Kullanmak için uyuşturucu madde bulundurma - Yargıtay 10. Ceza Dairesi 2019/3779 Esas 2019/8753 Karar Sayılı İlamı

10. Ceza Dairesi
Esas No: 2019/3779
Karar No: 2019/8753
Karar Tarihi: 23.12.2019

Kullanmak için uyuşturucu madde bulundurma - Yargıtay 10. Ceza Dairesi 2019/3779 Esas 2019/8753 Karar Sayılı İlamı

Özet:

Sanık, uyuşturucu madde bulundurma suçundan mahkûm olmuş ve tedavi ve denetimli serbestlik tedbirine uymaması nedeniyle yeniden yargılanmıştır. Sanık daha önce aynı suçtan dolayı başka bir davada ceza almış ve tedavi/denetimli serbestlik almamıştır. Bu nedenle, değiştirilen TCK'nın 191. maddesinin 5. fıkrasının sanık lehine uygulanması şartlarının olmadığı belirtilerek, sanık hakkında ilk olarak tedavi ve denetimli serbestlik tedbiri uygulanmış ve bu tedbirin infazı sırasında yükümlülüklerini ihlal etmiştir. Anayasa Mahkemesi kararına uygun olarak, sanık hakkında 5237 sayılı TCK'nın 53. maddesi uygulanmıştır. Yargılamanın kanuna uygun yapıldığı, savunmaların toplanan delillerle birlikte gerekçeli kararda tartışıldığı ve eylemin sanık tarafından gerçekleştirildiğinin saptandığı belirtilerek, temyiz itirazlarının reddiyle karar onanmıştır.
Kanun Maddeleri:
- 5271 sayılı CMK'nın 35. maddesi
- 6545 sayılı Kanunun 68. maddesi
- 5320 sayılı Kanuna eklenen geçici 7. maddenin 3. fıkrası
- 5237 sayılı TCK'nın 53. maddesi

10. Ceza Dairesi 2019/3779 E. , 2019/8753 K.

"İçtihat Metni"

Mahkeme : BAKIRKÖY (Kapatılan) 51. Asliye Ceza Mahkemesi
Suç : Kullanmak için uyuşturucu madde bulundurma
Hüküm : Tedavi ve denetimli serbestlik tedbirine uyulmaması üzerine mahkûmiyet

Dosya incelendi.
GEREĞİ GÖRÜŞÜLÜP DÜŞÜNÜLDÜ :
06/05/2015 tarihinde yokluğunda verilen mahkûmiyet hükmünün, ceza infaz kurumunda tutuklu bulunan sanığa ceza infaz kurumu aracılığı ile 18/05/2015 tarihinde "okumak/almak suretiyle" tebliğ edildiği, 5271 sayılı CMK"nın 35. maddesinin 3. fıkrası gereğince tutuklu bulunan sanığa tebliğ edilen kararın, kendisine okunup anlatılması gerektiği cihetle, sanığa yapılan tebligatın usulûne uygun olmaması nedeniyle temyiz isteğinin süresinde olduğu kabul edilmiştir.
Adli sicil kayıtları ve UYAP üzerinden yapılan araştırmada, sanık hakkında, bu suç tarihinden önce, aynı suçtan dolayı açılmış başka bir dava nedeniyle verilip kesinleşmiş ve suç tarihinde infaz edilmekte olan herhangi bir tedavi ve/veya denetimli serbestlik tedbirinin bulunmadığı anlaşıldığından, hükümden önce 28.06.2014 tarihli Resmi Gazete"de yayımlanarak yürürlüğe giren 6545 sayılı Kanunun 68. maddesi ile değiştirilen TCK"nın 191. maddesinin 5. fıkrasının sanık lehine uygulanma şartlarının bulunmaması nedeniyle, bu suçtan dolayı ilk olarak doğrudan tedavi ve denetimli serbestlik tedbiri uygulanan ve bu tedbirin infazı sırasında yükümlülüklerini ihlal eden sanık hakkında yargılamaya devam olunarak hüküm kurulmuş olması, 6545 sayılı Kanunun 85. maddesi ile 5320 sayılı Kanuna eklenen geçici 7. maddenin 3. fıkrasına uygun olduğundan, bu husus dikkate alınarak yapılan incelemede;
24.11.2015 tarihli Resmi Gazete"de yayımlanarak yürürlüğe giren Anayasa Mahkemesinin 08.10.2015 tarih ve 2014/140 esas, 2015/85 sayılı kararı gözetilerek, sanık hakkında 5237 sayılı TCK"nın 53. maddesinin 1 ve 2. fıkraları ile 3. fıkrasının 1. cümlesinin uygulanmasının infaz aşamasında dikkate alınması mümkün görülmüştür.
Yargılama sürecindeki işlemlerin kanuna uygun olarak yapıldığı, aşamalarda ileri sürülen iddia ve savunmaların toplanan tüm delillerle birlikte gerekçeli kararda gösterilip tartışıldığı, vicdanî kanının dosya içindeki belge ve bilgilerle uyumlu olarak kesin verilere dayandırıldığı, eylemin sanık tarafından gerçekleştirildiğinin saptandığı, eyleme uyan suç tipi ile yaptırımların doğru biçimde belirlendiği anlaşıldığından; sanığın yerinde görülmeyen temyiz itirazlarının reddiyle, hükmün ONANMASINA, 23/12/2019 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.