Yargıtay 11. Hukuk Dairesi 2018/2621 Esas 2020/410 Karar Sayılı İlamı

MAHKEMESİ :SULH HUKUK MAHKEMESİ

Taraflar arasında görülen davada... 18. Sulh Hukuk Mahkemesi"nce verilen 24/12/2013 gün ve 2012/417-2013/797 sayılı kararı düzelterek onayan Daire"nin 17/10/2017 gün ve 2016/6511-2017/5439 sayılı kararı aleyhinde davacı vekili tarafından karar düzeltilmesi isteğinde bulunulmuş olmakla, tüm belgeler okunup, incelendikten sonra gereği konuşulup düşünüldü:
Davacı vekili; müvekkili banka tarafından davalılardan ..."e kredi kullandırıldığını, diğer davalı ..."nın kredi sözleşmesini müşterek borçlu ve müteselsil kefil sıfatıyla imzaladığını, kredi borcunun ödenmemesi üzerine, İstanbul 12. Noterliğince 04.12.2000 tarihinde düzenlenen 27652 yevmiye sayısı ile ihtarname keşide edilerek kredi borcunun faiz ve ferileriyle birlikte ödenmesinin istendiğini, ödeme yapılmadığını ileri sürerek 68.215,98 TL"nin davalılardan tahsilini istemiştir.
Davalılar davanın reddini savunmuştur.
Mahkemece uyulan bozma ilamı sonrasında yapılan yargılamada iddia, savunma ve tüm dosya kapsamına göre davanın reddine dair verilen karar davacı vekilinin temyizi üzerine Dairemizce düzelterek onanmıştır.
Davacı şirket vekili bu kez karar düzeltme talebinde bulunmuştur.
Hukuk Usulü Muhakemeleri Kanun’nun 440.maddesinin 2. fıkrası uyarınca sulh hukuk mahkemesince verilen kararların temyiz incelemesi üzerine verilen ilama karşı karar düzeltme isteminde bulunulamaz. Davacı vekilinin karar düzeltme istemi, İstanbul (Kapatılan) 18. Sulh Hukuk Mahkemesi 24.12.2013 tarihli davanın kabulüne dair kararının düzelterek onanmasına dair 17.10.2017 tarihli Dairemizin kararına karşı olduğundan, anılan Yasa hükmü gereğince davacı vekilinin dilekçesinin reddine karar vermek gerekmiştir.
SONUÇ: Yukarıda açıklanan nedenlerle davacı vekilinin karar düzeltme istemli dilekçesinin REDDİNE, ödediği peşin temyiz karar düzeltme harcının isteği halinde temyiz edene iadesine, 15/01/2020 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.