Yargıtay 21. Hukuk Dairesi 2016/7536 Esas 2017/10192 Karar Sayılı İlamı

MAHKEMESİ :İş Mahkemesi

Davacı, davalılardan işverene ait işyerinde 22/10/1982-22/11/1982 tarihleri arasında çalıştığının ve emekli aylığına hak kazandığının tespitine karar verilmesini istemiştir.
Mahkeme ilamında belirtildiği şekilde, isteğin kısmen kabulüne karar vermiştir.
Hükmün, taraf vekilleri tarafından temyiz edilmesi üzerine temyiz isteğinin süresinde olduğu anlaşıldıktan sonra düzenlenen raporla dosyadaki kağıtlar okundu, işin gereği düşünüldü ve aşağıdaki karar verildi.

K A R A R

Dava, davacının 22/10/1982-22/11/1982 tarihleri arasında davalı işverene ait iş yerinde geçen ve Kuruma bildirilmeyen sigortalı çalışmalarının tespiti ile dava açıldığı tarihte emekliliğe hak kazandığının tespiti istemine ilişkindir.
Mahkemece, davanın kısmen kabulü ile davacının 22/10/1982 -22/11/1982 tarihleri arasında şirket adına kayıtlı 49082 işyeri sicil numaralı işyerinde çalıştığının tespiti ile 01/03/2015 tarihinden itibaren emekli aylığı bağlanması gerektiğinin tespitine karar verilmiştir.
1- Hizmet tespiti yönünden yapılan incelemede;
Dosyadaki yazılara, hükmün Dairemizce de benimsenmiş bulunan yasal ve hukuksal gerekçeleriyle dayanağı maddi delillere ve özellikle bu delillerin takdirinde bir isabetsizlik görülmemesine göre, davalı işveren vekili ile feri müdahil Kurum vekilinin yerinde bulunmayan bütün temyiz itirazlarının reddiyle usul ve kanuna uygun olan hükmün ONANMASINA,
2- Yaşlılık aylığına hak kazandığının tespiti yönünden yapılan incelemede;
a) Dosyadaki yazılara, toplanan delillere, hükmün dayandığı gerektirici nedenlere göre davacı vekilinin tüm temyiz itirazlarının reddine,
b) Davalı işveren vekili ile feri müdahil Kurum vekilinin temyizine gelince;
506 sayılı Sosyal Sigortalar Kanununun geçici 81/B-(f) maddesinde “Sigortalılık süresi 13 (dahil) yıldan fazla, 14 yıldan az olan kadınlar 20 yıllık sigortalılık süresini ve 45 yaşını doldurmaları, sigortalılık süresi 15 yıl 6 ay (dahil) dan fazla, 17 yıldan az olan erkekler 25 yıllık sigortalılık süresini ve 49 yaşını doldurmaları ve en az 5300 gün malullük, yaşlılık ve ölüm sigortaları primi ödemiş bulunmaları şartı ile yaşlılık aylığından yararlanabilirler.” hükmü yer almaktadır.
Davacının 22/10/1982 tarihinde başlayan çalışmasına göre 506 sayılı Yasanın 60/(G) maddesi gereğince sigortalılık başlangıç tarihi 18 yaşını doldurduğu tarih olan 06/02/1986 tarihi olup 23/05/2002 tarihi itibariyle 16 yıl 3 ay 17 gün sigortalılığı olduğundan 506 sayılı Kanunun geçici 81/B-(f) maddesi gereğince 25 yıllık sigortalılık süresini ve 49 yaşını doldurması ile en az 5300 gün prim ödemesinin bulunması halinde emekli olabilecektir. Davacının dava tarihi itibariyle 25 yıl sigortalılık süresi ile 5300 gün prim ödemesi bulunmaktadır. Ancak, davacı 49 yaşını 06/02/2017 tarihinde tamamlamaktadır.
Kural olarak her dava açıldığı tarihteki koşullara göre sonuçlandırılır ve henüz uyuşmazlık doğmadığından bir hakka hüküm tarihinden sonraki bir tarihten itibaren hak kazanılacağı yönünde hüküm kurulamaz.
Somut olayda, yukarıda yer alan yasal mevzuat doğrultusunda davacının dava tarihinde yaşlılık aylığı koşullarını taşımadığı anlaşılmaktadır. Bu nedenle, davanın açıldığı tarihte yaşlılık aylığına hak kazanamayan davacının dava tarihinden sonraki bir tarihte yaşlılık aylığına hak kazandığının tespitine karar verilmesi hatalı olmuştur. Kaldı ki, mahkemece aylığın bağlanmasına karar verilen tarihte dahi yaşlılık aylığı şartlarının oluşmadığı anlaşılmaktadır.
Mahkemece, bu maddi ve hukuki olgular gözönünde tutulmaksızın yazılı şekilde hüküm kurulmuş olması usul ve yasaya aykırı olup bozma nedenidir.
O halde, davalı işveren vekili ile feri müdahil Kurum vekilinin bu yönleri amaçlayan temyiz itirazları kabul edilmeli ve hüküm bozulmalıdır.
SONUÇ: Hükmün yukarıda açıklanan nedenlerle BOZULMASINA,temyiz harcının istek halinde davalıya iadesine, aşağıda yazılı temyiz harcının davacıya yükletilmesine, 07/12/2017 gününde oybirliğiyle karar verildi.