Yargıtay 17. Hukuk Dairesi 2018/2710 Esas 2019/12076 Karar Sayılı İlamı

MAHKEMESİ : İstanbul Bölge Adliye Mahkemesi 9. Hukuk Dairesi

Taraflar arasındaki tahkim davası üzerine yapılan yargılama sonunda; kararda yazılı nedenlerden dolayı istinaf başvurusunun reddine dair verilen hüküm davalı vekili tarafından süresi içinde temyiz edilmekle, dosya incelendi, gereği düşünüldü:

-K A R A R-

6100 Sayılı Hukuk Mahkemeleri Kanunu’nun 362/1.a maddesinde öngörülen kesinlik sınırı, 6763 Sayılı Kanunun 44. maddesiyle HMK"ya eklenen EK-Madde 1"de öngörülen yeniden değerleme oranı da dikkate alındığında 2017 yılı için 41.530,00 TL"dir.
Sigorta Uyuşmazlık Hakem Heyetince; 13.777,75 TL"nin 06/07/2016 tarihinden itibaren işleyecek avans faizi ile birlikte sigorta şirketinden tahsili ile başvuru sahibine ödenmesine karar verilmiştir. Hakem kararına karşı davacı vekilinin itirazı üzerine İtiraz Hakem Heyetince itirazın kabulü ile 33.736,39 TL"nin 06/07/2016 tarihinden itibaren işleyecek avans faizi ile birlikte sigorta şirketinden tahsiline karar verilmiş, itiraz hakem heyeti kararına, karşı taraf (davalı) vekili tarafından istinaf kanun yoluna başvurulmuş, İstanbul Bölge Adliye Mahkemesi, davalı vekilinin istinaf dilekçesinin 5684 sayılı Yasanın 30/12 ve HMK 346/1 ve 352. maddesi gereğince usul yönünden reddine kesin olarak hükmedilmiş, karar davalı vekili tarafından temyiz edilmiştir.
Temyize konu edilen karar kesin niteliktedir. Kesin olan kararların temyiz istemleri hakkında mahkemece bir karar verilebileceği gibi, 01/06/1990 gün 3/4 sayılı İçtihadı Birleştirme Kararı uyarınca Yargıtay tarafından da temyiz isteminin reddine karar verilebileceğinden, verilen kararın kesin olması nedeni ile davalı vekilinin temyiz dilekçesinin reddine karar vermek gerekmiştir.
SONUÇ:Yukarıda açıklanan nedenlerle davalı vekilinin temyiz dilekçesinin Bölge Adliye Mahkemesi kararının kesin olması nedeniyle REDDİNE, peşin alınan harcın istek halinde temyiz eden davalıya geri verilmesine 17/12/2019 gününde oybirliğiyle karar verildi.