Yargıtay 13. Hukuk Dairesi 2019/1200 Esas 2019/3079 Karar Sayılı İlamı

... vekili avukat ... ile ... vekili avukat ... aralarındaki dava hakkında ... 25. Asliye Hukuk Mahkemesinden verilen 19/09/2017 tarih ve: 2017/313-2017/315 sayılı hükmün davalı avukatı tarafından temyiz edilmesi üzerine dosya incelendi gereği konuşuldu.

KARAR

Davacı, 4734 sayılı Kamu İhale Kanunu Gereğince yapılan çimento alımına ilişkin ihaleyi kazandığını, ardından 06/05/2013 tarihli sözleşmeyi imzaladıklarını, sözleşme uyarınca ihale konusu 141.991,03 TL tutarındaki malların davalı idareye teslim edildiğini, fatura bedelinin ödenmemesi üzerine yaptığı takipte 1.530,74 asıl alacak ile işleyen 2.129,87 TL faize haksız itiraz edildiğini ileri sürerek, itirazın iptali ile takibin devamına, %20"den az olmamak kaydıyla icra inkar tazminatına karar verilmesini istemiştir.
Davalı, ödeme icra kanalı ile yapılacağından asıl alacaktan damga vergisinin düşülmesi gerektiğini ve temerrüde düşürülmeden faizin işlemeyeceğini savunarak davanın reddini dilemiştir.
Mahkemece, bozmaya uyularak yapılan yargılama sonucu davanın kısmen kabulü ile 1.530,74 TL asıl alacak üzerinden itirazın iptali ile takibin devamına, asıl alacağa takip tarihinden itibaren yasal faiz işletilmesine, işlemiş faiz ve icra inkar tazminatına yönelik talebin reddine, karar verilmiş; hüküm davalı tarafından temyiz edilmiştir.
14.7.2004 günlü ve 5219 sayılı yasa ile HUMK.nun 427/2 maddesindeki temyiz ile ilgili parasal sınır 1.000.000.000 TL, 5236 sayılı yasanın 19. maddesi uyarınca 1.1.2017 tarihinden itibaren 2.280,00 TL.ye çıkarılmıştır. Anılan yasada derdest davalar yönünden ne şekilde uygulanacağı yönünde açık bir uygulama hükmü bulunmamakta ise de Yargıtay Hukuk Genel Kurulunun 23.2.2005 gün ve esas 2005/13-32, karar 2005/85 sayılı kararı uyarınca yerel mahkemelerce kurulan hükümlerin temyizinin ve temyiz incelemesi sonucunda Yargıtay daireleri ya da Hukuk Genel Kurulunca verilen kararlara karşı karar düzeltme yoluna gidilmesi durumunda temyiz ya da karar düzeltme istemi hangi karara yönelik ise, o karar tarihinde yürürlükte bulunan kanun hükmünün esas alınacağı belirtilmiştir. Davalı tarafından temyiz edilen miktar karar tarihi itibariyle 2.280,00 TL.yi geçmediğinden HUMK.nun 5219 sayılı yasa ile değiştirilen 427.maddesinin 2.fıkrası gereğince davalının temyiz hakkı bulunmamaktadır. O nedenle miktar itibariyle kesin olan karara ilişkin temyiz dilekçesinin reddine karar verilmesi gerekmiştir.
SONUÇ: Yukarıda açıklanan nedenle davalının temyiz dilekçesinin REDDİNE, peşin alınan harcın istek halinde iadesine, HUMK’nun 440/III-1 maddesi uyarınca karar düzeltme yolu kapalı olmak üzere, 08/03/2019 gününde oybirliğiyle karar verildi.