Yağma - Yargıtay 6. Ceza Dairesi 2018/3334 Esas 2020/2392 Karar Sayılı İlamı

6. Ceza Dairesi
Esas No: 2018/3334
Karar No: 2020/2392
Karar Tarihi: 01.07.2020

Yağma - Yargıtay 6. Ceza Dairesi 2018/3334 Esas 2020/2392 Karar Sayılı İlamı

Özet:

Mahkeme, sanıkların mağdur üzerinde yağma suçunu işlediği gerekçesiyle verilen hüküm üzerine yapılan temyiz incelemesinde, sanık ...’nin adlî sicil kaydındaki ilamın infaz tarihlerinin gözetilmemesi nedeniyle hükümde hata yapıldığı sonucuna varmıştır. Ancak, zorunlu savunman ücretinin sanıklardan alınmasına karar verilmesi Anayasa ve Avrupa İnsan Hakları Sözleşmesi’ne aykırı olduğu gerekçesiyle hüküm bozulmuştur. Hüküm, yargılama giderleri ile ilgili kısım çıkartılarak düzeltilerek onanmıştır. Kanun maddeleri olarak ise, 7242 sayılı Kanun’un 10. maddesi ve 5237 sayılı TCK’nin 53. ve 58. maddeleri, 5271 sayılı CMK\"nin 150, 234 ve 239. maddeleri, 5320 sayılı Yasa’nın 8/1.maddesi ve 1412 sayılı CMUK’un 322. maddesi gözetilmiştir.

6. Ceza Dairesi 2018/3334 E. , 2020/2392 K.

"İçtihat Metni"

MAHKEMESİ :Ağır Ceza Mahkemesi
SUÇ : Yağma
HÜKÜM : Mahkumiyet

Yerel Mahkemece verilen hüküm temyiz edilmekle; başvurunun nitelik, ceza türü, süresi ve suç tarihine göre dosya görüşüldü:
15.04.2020 gün ve 13100 sayılı Resmî Gazete’de yayımlanarak aynı gün yürürlüğe giren 7242 sayılı Kanun’un 10. maddesi ile 5237 sayılı TCK’nin 53. maddesinde yapılan değişikliğin, infaz aşamasında gözetilmesi olanaklı görülmüştür.
Sanıklar ... ve ... hakkında, mağdur ...’a yönelik yağma suçundan kurulan hükmün temyiz incelemesinde;
Sanık ...’a ait adlî sicil kaydındaki ilâmların kesinleşme ve infaz tarihlerini gösterir şekilde celp edilerek, 5237 sayılı TCK"nin 58. maddesindeki tekerrür hükümlerinin uygulanıp uygulanmayacağının karar yerinde tartışılması gerektiğinin gözetilmemesi, karşı temyiz olmadığından bozma nedeni yapılmamış, diğer temyiz itirazları yerinde görülmemiştir.
Ancak;
T.C. Anayasası’nın 90. maddesinin son fıkrası ve Avrupa İnsan Hakları Sözleşmesi’nin 6/3-c maddesi ışığında, 5271 sayılı CMK"nin 150, 234 ve 239. maddeleri ile 5320 sayılı Yasa’nın 13. maddesine dayanılarak hazırlanan, Ceza Muhakemesi Kanunu Gereğince Müdafi ve Vekillerin Görevlendirilmeleri ile Yapılacak Ödemelerin Usûl ve Esaslarına İlişkin Yönetmelik’in 8. maddesi gereğince, baro tarafından görevlendirilen zorunlu savunmanının ücretinin sanıktan alınmasına hükmedilemeyeceği, bu ücretlerin Adalet Bakanlığı bütçesinde bu amaçla ayrılan ödenekten karşılanacağı gözetilmeden, yazılı şekilde zorunlu savunman ücretinin sanıklar ... ve ...’den alınmasına hükmedilmesi,
Bozmayı gerektirmiş, sanıklar ... ve ... savunmanının temyiz itirazları bu bakımdan yerinde görülmüş olduğundan, hükmün açıklanan nedenle isteme aykırı olarak BOZULMASINA, bozma nedeni yeniden yargılama yapılmasını gerektirmediğinden, 5320 sayılı Yasa’nın 8/1.maddesi yollamasıyla 1412 sayılı CMUK’un 322. maddesinin verdiği yetkiye dayanılarak, hükmün yargılama giderleri ile ilgili fıkrasından “Müdafi görevlendirme ücreti (2015 yılı için) 613 TL’nin her sanıktan ayrı ayrı tahsiline” yazılı kısmın çıkartılması suretiyle, eleştiri dışında diğer yönleri usûl ve yasaya uygun bulunan hükmün DÜZELTİLEREK ONANMASINA, 01.07.2020 gününde oy birliğiyle karar verildi.