Taksirle yaralama - Yargıtay 12. Ceza Dairesi 2017/7064 Esas 2019/2963 Karar Sayılı İlamı

Abaküs Yazılım
12. Ceza Dairesi
Esas No: 2017/7064
Karar No: 2019/2963
Karar Tarihi: 04.03.2019

Taksirle yaralama - Yargıtay 12. Ceza Dairesi 2017/7064 Esas 2019/2963 Karar Sayılı İlamı

Özet:

Sanık, taksirle yaralama suçundan mahkum edilmiştir. Temyiz talebi bulunmamış ve uzun süreli hapis cezasının adli para cezasına çevrilmesi konusunda bozma nedeni yapılmamıştır. Karar incelenmiş ve sanığın temyiz itirazları yerinde görülmemiştir. Ancak uzun süreli hapis cezasının adli para cezasına çevrilmesinde kanuna aykırı davranılmış ve bu nedenle karar bozulmuştur. Yeniden yargılamayı gerektirmeyen konuda hüküm düzeltilerek onanmıştır.
Kanun Maddeleri:
- TCK'nın 89/4, 22/3, 62, 50/1-a, 50/4, 52/2-4, 53/6
- CMK'nın 232/6, 321, 322
- 1412 sayılı CMUK'un 8. maddesi
12. Ceza Dairesi         2017/7064 E.  ,  2019/2963 K.

    "İçtihat Metni"

    Mahkemesi :Asliye Ceza Mahkemesi
    Suç : Taksirle yaralama
    Hüküm : TCK’nın 89/4, 22/3, 62, 50/1-a, 52/2-4, 53/6. maddeleri gereğince mahkumiyet

    Taksirle yaralama suçundan sanığın mahkumiyetine ilişkin hüküm, sanık tarafından temyiz edilmekle, dosya incelenerek gereği düşünüldü:
    TCK"nın 50/4. maddesinde, taksirli suçlardan dolayı hükmolunan hapis cezasının uzun süreli de olsa, diğer koşulların varlığı halinde adli para cezasına çevrilebileceği, ancak bu hükmün bilinçli taksir halinde uygulanmayacağı belirtilmiş olmasına karşın, meydana gelen olayda bilinçli taksirle hareket ettiği mahkemece de kabul edilen sanık hakkında tayin edilen uzun süreli hapis cezasının paraya çevrilmesi aleyhe temyiz talebi bulunmadığından bozma nedeni yapılmamıştır.
    Yapılan yargılamaya, toplanıp karar yerinde gösterilen delillere, mahkemenin kovuşturma sonuçlarına uygun olarak oluşan kanaat ve takdirine, incelenen dosya kapsamına göre, sanığın, hükme esas alınan bilirkişi raporunda katılanın kusur durumunun değerlendirilmediğine, lehine olan kanun hükümlerinin uygulanmadığına ilişkin yerinde görülmeyen temyiz itirazlarının reddine, ancak;
    Sanık hakkında hükmolunan uzun süreli hapis cezasının adli para cezasına çevrilmesine dayanak teşkil eden uygulama maddesinin TCK"nın 50/4. maddesi delaletiyle 50/1-a maddesi olarak gösterilmesi gerekirken TCK"nın 50/1-a maddesi şeklinde gösterilmesi ve adli para cezasına esas alınan tam gün sayısının belirtilmesi sırasında uygulama maddesi olan TCK’nın 52/3. maddesinin gösterilmemesi suretiyle CMK’nın 232/6. maddesi aykırı davranılması,
    Kanuna aykırı olup, hükmün bu nedenlerle 5320 sayılı Kanunun 8. maddesi gereğince halen uygulanmakta olan 1412 sayılı CMUK"un 321. maddesi uyarınca BOZULMASINA, ancak yeniden yargılamayı gerektirmeyen bu konuda, aynı Kanunun 322. maddesi gereğince karar verilmesi mümkün bulunduğundan, hükmün 6. fıkrasının hükümden çıkarılarak yerine “sanığın kişilik ve sosyal özellikleri nazara alınarak, sanığa verilen hapis cezasının TCK"nın 50/4. maddesi delaletiyle 50/1-a maddesi gereğince adli para cezasına çevrilmesine, sanığa verilen adli para cezasının TCK"nın 52/3. maddesi gereğince 455 tam gün karşılığı adli para cezası olarak belirlenmesine, TCK"nın 52/2. maddesi gereğince sanığın ekonomik ve şahsi halleri göz önünde bulundurularak bir gün karşılığı adli para cezasının takdiren 20 TL olarak hesabıyla 9100 TL adli para cezası ile cezalandırılmasına” ibaresinin eklenmek suretiyle, sair yönleri usul ve yasaya uygun bulunan hükmün DÜZELTİLEREK ONANMASINA, 04/03/2019 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.




    Bu web sitesi, sisteminin bir üyesidir.