Taksirle yaralama - Yargıtay 12. Ceza Dairesi 2017/7416 Esas 2019/3099 Karar Sayılı İlamı

Mahkemesi :Asliye Ceza Mahkemesi
Suç : Taksirle yaralama
Hüküm : TCK"nın 89/1, 89/2-b, 22/3, 52/2-4 . maddeleri uyarınca mahkumiyet

Taksirle yaralama suçundan sanığın mahkumiyetine ilişkin hüküm, sanık tarafından temyiz edilmekle, dosya incelenerek gereği düşünüldü:
Yapılan yargılamaya, toplanıp karar yerinde gösterilen delillere, mahkemenin kovuşturma sonuçlarına uygun olarak oluşan kanaat ve takdirine, incelenen dosya kapsamına göre, sanığın yerinde görülmeyen sair temyiz itirazının reddine, ancak;
Olay günü 0.51 promil alkollü halde kullandığı aracı ile ... Caddesi üzerinde seyir halinde olan sanığın olay mahalline geldiği esnada seyrine göre sağ tarafından karşıya geçmeye çalışan yaya ..."a çarpması neticesinde, katılan ..."un basit tıbbi müdahale ile giderilemez, hayati tehlike geçirecek ve kemik kırığı oluşacak şekilde yaralanmasına asli kusurlu olarak neden olduğu mahkemece kabul edilen olayda; olay anında 0.51 promil alkollü olduğu anlaşılan sanığın eylemini, aldığı alkolün etkisi ve bu nedenle güvenli sürüş yeteneğini kaybetmesi sonucu işlediğine dair yasal ve kabul edilebilir bir delil bulunmaması karşısında, eylemin basit taksirle işlendiğinin kabulü ve sanık hakkında TCK"nın 22/3. maddesi uygulanmaksızın bir hüküm kurulması gerekirken yazılı şekilde hüküm kurulması,
Kabule göre de;
04.11.2014 tarihli iddianame ile sanık hakkında trafik güvenliğini tehlikeye sokma ve taksirle yaralama suçlarından kamu davası açıldığı, ancak bir fiil ile birden fazla farklı suçun oluşmasına neden olan sanığın eyleminin, zarar suçu niteliğinde olduğu da değerlendirilerek, sanığın taksirle yaralama suçundan TCK’nın 89/1, 89/2-b, 22/3, 62, 52/2-4. maddeleri gereğince mahkûmiyetine karar verildiği de dikkate alınarak trafik güvenliğini tehlikeye sokma suçundan hüküm verilmesine yer olmadığına karar verilmesi gerekir iken bu suçtan hüküm kurulmaması;
Kanuna aykırı olup, sanığın temyiz itirazları bu itibarla yerinde görüldüğünden, hükmün bu sebeplerden dolayı 5320 sayılı Kanunun 8. maddesi uyarınca halen uygulanmakta olan 1412 sayılı CMUK"un 321. maddesi gereğince, hükmün isteme aykırı olarak BOZULMASINA, 06.03.2019 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.