Hırsızlık - işyeri dokunulmazlığının ihlali - Yargıtay 17. Ceza Dairesi 2016/8945 Esas 2018/1702 Karar Sayılı İlamı

MAHKEMESİ :Asliye Ceza Mahkemesi
SUÇLAR : Hırsızlık, işyeri dokunulmazlığının ihlali
HÜKÜM : Mahkumiyet

Yerel mahkemece verilen hükümler temyiz edilmekle, başvurunun süresi ve kararların niteliği ile suç tarihine göre dosya görüşüldü:
Dosya ve duruşma tutanakları içeriğine, toplanıp karar yerinde incelenerek tartışılan hukuken geçerli ve elverişli kanıtlara, gerekçeye ve hakimin takdirine göre; suçun sanık tarafından işlendiğini kabulde usul ve yasaya aykırılık bulunmadığından, diğer temyiz nedenleri de yerinde görülmemiştir.
Ancak;
1-Dairemizin sanık hakkında işyeri dokunulmazlığının ihlali suçundan da cezalandırılması gerektiğine ilişkin aleyhe bozması sonrası sanığın savunması alınmadan, hükümlülüğüne karar verilmesi suretiyle savunma hakkının kısıtlanması,
2-Dairemizin 15.06.2015 tarihli bozma kararı öncesi, 09.06.2009 tarihli ilk hükümde sanık hakkında 5237 sayılı TCK’nın 142/1-b, 143, 62. maddeleri uygulanarak hükmolunan netice cezanın 1 yıl 9 ay 20 gün hapis cezası olduğu, bu cezanın sanık hakkında aleyhe temyiz bulunmadığı gözetilerek CMUK"nun 326/son maddesi uyarınca aleyhe bozma yasağı kapsamında ceza süresi yönünden kazanılmış hak oluşturduğu gözetilerek hırsızlık ve iş yeri dokunulmazlığının ihlali suçlarından hükmolunan toplam cezanın 1 yıl 9 ay 20 güne indirilerek infazın bu süre üzerinden yapılması gerektiğinin karar yerinde belirtilmemesi,
3-Bozma öncesi 09.06.2009 tarihli ilk hükümde sanık hakkında 5237 sayılı TCK’nın 51. maddesindeki erteleme hükümleri uygulandığı ve aleyhe temyiz de bulunmadığı anlaşılmakla, CMUK"nun 326/son maddesinde belirtilen kazanılmış hakkın oluşması karşısında, bozma sonrası kurulan hükümde kazanılmış hak gözetilmeden erteleme hükümlerinin uygulanmasına karar verilmemesi,
4-Kasıtlı suçtan hapis cezasına mahkum olan sanık hakkında 5237 sayılı TCK"nın 53. maddesinde belirtilen haklardan yoksun kılınma kararı verilmemesi,
Bozmayı gerektirmiş, sanık ... ve müdafiinin temyiz nedenleri bu bakımdan yerinde görülmüş olduğundan, hükümlerin açıklanan nedenlerle tebliğnameye aykırı olarak BOZULMASINA, 14.02.2018 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.