Hırsızlık - mala zarar verme - Yargıtay 2. Ceza Dairesi 2019/5545 Esas 2019/16886 Karar Sayılı İlamı

2. Ceza Dairesi
Esas No: 2019/5545
Karar No: 2019/16886
Karar Tarihi: 31.10.2019

Hırsızlık - mala zarar verme - Yargıtay 2. Ceza Dairesi 2019/5545 Esas 2019/16886 Karar Sayılı İlamı

Özet:

Sanık hakkında hırsızlık ve mala zarar verme suçlarından mahkumiyet kararı verilmiştir. Mala zarar verme suçuna ilişkin temyiz talebi reddedilirken, hırsızlık suçuyla ilgili temyiz itirazları da reddedilmiştir. Hırsızlık suçundan verilen hapis cezasının ertelenmesi hakkındaki bozma düşüncesine iştirak edilmemiş ve hak yoksunluklarının uygulanması infazda göz önünde bulundurulması gerektiği belirtilmiştir.
Kanun maddeleri:
- 31.03.2011 tarih ve 6217 sayılı Kanun'un 26. maddesi
- 5320 sayılı Ceza Muhakemesi Kanunu'nun Yürürlük ve Uygulama Şekli Hakkında Kanun'a eklenen geçici 2. madde
- 1412 sayılı CMUK'un 317. maddesi
- 5237 sayılı TCK'nın 53. maddesi (bazı bölümleri iptal edilmiştir, Anayasa Mahkemesi'nin 24/11/2015 tarihli ve 2014/140 esas, 2015/85 karar sayılı iptal kararı göz önünde bulundurulmuştur)

2. Ceza Dairesi 2019/5545 E. , 2019/16886 K.

"İçtihat Metni"

MAHKEMESİ :Asliye Ceza Mahkemesi
SUÇ : Hırsızlık, mala zarar verme
HÜKÜM : Mahkumiyet

Dosya incelenerek gereği düşünüldü;
1- Sanık hakkında mala zarar verme suçundan kurulan hükme yönelik temyiz itirazlarının incelenmesinde;
14.04.2011 tarihli Resmi Gazete"de yayımlanarak aynı gün yürürlüğe giren 31.03.2011 tarih ve 6217 sayılı Kanun"un 26. maddesi ile 5320 sayılı Ceza Muhakemesi Kanunu"nun Yürürlük ve Uygulama Şekli Hakkında Kanun"a eklenen geçici 2. maddesi gereğince doğrudan hükmolunan 3.000,00 TL dahil adli para cezasına ilişkin mahkumiyet hükmünün temyizi mümkün olmadığından, sanığın temyiz isteğinin 1412 sayılı CMUK"nın 317. maddesi gereğince istem gibi REDDİNE,
2-Sanık hakkında hırsızlık suçundan kurulan hükmr yönelik temyiz itirazlarına gelince;
Sanık hakkında hırsızlık suçundan verilip ertelenen hapis cezasının kısa süreli olmadığının anlaşılması karşısında tebliğnamedeki bu hususa ilişkin bozma düşüncesine iştirak edilmemiş, 5237 sayılı TCK"nın 53. maddesinin bazı bölümlerinin iptaline ilişkin Anayasa Mahkemesi"nin 24/11/2015 tarihinde yürürlüğe giren 08/10/2015 gün ve 2014/140 esas, 2015/85 karar sayılı iptal kararı da nazara alınarak bu maddede öngörülen hak yoksunluklarının uygulanmasının infazda nazara alınması mümkün görülmüştür.
Yapılan duruşmaya, toplanan delillere, gerekçeye, hakimin kanaat ve takdirine göre temyiz itirazları yerinde olmadığından reddiyle hükmün istem gibi ONANMASINA, 31/10/2019 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.