(...1-Dosyadaki yazılara kararın dayandığı delillerle kanuna uygun sebeplere ve özellikle delillerin takdirinde bir yanlışlık görülmemesine göre davacı-davalı kocanın, kadın tarafından açılan birleşen nafaka davasına yönelik temyiz itirazları yersizdir.

2-Davacı-davalının, kendi boşanma davasına ilişkin temyiz itirazlarının incelenmesine gelince;

Yapılan soruşturma, toplanan delillerle davacı-davalı kocanın eşine şiddet kullandığı, hakaret ettiği, eşinin hamileliğinde ve doğumunda ilgilenmediği, birlik görevlerini yerine getirmediği; davalı-davacı kadının da, eşinin ilk evliliğinden olma ergin olmayan çocuğuna hakaret ettiği, onunla ilgilenmediği, evine karşı ilgisiz olup, mahrem hayatlarını başkalarına anlattığı ve güven sarsıcı davranışlar içerisine girdiği gerçekleşmiştir. Bu duruma göre, evlilik birliğinin sarsılmasına yol açan olaylarda tarafların eşit kusurlu olduğu anlaşılmaktadır. Bu halde taraflar arasında ortak hayatı temelinden sarsacak derecede ve birliğin devamına imkân vermeyecek nitelikte bir geçimsizlik mevcut ve sabittir. Olayların akışı karşısında davacı-davalı dava açmakta haklıdır. Bu şartlar altında eşleri birlikte yaşamaya zorlamanın artık kanunen mümkün görülmemesine göre, davacı-davalı kocanın boşanma davasının kabulü ile boşanmaya  (TMK.md. 166/1) karar verilecek yerde, yetersiz gerekçe ile davasının reddi doğru bulunmamıştır...)

gerekçesiyle hüküm boşanma yönüyle bozularak dosya yerine geri çevrilmekle, yeniden yapılan yargılama sonunda, mahkemece önceki kararda direnilmiştir. 

TEMYİZ EDEN: Davacı H. vekili                                                              

HUKUK GENEL KURULU KARARI 

Hukuk Genel Kurulu"nca incelenerek direnme kararının süresinde temyiz edildiği anlaşıldıktan ve dosyadaki kağıtlar okunduktan sonra gereği görüşüldü:

Asıl dava boşanma, birleşen dava ise, nafaka istemine ilişkindir.

Mahkemece, “davacı tanıklarının tutarsız, samimi olmayan; davacı tanıkları H., S., M. ve T."nin görgüye dayalı beyanlarının bulunduğu ancak bu tanıkların beyanlarının ise davalı tanığı R. ve davacının anne babasının beyanları ile çeliştiği, bu nedenle davacı tarafından yönlendirilmiş olabileceği şüphesiyle bu tanıkların beyanlarına itibar edilmediği, diğer tanık beyanları ve deliller birlikte değerlendirildiğinde taraflar arasındaki geçimsizliğin davalıdan kaynaklanmadığı, ortak hayatın çekilmez hale gelmesinde davalının bir kusurunun bulunmadığı anlaşıldığından boşanma talebinin reddine, ayrı yaşama hakkına sahip davalı ve müşterek çocuk lehine tarafların sosyal ekonomik durumları ve hakkaniyet ilkesi gereği nafaka verilmesi gerektiği” gerekçesiyle asıl boşanma davasının reddine, birleşen nafaka davasının ise kabulüne dair verilen karar, davacı vekilinin temyizi üzerine, Özel Dairece yukarıda başlık bölümünde yazılan nedenlerle, nafaka yönüyle hüküm onanmış, boşanma yönüyle ise bozulmuştur.

Özel Dairece birleşen nafaka davasına yönelik temyiz itirazlarının reddiyle hükmün bu yönüyle onanmasına, ancak asıl boşanma davası yönüyle yukarıda yazılı gerekçeyle davacı yararına bozulmuş; yerel mahkemece, asıl boşanma davası yönüyle önceki kararda direnilmiştir.

Direnme hükmünü davacı vekili, temyiz etmiştir.

Taraflar arasındaki birleşen nafaka davasında verilen hüküm kesinleşmiş olmakla uyuşmazlık dışıdır.

Uyuşmazlık; toplanan delillere göre, tarafların eşit kusurlu mu yoksa davacının tam kusurlu mu olduğu, buradan varılacak sonuca göre de evlilik birliğinin temelinden sarsılması olgusuna dayalı tarafların boşanmalarına karar verilmesi gerekip gerekmediği, noktalarında toplanmaktadır.

Tarafların karşılıklı iddia ve savunmalarına, dosyadaki tutanak ve kanıtlara, bozma kararında açıklanan gerektirici göre, Hukuk Genel Kurulu’nca da benimsenen Özel Daire bozma kararına uyulmak gerekirken, önceki kararda direnilmesi usul ve yasaya aykırıdır.

Bu nedenle direnme kararı bozulmalıdır.

SONUÇ: Davacı H. vekilinin temyiz itirazlarının kabulü ile, direnme kararının Özel Daire bozma kararında gösterilen nedenlerden dolayı 6217 sayılı Kanunun 30.maddesi ile 6100 sayılı Hukuk Muhakemeleri Kanunu’na eklenen “Geçici Madde 3” atfıyla uygulanmakta olan 1086 sayılı Hukuk Usulü Muhakemeleri Kanunu’nun 429.maddesi gereğince BOZULMASINA, istek halinde temyiz peşin harcının yatırana geri verilmesine, aynı Kanunun 440/1.maddesi uyarınca kararın tebliğinden itibaren 15 gün içerisinde karar düzeltme yolu açık olmak üzere, 12.12.2012 gününde oybirliği ile karar verildi.