Yargıtay 11. Hukuk Dairesi 2017/1049 Esas 2017/1841 Karar Sayılı İlamı

11. Hukuk Dairesi
Esas No: 2017/1049
Karar No: 2017/1841
Karar Tarihi: 28.03.2017

Yargıtay 11. Hukuk Dairesi 2017/1049 Esas 2017/1841 Karar Sayılı İlamı

Özet:

Davalı vekili, asliye ticaret mahkemesinin verdiği kararın temyizen incelenmesi için Yargıtay'a başvurmuştur. Ancak Yargıtay, mahkemenin vermiş olduğu ihtiyati tedbir kararının kaldırıldığına dair kararın temyiz edilemeyeceği gerekçesiyle davalı vekilinin talebini reddetmiştir. Kararda, 21/02/2014 tarihli İçtihadı Birleştirme Kararı'na göre bu tür kararların temyizi mümkün olmadığı belirtilmektedir.
Kanun Maddeleri:
- Hukuk Usulü Muhakemeleri Kanunu'nun 363. maddesi: Temyiz edilebilecek kararlar
- İcra ve İflas Kanunu'nun 52. maddesi: İhtiyati haciz kararı
- İcra ve İflas Kanunu'nun 54. maddesi: İhtiyati tedbir kararı
- İçtihatı Birleştirme Kararı (21/02/2014 tarihli): İhtiyati tedbir kararlarının temyizi hakkında

11. Hukuk Dairesi 2017/1049 E. , 2017/1841 K.

"İçtihat Metni"

MAHKEMESİ :TİCARET MAHKEMESİ

Taraflar arasındaki davadan dolayı ... 4. Asliye Ticaret Mahkemesi’nce verilen 29/12/2015 gün ve 2015/97-2015/151 sayılı hükmün Yargıtayca incelenmesi davalı vekili tarafından istenilmekle dosyadaki kağıtlar okundu gereği konuşulup düşünüldü:
Mahkemece verilen karar davalı vekili tarafından temyiz edilmiş ise de, yapılan incelemesinde ... 3. Asliye Ticaret Mahkemesi"nin 2015/87 E-2015/893 K. sayılı dosyasında 25/02/2016 tarihli ek kararla dava konusu çek bedelinin ileride belirlenecek hak sahibine ödenmek üzere muhatap bankaya vadeli hesaba depo edilmesine ilişkin ihtiyati tedbir kararının kaldırılmasına karar verildiği, temyize konu işbu kararda da ... 3. Asliye Ticaret Mahkemesi"nce depo edilen çek bedeli üzerindeki ihtiyati tedbirin kaldırılmasına 25/02/2016 tarihli ek kararla karar verildiğinden davalı vekilinin talebi ile ilgili olarak karar verilmesine yer olmadığına karar verildiği ve bu itibarla, ... 3. Asliye Ticaret Mahkemesi"nce talebin ihtiyati tedbir olarak nitelendirilip kaldırılmasına karar verilmesi ve işbu temyize konu kararda da mahkemece talebin ihtiyati tedbir olarak nitelendirildiğinin anlaşılmış olması karşısında, 21/02/2014 gün ve 2013/1 E.- 2014/1 K. sayılı İçtihadı Birleştirme Kararına göre bu tür kararların temyizi mümkün olmadığından davalı vekilinin temyiz isteminin reddine karar vermek gerekmiştir.
SONUÇ: Yukarıda açıklanan nedenlerle, davalı vekilinin temyiz isteminin REDDİNE, ödediği peşin temyiz harcının isteği halinde temyiz edene iadesine, 28/03/2017 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.