürme ve görevi kötüye kullanma suçlarından beraati yerine, yetersiz gerekçe ile mahkumiyetine karar verilmesi” şeklindeki gerekçeyle bozma kararı verilmişse de; Gaziantep 4. Asliye Hukuk Mahkemesinde görülen tazminat davasının yargılaması sırasında alınan ve 2 anestezi uzmanı ile genel cerrahtan oluşan bilirkişi heyetinden alınan raporda özetle “ hastanın acil olarak ameliyata alınmasının gerekmediği, ameliyat edilme kararı verildikten sonra, ameliyathaneye hastanın onayı alınmadan, başka bir hekimin alınmasının tıbbi gerekçesinin bulunmadığı, ayrıca anestezi yöntemi belirlenirken ameliyatı yapan cerrahların da laparoskopık cerrahinin dolaşım ve solunum üzerine olumsuz etkilerini düşünerek, anestezi uzmanı ile beraber karar alma sorumluluğunun bulunduğuna ilişkin raporu ile Adli Tıp Kurumu 1. İhtisas Dairesinin 06.06.2012 tarihinde verdiği raporun birbiri ile uyumlu olduğu nazara alındığında, mahkemenin sanığın kusurlu olduğu yönündeki kabulünde isabetsizlik bulunmamakla;
Bozma ilamına uyularak yapılan yargılamaya, toplanıp karar yerinde gösterilen delillere, mahkemenin kovuşturma sonuçlarına uygun olarak oluşan kanaat ve takdirine, incelenen dosya kapsamına göre, sanık müdafiinin sair temyiz itirazlarının reddine, ancak;
Sanık hakkında hükmedilen uzun süreli hapis cezasının adli para cezasına çevrilmesine karar verilirken uygulanan Kanun maddesinin gösterilmemesi suretiyle CMK"nın 232/6. maddesine aykırı hareket edilmesi,
Kanuna aykırı olup, sanık müdafinin temyiz itirazları bu itibarla yerinde görüldüğünden, hükmün bu nedenle 5320 sayılı Kanunun 8. maddesi gereğince halen uygulanmakta olan 1412 sayılı CMUK"un 321. maddesi uyarınca BOZULMASINA, ancak yeniden yargılamayı gerektirmeyen bu konuda, aynı Kanunun 322. maddesi gereğince karar verilmesi mümkün bulunduğundan, aynı maddenin verdiği yetkiye istinaden (2) olarak numaralandırılan hükmün 3. paragrafında yer alan "TCK 50/1-a maddesi" ibaresinden önce gelmek üzere "TCK"nın 50/4. maddesi delaletiyle" ibaresinin yazılması ve hükümdeki diğer hususların aynen bırakılması suretiyle, eleştirilen husus dışında sair yönleri usul ve Kanuna uygun bulunan hükmün DÜZELTİLEREK ONANMASINA; 07/03/2019 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.