Yargıtay 9. Ceza Dairesi 2021/17708 Esas 2022/4122 Karar Sayılı İlamı

MAHKEMESİ :Ceza Dairesi
SUÇ : Çocuğun nitelikli cinsel istismarı, kişiyi hürriyetinden yoksun kılma (mağdureler ..., ... ve ...'ya karşı); çocuğun cinsel istismarı, kişiyi hürriyetinden yoksun kılma (mağdure ...'ya karşı)
HÜKÜM : Sanığın, mağdure ...’e yönelik zincirleme şekilde çocuğun cinsel istismarı; mağdureler ..., ... ile ...'ya karşı çocuğun cinsel istismarı (mağdure sayısınca) ve mağdureler ..., ... ile ...’ya yönelik kişiyi hürriyetinden yoksun kılma (mağdure sayısınca) suçlarından mahkumiyetine dair Van 3. Ağır Ceza Mahkemesinden verilen 25.10.2018 gün ve 2017/274 Esas, 2018/282 Karar sayılı hükümlere ilişkin istinaf başvurusunun tüm mağdurelere karşı çocuğun cinsel istismarı ve mağdureler ... ile ...'ya yönelik kişiyi hürriyetinden yoksun kılma (mağdure sayısınca) suçlarından kurulan hükümler yönünden esastan reddine; mağdure ...'e karşı kişiyi hürriyetinden yoksun kılma suçundan kurulan hüküm açısından istinaf başvurusunun kabülüyle hükmün kaldırılarak ...'e yönelik zincirleme şekilde kişiyi hürriyetinden yoksun kılma suçundan mahkumiyeti ile ...'ya yönelik kişiyi hürriyetinden yoksun kılma suçundan beraatine

Bölge Adliye Mahkemesince verilen hükümler temyiz edilmekle başvurunun muhtevası nazara alınarak dosya tetkik edildi.
Türkiye Cumhuriyeti Anayasasının 40/2. madde ve fıkrasında yer alan “Devlet, işlemlerinde, ilgili kişilerin hangi kanun yolları ve mercilere başvuracağını ve sürelerini belirtmek zorundadır” ve 5271 sayılı CMK'nın 34/2. madde ve fıkrasında bulunan “Kararlarda, başvurulabilecek kanun yolu, süresi, mercii ve şekilleri belirtilir” şeklindeki düzenlemeler nazara alındığında, Bölge Adliye Mahkemesince verilen kararda aynı Kanunun 291/1. maddesindeki temyize ilişkin on beş günlük kanuni sürenin belirtilmesinin yanı sıra süresinde verilen temyiz dilekçesiyle talep edildiği takdirde gerekçeli hükmün tebliğinden işlemeye başlayan yedi günlük süresi içerisinde gerekçeli temyiz dilekçesi verilmesinin zorunlu olduğuna dair CMK’nın 295/1. maddesinin de yer alması gerektiğinin gözetilmemesi nedeniyle sanığın temyiz dilekçesinin süresinde olduğu kabul edilerek gereği görüşüldü:
Sanık hakkında mağdureler ... ve ...’ya karşı kişiyi hürriyetinden yoksun kılma suçundan verilen hükümlere yönelik temyiz isteminin incelenmesinde;
Hükmedilen cezaların miktarları ve türü gözetildiğinde, 3271 sayılı CMK'nın 286/2-a. maddesi uyarınca, ilk derece mahkemelerinden verilen beş yıl veya daha az hapis cezaları ile miktarı ne olursa olsun adli para cezalarına ilişkin istinaf başvurusunun esastan reddine dair Bölge Adliye Mahkemesi kararlarının temyizi mümkün olmadığından, sanık ... katılan Bakanlık vekilinin anılan hükümlere ilişkin temyiz istemlerinin aynı Kanunun 298. maddesi gereğince REDDİNE,
Sanık hakkında mağdureler ..., ..., ... ve ...’ya karşı çocuğun cinsel istismarı, mağdure ...’e karşı kişiyi hürriyetinden yoksun kılma suçlarından kurulan hükümlerin incelenmesinde;
5271 sayılı CMK'nın 288 ve 294. maddelerinde yer alan düzenlemeler nazara alınıp, aynı Kanunun 289. maddesinde sayılan kesin hukuka aykırılık halleri ve sanık ile katılan Bakanlık vekilinin temyiz dilekçelerinde belirttikleri nedenler de gözetilerek yapılan değerlendirmede, Bölge Adliye Mahkemesi tarafından gerçekleştirilen yargılama neticesinde vaki istinaf başvurusunun tüm mağdurelere karşı çocuğun cinsel istismarı suçundan kurulan hükümler yönünden esastan reddine, mağdure ...’e karşı kişiyi hürriyetinden yoksun kılma suçundan kurulan hüküm açısından ise istinaf başvurusunun kabulüyle hükmün kaldırılarak zincirleme şekilde kişiyi hürriyetinden yoksun kılma suçundan mahkumiyetine dair kurulan hükümlere yönelik temyiz sebepleri yerinde görülmediğinden, sanık ile katılan Bakanlık vekilinin temyiz istemlerinin 5271 sayılı CMK'nın 302/1. madde ve fıkrası gereğince esastan reddiyle hükümlerin ONANMASINA,
Sanık hakkında mağdure ...’ya karşı kişiyi hürriyetinden yoksun kılma suçundan kurulan hükmün incelenmesine gelince;
Sanık hakkında mağdure ...’ya karşı kişiyi hürriyetinden yoksun kılma suçundan dolayı 5237 sayılı TCK’nın 109/2, 109/3-f, 109/5. maddeleri gereğince cezalandırılması için açılan kamu davasına bakan ilk derece mahkemesince hüküm kurulmadığı anlaşılmakla, 5271 sayılı CMK’nın 272/1. maddesi uyarınca Bölge Adliye Mahkemesinin ancak istinaf kanun yoluyla önüne gelen hükümlerle ilgili inceleme yaparak karar verme yetkisi bulunduğu göz ardı edilip ilk derece mahkemesinin yerine geçerek sübut değerlendirilmek suretiyle yazılı şekilde hüküm kurulması,
Kanuna aykırı, katılan Bakanlık vekilinin temyiz itirazları bu itibarla yerinde görüldüğünden, Erzurum Bölge Adliye Mahkemesi 7. Ceza Dairesinin 13.03.2019 gün ve 2019/51 Esas, 2019/297 Karar sayılı mağdure ...'ya karşı kişiyi hürriyetinden yoksun kılma suçundan sanığın beraatine yönelik hükmünün 5271 sayılı CMK'nın 302/2-4. madde ve fıkrası gereğince BOZULMASINA, dosyanın Erzurum Bölge Adliye Mahkemesi 7. Ceza Dairesine gönderilmesine, 27.04.2022 tarihinde oy birliğiyle karar verildi.