T.C.
YARGITAY
10. Ceza Dairesi


Adalet Bakanlığının, 01/11/2019 tarihli yazısı ile kullanmak için uyuşturucu madde bulundurma suçundan sanık ..."un mahkûmiyetine dair Aliağa 2. Asliye Ceza Mahkemesinin 07/04/2017 tarihli ve 2016/420 esas, 2017/278 sayılı kararının kanun yararına bozulmasına yönelik talebi üzerine, Yargıtay Cumhuriyet Başsavcılığınca 06/11/2019 tarihli ihbar yazısı ekinde dosyanın Dairemize gönderildiği anlaşıldı.
Dosya incelendi.
GEREĞİ GÖRÜŞÜLÜP DÜŞÜNÜLDÜ:
A) Konuyla İlgili Bilgiler:
1- Sanığın 28/02/2009 tarihinde işlediği iddia edilen kullanmak için uyuşturucu madde bulundurma suçuna ilişkin olarak yapılan yargılama sonucunda, Aliağa Sulh Ceza Mahkemesinin 29/07/2010 tarihli ve 2010/118 esas, 2010/448 sayılı kararıyla, TCK"nın 191/1 ve 62/1. maddeleri uyarınca 1 yıl 3 ay hapis cezasıyla cezalandırılmasına karar verildiği,
2- Hükmün temyiz edilmesi üzerine Yargıtay 9. Ceza Dairesinin 30/03/2016 tarihli ve 2015/3045 esas, 2016/3329 sayılı ilamıyla sanık hakkında 6545 sayılı Kanunla değişik TCK"nın 191. maddesi uyarınca yeniden değerlendirme yapılması gerektiğinden bahisle bozma kararı verildiği,
3- Bozmaya uyularak yapılan araştırma sonucunda, yargılama konusu suçun daha önce başka bir suçtan dolayı verilmiş tedavi ve denetimli serbestlik tedbirinin infazı sırasında işlenmediği tespit edilerek TCK’nın 191/5. maddesinin uygulanmadığı ve Aliağa 2. Asliye Ceza Mahkemesinin 07/04/2017 tarihli ve 2016/420 esas, 2017/278 sayılı kararıyla, TCK"nın 191/1 ve 62/1. maddeleri uyarınca 1 yıl 3 ay hapis cezasıyla cezalandırılmasına ve “Sanığın geçmişi ve kişiliği dikkate alınarak ileride bir daha suç işlemeyeceğine dair mahkememizde olumlu kanaat oluşmadığından sanık hakkında hükmün açıklanmasının geri bırakılmasına yer olmadığına” karar verildiği, hükmün temyiz edilmeksizin kesinleştiği,
Anlaşılmıştır.
B) Kanun Yararına Bozma Talebi:
Kanun yararına bozma talebi ve ihbar yazısında, "Dosya kapsamına göre; suç tarihinden sonra yürürlüğe giren 6545 sayılı Türk Ceza Kanunu ile Bazı Kanunlarda Değişiklik Yapılmasına Dair Kanun’un 68. maddesi ile 5237 sayılı Türk Ceza Kanunu"nun 191. maddesinin yeniden düzenlendiği, aynı Kanun"un 85. maddesi ile 5320 sayılı Kanun"a eklenen geçici 7/2. maddesinde " Bu Kanunun yürürlüğe girdiği tarih itibarıyla Türk Ceza Kanununun 191 inci maddesinde tanımlanan suç nedeniyle yürütülen kovuşturmalarda, hakkında daha önce denetimli serbestlik veya tedavi tedbiri uygulanmayan kişilerle ilgili olarak 191 inci madde hükümleri çerçevesinde hükmün açıklanmasının geri bırakılması kararı verilir." şeklinde yapılan düzenleme ile benzer bir olay sebebiyle Yargıtay 9. Ceza Dairesinin 07/10/2015 tarihli ve 2015/16090-6503 sayılı ilamındaki “28/06/2014 tarihinde yürürlüğe giren 6545 sayılı Yasa ile değişik 5237 sayılıKanun’un 191. maddesi ile 6545 sayılı Yasa ile 5320 sayılı Kanuna eklenen geçici 7. Maddesi birlikte değerlendirildiğinde, 6545 sayılı Kanun’un yürürlüğe girdiği tarih itibariyle 5237 sayılı Kanun’un 191.maddesinde tanımlanan suç nedeniyle hakkında daha önce tedavi ve/veya denetimli serbestlik tedbiri uygulanmayan sanıklar hakkında……hükmün açıklanmasının geri bırakılmasına karar verilmesinde zorunluluk bulunduğu, sanıkların geçmiş tarihli işlenmiş ve bu dava konusu olmayan kullanmak için uyuşturucu madde bulundurmak suçu nedeniyle verilen tedbir kararlarının sanıklar hakkında geçici 7/2 maddesinin uygulanmasına engel oluşturmayacağı..” şeklindeki ifadelere nazaran, sanık hakkında suç tarihinden önce herhangi bir tedavi ve denetimli serbestlik tedbirinin uygulanmadığı anlaşılmakla, hükmün açıklanmasının geri bırakılmasına dair karar verilmesinde zorunluluk bulunmasına rağmen yazılı şekilde karar verilmesinde isabet görülmemiştir. " denilerek, Aliağa 2. Asliye Ceza Mahkemesinin 07/04/2017 tarihli ve 2016/420 esas, 2017/278 sayılı kararının bozulması istenmiştir.
C) Konunun Değerlendirilmesi:
Mahkeme tarafından uyulmasına karar verilen Yargıtay 9. Ceza Dairesinin 30/03/2016 tarihli ve 2015/3045 esas, 2016/3329 sayılı bozma ilamında da belirtildiği üzere,
Hükümden önce, 28.06.2014 tarihli Resmi Gazete"de yayımlanarak yürürlüğe giren 6545 sayılı Kanun"un 68. maddesi ile değiştirilen TCK"nın 191. maddesi ve aynı Kanun"un 85. maddesi ile eklenen 5320 sayılı Kanun"un geçici 7. maddesi sanık lehine hükümler içermekte olup,
Mahkemece bozmaya uyularak yapılan araştırma sonucunda, sanığın yargılama konusu suçu daha önce işlediği suçtan dolayı verilen tedavi ve/veya denetimli serbestlik tedbirinin infazı sırasında işlemediği tespit edildiğinden, daha önceki tarihlerde işlediği aynı suçtan dolayı verilmiş olan tedavi ve denetimli serbestlik tedbiri kararları ile önceki hükümleri dikkate alınmaksızın, bu suç nedeniyle doğrudan tedavi ve/veya denetimli serbestlik tedbiri uygulanmamış olan sanık hakkında, 6545 sayılı Kanunun 68. maddesi ile değişik TCK"nın 191. maddesi ve aynı Kanunun 85. maddesi ile eklenen 5320 sayılı Kanunun geçici 7. maddesinin 2. fıkrası çerçevesinde, suç tarihi itibariyle, 5560 sayılı Yasa ile değişik 191. maddesine göre ceza takdir edilip “hükmün açıklanmasının geri bırakılmasına”, karar verilmesinde zorunluluk bulunduğundan, kanun yararına bozma talebi yerinde görülmüştür.
D) Karar:
Açıklanan nedenlere göre; Aliağa 2. Asliye Ceza Mahkemesinin 07/04/2017 tarihli ve 2016/420 esas, 2017/278 sayılı kararının 5271 sayılı CMK"nın 309. maddesinin 3. fıkrası gereğince kanun yararına BOZULMASINA, aynı Kanunun 309. maddesinin 4. fıkrasının (a) bendi uyarınca gerekli işlemin yapılması için, dosyanın Adalet Bakanlığına iletilmek üzere Yargıtay Cumhuriyet Başsavcılığına gönderilmesine, 23.12.2019 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.