Hırsızlık - Yargıtay 2. Ceza Dairesi 2019/6004 Esas 2019/16916 Karar Sayılı İlamı

2. Ceza Dairesi
Esas No: 2019/6004
Karar No: 2019/16916
Karar Tarihi: 04.11.2019

Hırsızlık - Yargıtay 2. Ceza Dairesi 2019/6004 Esas 2019/16916 Karar Sayılı İlamı

Özet:

Asliye Ceza Mahkemesi'nde görülen bir hırsızlık davasında, sanık mahkum oldu. Ancak, dosyada bir hukuki ilişki olup olmadığına dair belgeler temin edilmeden karar verildiği, bu nedenle hükmün bozulması gerektiği belirtildi. Ayrıca, suçun uzlaşma kapsamına alınması da dikkate alınarak, uzlaştırma işlemi yapılması gerektiği ifade edildi. Kararda, TCK'nın 53. maddesi hakkında Anayasa Mahkemesi tarafından yapılan iptal kararı ve TCK'nın 144/1-b maddesi ile, CMK'nın 253. maddesi hakkında yapılan değişiklikler de belirtildi.

2. Ceza Dairesi 2019/6004 E. , 2019/16916 K.

"İçtihat Metni"

MAHKEMESİ :Asliye Ceza Mahkemesi
SUÇ : Hırsızlık
HÜKÜM : Mahkumiyet

Dosya incelenerek gereği düşünüldü;
5237 sayılı TCK"nın 53. maddesinin bazı bölümlerinin iptaline ilişkin Anayasa Mahkemesinin 24/11/2015 tarihinde yürürlüğe giren 08/10/2015 tarihli ve 2014/140 E. 2015/85 K. sayılı kararı da nazara alınarak bu maddede öngörülen hak yoksunluklarının uygulanmasının infaz aşamasında gözetilmesi mümkün görülmüş, dosya içeriğine göre diğer temyiz itirazları yerinde görülmemiştir. Ancak;
1-Katılan ..."ın kovuşturma aşamasında alınan ifadesinde, daha önce sanıkla ticaret yaptıklarını ve borç alacak ilişkilerinin 1.000,00 - 1.500,00 TL civarında olduğunu, ancak sanığın olay sonrası arabayı teslim etmek için 15.000,00 TL para istediğini beyan ettiği, tanık ..."nin de kovuşturma aşamasında alınan ifadelerinde benzer şekilde; katılan ile sanığın olaydan önce iş yerinde konuşurlarken, katılanın 1.500,00 TL borcu olduğunu kabul ederek bu parayı sanığa vermeyi teklif ettiğini, ancak sanığın 15.000,00 TL isteyerek bu teklifi kabul etmediğini duyduğunu, hırsızlık olayında sonra da kendisinin sanığı telefonla aradığını ve sanığın, suça konu aracı katılanın kendisine olan borcuna mahsuben aldığını ve alacağı ödendiği takdirde iade edeceğini söylediğini beyan ettiği, sanığın ise aşamalarda alınan savunmalarında; katılanın kendisine olan borcunu ödememek amacıyla iftirada bulunduğunu belirttiğinin anlaşılması karşısında; katılan ile sanık arasındaki hukuki ilişkinin kaynağına dair bilgi ve belgeler temin edilerek ve bu doğrultuda ayrıntılı ifadeler de alınmak suretiyle, atılı hırsızlık suçunun 5237 sayılı TCK"nın 144/1-b maddesi kapsamında bir hukukî ilişkiye dayanan alacağı tahsil amacıyla işlenip işlenmediği hususu karar yerinde tartışılıp, sonucuna göre sanığın hukuki durumun takdir edilmesi gerektiği gözetilmeden yazılı şekilde hüküm kurulması,
2-Sanığın eyleminin TCK"nın 144/1-b. maddesi kapsamında kaldığının anlaşılması halinde ise; 02/12/2016 tarihli Resmi Gazete’de yayımlanarak aynı tarihte yürürlüğe giren 6763 sayılı Kanun"un 34. maddesi ile değişik 5271 sayılı CMK"nın 253. maddesi ile uzlaştırma hükümleri yeniden düzenlenmiş olup, TCK"nın 144/1-b. maddesinde düzenlenen suçun uzlaşma kapsamına alındığı nazara alınarak, uzlaştırma işlemi yapılıp sonucuna göre sanığın hukuki durumunun değerlendirilmesinde zorunluluk bulunması,
Bozmayı gerektirmiş, sanığın temyiz itirazları bu itibarla yerinde görülmüş olduğundan, hükmün bu sebeplerden dolayı istem gibi BOZULMASINA, 04/11/2019 gününde oybirliğiyle karar verildi.