MAHKEMESİ :Sulh Hukuk Mahkemesi
DAVA TÜRÜ : Kiracılık sıfatının tespiti
Mahalli mahkemesinden verilmiş bulunan yukarıda tarih ve numarası yazılı kiracılık sıfatının tespiti davasına dair karar, davalı tarafından süresi içinde temyiz edilmiş olmakla, dosyadaki bütün kağıtlar okunup gereği görüşülüp düşünüldü.
Dava, kiracılık sıfatının tespiti istemine ilişkindir. Mahkeme davanın kabulüne ve kira ilişkisinin ve kiracılık durumunun devam ettiğinin tespitine karar verilmiş, hüküm davalı vekili tarafından temyiz edilmiştir.
492 Sayılı Harçlar Kanununun 16. Maddesine göre, açılan bir davada değer tayini mümkün olan hallerde dava dilekçesinde değer gösterilmesi zorunludur. Değer gösterilmemiş ise davacıya tespit ettirilir. Tespitten kaçınma halinde dava dilekçesi işleme konulmaz. Noksan tespit edilen değerler hakkında Harçlar Kanununun 30. madde hükmü uygulanır. 492 Sayılı Harçlar Kanununun 30. maddesi ise, davanın başında alınmış olan karar ve ilam harcının noksan olduğunun sonradan anlaşılması halinde, karar ve ilam harcı tamamlanmadıkça davaya devam olunamayacağı hususunu düzenlemiştir. Bu durumda mahkemece harcın tamamlanması için davacıya uygun süre verilmesi ve ondan sonra yargılamaya devam edilmesi gerekir. Harç kamu düzenine ilişkin olduğundan mahkemce kendiliğinden (resen) dikkate alınmalıdır.
Olayda, davacı dava dilekçesinde kiracılık sıfatının devam ettiğinin tespitini istemiştir. Bu durumda uyuşmazlık kiracılık sıfatına ilişkin çelişkinin giderilmesi istemine ilişkindir. Dava niteliği itibariyle konusu para ile değerlendirilebilen davalardan olduğundan yukarıda açıklandığı üzere Harçlar Kanununun 30. Maddesi uyarınca yıllık kira bedeli üzerinden hesap edilerek nispi harç yatırılması zorunludur. Mahkemece eksik alınan bu harcın yargılama sırasında tamamlatılması gerekmektedir. Bu durumda mahkemenin davacıya öncelikle eksik harcı tamamlaması konusunda uygun süre verilmesi, harcın tamamlanmasından sonra yargılamaya devam olunup, işin esası hakkında bir karar verilmesi gerekirken yazılı şekilde eksik alınan harçla yetinilerek yargılamaya devam edilip, işin esası hakkında hüküm kurulması doğru değildir.
SONUÇ:Yukarıda açıklanan nedenlerle temyiz itirazlarının kabulü ile 6100 sayılı HMK.ya 6217 Sayılı Kanunla eklenen geçici 3.madde hükmü gözetilerek HUMK.nın 428.maddesi uyarınca hükmün BOZULMASINA, istek halinde peşin alınan temyiz harcının temyiz edene iadesine, 25.02.2016 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.