MAHKEMESİ : Adana Bölge Adliye Mahkemesi 2. Hukuk Dairesi
DAVA TÜRÜ : Karşılıklı Boşanma

Taraflar arasındaki davanın yapılan muhakemesi sonunda bölge adliye mahkemesi hukuk dairesince verilen, yukarıda tarihi ve numarası gösterilen hüküm davacı-davalı erkek tarafından her iki davanın tamamı yönünden temyiz edilmekle, evrak okunup gereği görüşülüp düşünüldü:
1-Dosyadaki yazılara, kararın dayandığı delillerle kanuna uygun sebeplere ve özellikle delillerin takdirinde bir yanlışlık görülmemesine göre, davacı-davalı erkeğin "Reddedilen kendi boşanma davası ve ferilerine" yönelik temyiz itirazlarının reddine karar vermek gerekmiştir.
2-Davacı-davalı erkeğin "Kabul edilen kadının birleşen boşanma davası ve ferilerine" yönelik temyiz itirazlarının incelenmesine gelince;
Taraflarca karşılıklı olarak açılan Türk Medeni Kanunu’nun 166/1. maddesi uyarınca evlilik birliğinin temelinden sarsılması hukuki sebebine dayalı boşanma davalarının, ilk derece mahkemesince yapılan yargılaması sonucunda, boşanmaya sebebiyet veren olaylarda tarafların eşit kusurlu oldukları belirtilerek erkeğin davasının kabulü ile tarafların boşanmalarına, kadının birleşen davasının ise kadının erkeğin asıl davasına verdiği cevabında boşanmak istemediğini beyan ettiği gerekçesiyle reddine, kadının tedbir nafakası talebinin ara kararla kısmen kabulüne, kadının yoksulluk nafakası ve tazminat talepleri ile erkeğin manevi tazminat talebinin ise eşit kusur nedeniyle reddine karar verilmiş, hükme karşı davalı-davacı kadın tarafından her iki davanın tamamı yönünden, davacı-davalı erkek tarafından ise kusur belirlemesi, kadın yararına hükmedilen tedbir nafakası ile reddedilen kendi manevi tazminat talebi yönünden istinaf kanun yoluna başvurulmuştur. İstinaf incelemesi yapan bölge adliye mahkemesince dosya üzerinden yapılan inceleme sonucunda kadının istinaf talebinin kabulü ile kadına yüklenen tüm kusurların af kapsamında kaldığı gerekçesiyle kadından çıkarılmasına, bu durumda boşanmaya sebebiyet veren olaylarda davacı -davalı erkeğin tam kusurlu olduğunun tespitine, ilk derece mahkemesi kararının tümden kaldırılarak yeniden hüküm tesisi ile erkeğin davasının ve manevi tazminat talebinin redine, kadının birleşen davasının ise kabulü ile tarafların Türk Medeni Kanunu’nun 166/1. maddesi uyarınca boşanmalarına, kadın yararına aylık 400 TL tedbir, 600 TL yoksulluk nafakasına, kadın yararına 12.000,00 TL maddi ve 8.000,00 TL manevi tazminata hükmedilmiş, erkeğin tüm istinaf taleplerinin ise reddine karar verilmiş, hüküm davacı-davalı erkek tarafından temyiz edilmiştir.
Bölge adliye mahkemesince her ne kadar, taraflar arasında yaşanan son olaylarda kadına yüksek sesle bağıran, kadına hakaret eden ve kadını istemediğini yanından gitmesini istediğini söyleyen erkeğin boşanmaya sebebiyet veren olaylarda tam kusurlu olduğu gerekçesiyle kadının birleşen boşanma davasının kabulüne karar verilmiş ise de; toplanan delillerden erkeğe yüklenen "Hakaret" vakıasına yönelik tanık Hacı Hasan beyanının yer ve zaman unsuru içermediği, bu tanığın beyanında geçen hakaret eyleminin tarafların barışarak tekrar bir araya geldikleri Şırnak"ta bulundukları süre zarfında meydana gelip gelmediği anlaşılamadığı gibi davacı-davalı erkeğin kadına yönelik "Hakaret" eylemi nedeniyle hakkında Şırnak Cumhuriyet Başsavcılığınca "Kovuşturmaya yer olmadığı" kararı verildiği, bu nedenle ispatlanamayan bu vakıanın erkeğe kusur olarak yüklenemeyeceği, erkeğe bölge adliye mahkemesince yüklenen diğer kusurlar yönünden ise tanık beyanlarının tarafların barışıp bir araya geldikleri ve erkeğin görev yaptığı Şırnak ilinde otelde birlikte yaşadıkları son dönemlere ilişkin olmadığı gibi soyut ve kadından aktarıma dayalı beyanlar olduğu, bu nedenle bu vakıaların da erkeğe kusur olarak yüklenemeyeceği, sonuç olarak tarafların biraraya gelerek karşılıklı olarak önceki olayları affetmeleri nedeniyle affedilen en azından hoşgörü ile karşılanan vakıaların af kapsamında kalıp sonrası dönem için ise erkeğin ispatlanan herhangi bir kusurunun tespit edilemediği anlaşılmaktadır. Gerçekleşen bu durum karşısında, erkeğin boşanmayı gerektiren kusurlu bir davranışı kanıtlanamadığından davalı-davacı kadının birleşen boşanma davasının da reddi gerekirken, yazılı şekilde kabulüne karar verilmesi doğru olmamış ve bozmayı gerektirmiştir.
SONUÇ: Temyiz edilen bölge adliye mahkemesi hükmünün yukarıda (2.) bentte gösterilen sebeple BOZULMASINA, bozmanın kapsamı dışında kalan temyize konu diğer bölümlerinin ise yukarıda (1.) bentte gösterilen sebeple ONANMASINA, temyiz peşin harcın istek halinde yatırana geri verilmesine, dosyanın ilgili bölge adliye mahkemesi hukuk dairesine gönderilmesine oybirliğiyle karar verildi. 23.02.2021 (Salı)