Hizmet nedeniyle güveni kötüye kullanma - Yargıtay 15. Ceza Dairesi 2017/10501 Esas 2019/6434 Karar Sayılı İlamı

15. Ceza Dairesi
Esas No: 2017/10501
Karar No: 2019/6434
Karar Tarihi: 28.05.2019

Hizmet nedeniyle güveni kötüye kullanma - Yargıtay 15. Ceza Dairesi 2017/10501 Esas 2019/6434 Karar Sayılı İlamı

Özet:

Mahkeme, bir plasiyer satış temsilcisinin hizmet nedeniyle güveni kötüye kullanma suçunu işlediği iddiasıyla verilen mahkumiyet hükmünü incelendi ve hükümde isabetsizlik görülmediği sonucuna vardı. Ancak, adli para cezası tayini konusunda yeterli ve yasal gerekçe gösterilmediği için hükmün bozulmasına karar verildi. Yeniden yargılama yapılmaksızın hükmün düzeltilmesi mümkündür.
Kanun maddeleri:
- TCK'nın 155/2, 62/1, 52, 51/1-3 maddeleri: Hizmet nedeniyle güveni kötüye kullanma suçu ile ilgili hükümleri içeren maddeler.
- TCK'nın 43/1 maddesi: Aynı suç işleme kararıyla Kanun'un aynı hükmünü değişik zamanlarda birden fazla kez ihlal ederek haksız menfaat temin etmek suçunu düzenleyen madde.
- 5237 sayılı TCK: Türk Ceza Kanunu.
- 5320 sayılı Kanun: Yargılama Usulü Kanunu.
- 1412 sayılı CMUK: Ceza Muhakemesi Usulü Kanunu.

15. Ceza Dairesi 2017/10501 E. , 2019/6434 K.

"İçtihat Metni"

MAHKEMESİ :Asliye Ceza Mahkemesi
SUÇ : Hizmet nedeniyle güveni kötüye kullanma
HÜKÜM : TCK’nın 155/2, 62/1, 52, 51/1-3 maddeleri gereğince mahkumiyet

Hizmet nedeniyle güveni kötüye kullanma suçundan sanığın mahkumiyetine ilişkin hüküm sanık müdafi tarafından temyiz edilmekle, dosya incelenerek gereği düşünüldü:
Sanığın, katılan ... Lojistik ve Kargo Hizmetleri Taşımacılık Şirketinde 18/08/2009 tarihinde plasiyer satış temsilcisi olarak çalışmaya başlayarak 02/02/2010 tarihinde işten ayrıldığı, katılan şirketin şikayeti üzerine yapılan bilirkişi incelemesinde mal sayım açığı, tahsilat açığı ve cari hesap açığı olmak üzere 9.347,33 TL paranın sanığın uhdesinde olduğunun belirlendiği, bu suretle sanığın hizmet nedeniyle güveni kötüye kullanma suçunu işlediğinin iddia edildiği olayda; bilirkişi raporu ve tüm dosya kapsamına göre sanığın mahkumiyetine yönelik mahkemenin kabulünde isabetsizlik görülmemiştir.
Sanığın, 5237 sayılı TCK"nın 43/1 maddesi kapsamında, aynı suç işleme kararıyla Kanun"un aynı hükmünü değişik zamanlarda birden fazla kez ihlal ederek haksız menfaat temin etmiş olması karşısında, zincirleme suç hükümlerinin uygulanmayarak eksik ceza tayin edilmesindeki isabetsizlik aleyhe temyiz bulunmadığından bozma nedeni yapılmamıştır.
Yapılan yargılamaya, toplanıp karar yerinde gösterilen delillere, mahkemenin kovuşturma sonuçlarına uygun olarak oluşan kanaat ve takdirine, incelenen dosya kapsamına göre sanık müdafinin yerinde görülmeyen sair temyiz itirazlarının reddine, ancak;
Hapis cezası alt sınırdan tayin edildiği halde adli para cezası belirlenirken yeterli ve yasal gerekçe gösterilmeksizin, aynı gerekçeyle tam gün sayısının asgari hadden uzaklaşılması suretiyle belirlenerek sanığa fazla ceza tayini,
Kanuna aykırı olup, hükmün bu nedenlerle 5320 sayılı Kanun"un 8.maddesi gereğince halen uygulanmakta olan 1412 sayılı CMUK"nın 321. maddesi uyarınca BOZULMASINA, fakat, bu aykırılığın yeniden yargılama yapılmaksızın aynı Kanun"un 322.maddesi uyarınca düzeltilmesi mümkün bulunduğundan; hüküm fıkrasından, adli para cezasının uygulanmasına ilişkin olarak sırasıyla ""7 gün"", ""5 gün"" ve ""100 TL"" adli para cezası terimlerinin tamamen çıkartılarak yerine, sırasıyla ""5 gün"" , ""4 gün"" ve ""80 TL"" adli para cezası ibarelerinin eklenmesi suretiyle hükmün DÜZELTİLEREK ONANMASINA, 28/05/2019 tarihinde oy birliğiyle karar verildi.