MAHKEMESİ :TİCARET MAHKEMESİ


Taraflar arasında görülen davada ... 5. Asliye Ticaret Mahkemesi’nce verilen 11.05.2015 tarih ve 2014/7-2015/346 sayılı kararın Yargıtayca incelenmesi davalı vekili tarafından istenmiş ve temyiz dilekçesinin süresi içinde verildiği anlaşılmış olmakla, dava dosyası için Tetkik Hakimi ... tarafından düzenlenen rapor dinlendikten ve yine dosya içerisindeki dilekçe, layihalar, duruşma tutanakları ve tüm belgeler okunup, incelendikten sonra işin gereği görüşülüp, düşünüldü:
Davacı vekili, davalı bankanın ... Şubesi"nde TR .... IBAN no"lu ve TR .... IBAN nolu iki adet hesabı bulunduğunu, herhangi bir kredi kullanımı olmamasına karşın her iki hesabından da ticari kredi tahsil ve değerlendirme komisyonu adı altında haksız olarak 6.562,50 TL tahsil edildiğini öne sürerek bu bedelin dava tarihinden itibaren işleyecek yasal faizi ile birlikte davalıdan tahsilini talep etmiştir.
Davalı vekili, davacının davalı banka ile 03/09/2008, 21/02/2011 ve 21/05/2011 tarihlerinde imzalamış olduğu kredi sözleşmeleri uyarınca krediler kullandığını, bu nedenle kredi tahsis ücreti tahsil edildiğini, sözleşmenin 83. maddesinde bankanın komisyon ve masraf alabileceği hususunun düzenlendiğini, TTK"nın 22. maddesi gereği tacir olan bankanın ücret isteme hakkı bulunduğunu belirterek davanın reddini savunmuştur.
Mahkemece tüm dosya kapsamına göre; davalı banka tarafından kesilen 313,09 TL BSMV"yi kamusal yükümlülük olarak kesip muhasebeleştirdiğinden bu tutarın davacıya iadeye konu olmayacağı, kredi sözleşmeleri, kredi sözleşmelerine ilişkin yapılan işlemler ile dosya içerisindeki diğer bilgi ve belgelerden davalı bankanın, davacıya kesinti tarihlerinde herhangi bir kredi kullandırması olmaksızın kredi tahsis ve değerlendirme ücreti adı altında 6.261,90 TL kesinti yapmasının haksız olduğu anlaşıldığından 6.261,90 TL"nin 06/01/2014 dava tarihinden itibaren işleyecek yasal faizi ile birlikte davalıdan tahsiline, 313,09 TL BSMV"nin davalıdan alınmasına ilişkin talebinin reddine karar verilmiştir.
Kararı davalı vekili temyiz etmiştir.
Dava dosyası içerisindeki bilgi ve belgelere, mahkeme kararının gerekçesinde dayanılan delillerin tartışılıp, değerlendirilmesinde usul ve yasaya aykırı bir yön bulunmamasına göre, davalı vekilinin tüm temyiz itirazları yerinde değildir.
SONUÇ: Yukarıda açıklanan nedenlerden dolayı, davalı vekilinin bütün temyiz itirazlarının reddiyle usul ve kanuna uygun bulunan hükmün ONANMASINA, aşağıda yazılı bakiye 320,75 TL temyiz ilam harcının temyiz edenden alınmasına, 27.03.2017 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.