Resmi belgede sahtecilik - Yargıtay 11. Ceza Dairesi 2016/12334 Esas 2018/7767 Karar Sayılı İlamı

11. Ceza Dairesi
Esas No: 2016/12334
Karar No: 2018/7767

Resmi belgede sahtecilik - Yargıtay 11. Ceza Dairesi 2016/12334 Esas 2018/7767 Karar Sayılı İlamı

Özet:

Karar, bir asliye ceza mahkemesinde görülen resmi belgede sahtecilik suçundan mahkumiyet hükmü içermektedir. Mahkeme, belgede sahtecilik suçunun aldatma niteliğini içerip içermediğinin takdirinin hakime ait olduğuna dikkat çekerek, Ukrayna resmi makamlarında bulunan suça konu pasaportun gerçekliği hakkında inceleme yapılamadığını belirtmiştir. Ayrıca, belgenin sahteliğine ilişkin bilirkişiden rapor alınmadığına da vurgu yapılmıştır. Bu nedenlerle, suç konusu pasaportun aslının Ukrayna yetkili makamından diplomatik yoldan istenerek incelenmesi ve sonucuna göre sanığın hukuki durumunun belirlenmesi gerektiği belirtilmiştir. Ayrıca, 5237 sayılı TCK’nin 53. maddesine ilişkin uygulamanın Anayasa Mahkemesi kararı ile yeniden değerlendirilmesi ve bu nedenlerle hükmün bozulması gerektiği kabul edilmiştir. Detaylı açıklamalar için, 5237 sayılı Türk Ceza Kanunu'nun 53. maddesi ile 1412 sayılı Ceza Muhakemesi Kanunu'nun 321. maddelerine başvurulmalıdır.

11. Ceza Dairesi 2016/12334 E. , 2018/7767 K.

"İçtihat Metni"

MAHKEMESİ :Asliye Ceza Mahkemesi
SUÇ : Resmi belgede sahtecilik
HÜKÜM : Mahkumiyet

1-Belgede sahtecilik suçlarında aldatma niteliği bulunup bulunmadığının takdirinin hakime ait olduğu cihetle; suça konu pasaportun Ukrayna resmi makamlarında olması nedeniyle, belgenin aldatma niteliği bulunup bulunmadığına ilişkin üzerinde inceleme yapılamaması; gelen yazı cevabında belgenin gerçek olmadığı bildirilmiş ise de aldatma niteliğine ilişkin herhangi bir görüşe yer verilemediğinin ve belgenin sahteliğine ilişkin bilirkişiden rapor alınmadığının anlaşılması karşısında; suç konusu pasaport aslının Ukrayna yetkili makamından diplomatik yoldan istenerek incelenmesi, sonucuna göre sanığın hukuki durumunun belirlenmesi gerektiğinin gözetilmemesi,
2-Kabule göre de; 5237 sayılı TCK’nin 53. maddesine ilişkin uygulamanın Anayasa Mahkemesinin 08.10.2015 tarihli, 2014/140 esas ve 2015/85 karar sayılı kararı ile birlikte yeniden değerlendirilmesinde zorunluluk bulunması,
Bozmayı gerektirmiş, sanık müdafiinin temyiz itirazları bu itibarla yerinde görülmüş olduğundan, hükmün bu sebeplerden 5320 sayılı Yasanın 8/1. maddesi gereğince uygulanması gereken 1412 sayılı CMUK’nin 321. maddesi uyarınca BOZULMASINA, 09.10.2018 tarihinde oy birliğiyle karar verildi.