MAHKEMESİ :Asliye Hukuk Mahkemesi

Taraflar arasındaki tazminat davasının yapılan yargılaması sonunda; kararda yazılı nedenlerden dolayı davanın kısmen kabulüne dair verilen hükmün süresi içinde davalı vekili tarafından temyiz edilmesi üzerine dosya incelendi, gereği düşünüldü:

K A R A R

Davacı vekili; davacının içerisinde yolcu olarak bulunduğu ...‘nın sevk ve idaresindeki aracın 14/03/2010 tarihinde karıştığı trafik kazasında müvekkilinin ağır şekilde yaralandığını ve aile fertlerinin bir kısmının hayatlarını kaybettiğini, bir kısmının ise yaralandığını kazanın meydana gelmesinde davalının kanun ve mevzuata aykırı olarak gerekli önlemeleri almamasının etkili olduğunu beyanla fazlaya ilişkin haklarını saklı tutarak, şimdilik 3.000,00 TL maddi, 5.000,00 TL manevi tazminatın davalıdan tahsiline karar verilmesini talep etmiştir.
Davalı vekili; idarenin işlem ve eyleminden doğan davaların görevinin idari yargı olduğunu, kazanın meydana gelmesinde müvekkilinin kusuru bulunmadığını beyanla davanın reddine karar verilmesini talep etmiştir.
Mahkemece, davanın görevsizlik nedeni ile reddine dair verilen 2011/143 E. ve 2013/526 K sayılı karardan sonra, Uyuşmazlık Mahkemesince verilen 2015/174 esas 2015/191 sayılı karar ile 2012/671 E 2013/70 K sayılı görevsizlik kararının kaldırılması üzerine yapılan yargılama sonunda; davanın kısmen kabulü ile; 172,50 TL maddi tazminat bedelinin olay tarihinden itibaren işleyecek yasal faiziyle birlikte davalıdan alınarak davacıya verilmesine, 2.500,00 TL manevi tazminat bedelinin olay tarihinden itibaren işleyecek yasal faiziyle birlikte davalıdan alınarak davacıya verilmesine, dair verilen karar davalı vekili tarafından süresi içerisinde temyiz edilmiştir.
1-6100 sayılı HMK"nın geçici 3/2. maddesi delaletiyle 1086 sayılı HUMK"nın 427. maddesinde öngörülen kesinlik sınırı 1.1.2016 tarihinden itibaren 2.190,00 TL’ye çıkarılmıştır.
Davacı dava dilekçesinde fazlaya dair haklarını saklı tutarak 3.000,00 TL maddi tazminat talep etmiş, mahkemece 172,50 TL maddi tazminata hükmedilmiştir.
Temyize konu maddi tazminata ilişkin karar anılan yasanın yürürlüğünden sonra verildiğinden davalı bakımından kesin niteliktedir. Kesin olan kararların temyiz istemleri hakkında mahkemece bir karar verilebileceği gibi, 1.6.1990 gün 3/4 sayılı İçtihadı Birleştirme Kararı uyarınca Yargıtay’ca da temyiz isteminin reddine karar verilebilir.
2-Dosya içerisindeki bilgi ve belgelere, mahkeme kararının gerekçesinde dayanılan delillerin tartışılıp değerlendirilmesinde ve özellikle B.K.nun 47. maddesindeki özel haller dikkate alınarak hak ve nasafet kuralları çerçevesinde hüküm kurulmuş olmasına göre, davalı vekilinin yerinde görülmeyen tüm temyiz itirazlarının reddiyle usul ve yasaya uygun bulunan manevi tazminat hükmünün onanmasına karar vermek gerekmiştir.
SONUÇ: Yukarıda (1) numaralı bentte açıklanan nedenlerle, davalı vekilinin temyiz dilekçesinin maddi tazminat hükmünün kesin olması nedeniyle REDDİNE, (2) numaralı bentte açıklanan nedenlerle davalı vekilinin temyiz itirazlarının reddiyle usul ve yasaya uygun bulunan manevi tazminat hükmünün ONANMASINA ve 492 sayılı Harçlar Yasasının 13/J maddesi uyarınca davalıdan harç alınmamasına 16/12/2019 gününde oybirliğiyle karar verildi.