MAHKEMESİ :Ağır Ceza Mahkemesi
SUÇ : Resmi belgenin düzenlenmesinde yalan beyan
HÜKÜM : Mahkumiyet

Yargıtay 8. Ceza Dairesi‘nin 16.07.2014 tarih ve 2013/17775 Esas - 2014/18571 Karar sayılı bozma ilamına uyularak yapılan yargılamada; Yargıtay Ceza Genel Kurulu"nun 01.04.2014 tarihli 2013/9-542 Esas-2014/153 Karar sayılı kararında ayrıntılı olarak açıklandığı ve Dairemizin yerleşik içtihatlarında da kabul edildiği üzere; 5237 sayılı TCK"nin 206. maddesindeki “resmi belgenin düzenlenmesinde yalan beyan“ suçunun oluşabilmesi için, yalan beyanın resmi belge düzenleme yetkisine sahip kamu görevlisine yapılmış olması gerekmektedir. Resmi bir belgenin düzenlenmesi sırasında beyanda bulunacak kişinin gerçeği söyleme zorunluluğu vardır. Kişinin beyanı üzerine düzenlenen resmi belgenin bu beyanın doğruluğunu ispatlayıcı nitelikte olması, bir başka ifadeyle beyanın doğruluğunun kamu görevlisi tarafından araştırılmasının zorunlu olmaması şarttır. Aksi halde kişinin beyanı yeterli olmayıp, bu beyanın doğruluğunun kamu görevlisi tarafından araştırılması zorunluysa ve bu araştırma sonunda bildirimin gerçeğe uygun olmadığı belirlenirse, kişinin beyanına itibar edilemeyeceğinden ve kişinin beyanını içeren belge, ispat aracı olarak kullanılamayacağından anılan maddedeki suç oluşmayacaktır. Bununla birlikte, suçun oluşması için sanığın beyanda bulunması yeterli olmayıp, sanığın beyanı üzerine kamu görevlisi tarafından bir belgenin de düzenlenmesi gerekmektedir.


Bu açıklamalar ışığında somut olay değerlendirildiğinde; parada sahtecilik suçunu işlediğinden bahisle hakkında yasal işlem yapılmak üzere polis merkezinde tutulan sanığın, kolluk görevlilerine 22.04.2012 tarihinde ölen babası Mustafa Aldıçoğlu"nun kimlik bilgilerini beyan etmesinden ibaret olayda, sanığın kimlik bilgileri ile ilgili olarak çelişkili beyanlarda bulunması nedeniyle görevlilerin kendisini Kimlik Tespit Büro Amirliği‘ne göndereceklerini söylemeleri üzerine gerçek kimlik bilgilerini açıkladığının ve tüm tutanakların sanığın gerçek kimlik bilgilerine göre düzenlendiğinin anlaşılması karşısında, resmi belgenin düzenlenmesinde yalan beyan suçunun unsurlarının oluşmadığı, ancak eylemin 5326 sayılı Kabahatler Kanunu‘nun 40/1. maddesinde düzenlenen “kimliği bildirmeme” kabahatini oluşturacağı gözetilmeden yazılı şekilde hüküm kurulması,
Yasaya aykırı, sanık ve sanık müdafiinin temyiz itirazları bu itibarla yerinde görülmüş olduğundan, hükümlerin bu sebepten dolayı 5320 sayılı Yasanın 8/1. maddesi gereğince uygulanması gereken 1412 sayılı CMUK"nin 321. maddesi uyarınca BOZULMASINA, ancak sanığın lehine bulunan ve eylemine uyan 5326 sayılı Yasanın 40/1. maddesinde öngörülen idari para cezasının miktarına göre 5326 sayılı Kabahatler Kanununun 20/2-c. maddesinde yazılı soruşturma zamanaşımının, eylemin gerçekleştiği 13.09.2012 tarihinden temyiz inceleme tarihine kadar gerçekleştiği anlaşıldığından, yeniden yargılama yapılmasını gerektirmeyen bu hususta CMUK‘nin 322. ve Kabahatler Kanununun 24. maddesinin verdiği yetkiye dayanılarak karar verilmesi mümkün bulunduğundan, Kabahatler Kanunu‘nun 20/1. maddesi uyarınca sanık hakkında İDARİ PARA CEZASI VERİLMESİNE YER OLMADIĞINA, 15.10.2018 tarihinde oy birliği ile karar verildi.