KARAR
Görevi yaptırmamak için direnme suçundan sanık ...’ın, 5237 sayılı Türk Ceza Kanunu’nun 265/1. maddesi gereğince iki kez 6 ay hapis cezası ile cezalandırılmasına dair Salihli 3. Asliye Ceza Mahkemesinin 18/04/2017 tarihli ve 2016/468 esas, 2017/257 sayılı kararının, Adalet Bakanlığı tarafından kanun yararına bozulmasının istenilmesi üzerine, Yargıtay Cumhuriyet Başsavcılığının 10/07/2017 gün ve 42246 sayılı tebliğnamesiyle dava dosyası Dairemize gönderilmekle incelendi:
İstem yazısında: “Dosya kapsamına göre, cezaevinde hükümlü olarak bulunan sanığın götürüldüğü hastane dönüşü ring aracından inmek istemeyerek görevli Jandarma personeli müşteki ...’a direndiği, küfrederek tekme atmaya çalıştığı, sanığın aynı eylemleri diğer Jandarma personeli müşteki...’e karşı da yaptığı, benzer bir olaya ilişkin Yargıtay Ceza Genel Kurulu"nun 02/03/2010 tarihli ve 2009/9-259 esas, 2010/47 sayılı kararında da belirtildiği üzere, direnme eylemlerinin aynı zaman dilimi içinde ve hukuki kesintiye uğramadan gerçekleşmesi sebebiyle, devam eden bir süreç içerisinde farklı görevlilere karşı tekrarlanarak gerçekleştirilmiş olan eylemlerinden ötürü 5237 sayılı Kanun"un zincirleme suça ilişkin 43/2. maddesinin uygulanması gerektiği gözetilmeden görevi yaptırmamak için direnme suçundan ayrı ayrı fazla ceza tayininde isabet görülmemiştir.” denilmektedir.
Hukuksal Değerlendirme;
Uyuşmazlık konusunda bir karar vermeden önce, kanun yararına bozma istemine konu edilen hükümde belirlenen yeni bir hukuka aykırılık durumunun incelenmesi gerekmektedir.
5237 sayılı TCK’nın “Zincirleme Suç” başlıklı 43. maddesinin 1. fıkrasında; “Bir suç işleme kararının icrası kapsamında, değişik zamanlarda bir kişiye karşı aynı suçun birden fazla işlenmesi durumunda, bir cezaya hükmedilir. Ancak bu ceza, dörtte birinden dörtte üçüne kadar artırılır. Bir suçun temel şekli ile daha ağır veya daha az cezayı gerektiren nitelikli şekilleri, aynı suç sayılır. Mağduru belli bir kişi olmayan suçlarda da bu fıkra hükmü uygulanır” şeklinde zincirleme suç tanımlanmış, ikinci fıkrasında ise; “Aynı suçun birden fazla kişiye karşı tek bir fiille işlenmesi durumunda da, birinci fıkra hükmü uygulanır” denilmek suretiyle zincirleme suçtan farklı bir müessese olan, aynı nev’iden fikri içtima kuralı düzenlenmiştir.
Türk Ceza Kanunu sistematiğinde, kural olarak yasadaki suç tanımına uygun her bir netice ayrı bir suç oluşturmasına karşın, bu kuralın istisnaları olarak, TCK’nın “suçların içtimaı” bölümünde, 42, 43 ve 44. maddelerine yer verilmiştir. Aynı nev’iden fikri içtima halinde, fiil yani hareket hukuksal anlamda tektir ve bu fiille aynı suç birden fazla kişiye karşı işlenmektedir. Bu durumda hareket tek olduğu için, fail hakkında tek bir ceza verilecek, ancak bu ceza mağdur sayısı fazla olduğu için, TCK’nın 43/1. maddesine göre artırılacaktır. (Ceza Genel Kurulunun 05/06/2012 tarih ve 15/491-219 sayılı ilamı da bu doğrultudadır.)
İnceleme konusu somut olayda; hükümlü olan sanığın hastaneye sevkinin yapıldığı, hastanede sanığın doktora kendisinin hasta olmadığını söylemesi üzerine tedavinin bittiği ve hükümlünün cezaevine götürüldüğü, cezaevine geldiklerinde sanığın araçtan inmeyeceğini beyan ederek inmek istemediği, jandarma görevlisi mağdurların sanığı cezaevine teslim etmek için araçtan indirmek istedikleri sanığın mağdur ...’a hitaben sinkaflı küfürler ettiği, ayrıca devriye komutanı mağdur..."e hitaben de sinkaflı sözler söylediği, bu şekilde sanığın mağdur jandarma görevlilerine yönelik hakaretlerinin aynı yer ve zamanda, aynı suç işleme kararıyla, birbirini takip eden söz ve davranışlarla gerçekleşmesi nazara alındığında, hukuken bir bütün halinde tek bir hakaret fiilini oluşturduğu anlaşılmakla, tek fiille birden çok mağdura karşı hakaret suçunu işleyen sanık hakkında TCK’nın 43/2. maddesinde düzenlenmiş bulunan aynı nev’iden fikri içtima hükümleri uyarınca tek ceza verilip, bu cezanın aynı Kanun"un 43/1. maddesi uyarınca arttırılması gerekirken, sanığın her iki mağdura yönelik eylemlerinin ayrı, bağımsız hakaret suçlarını oluşturduğu kabul edilerek ayrı ayrı iki cezaya hükmedilmesi hukuka uygun bulunmamıştır.
Sonuç ve Karar:
Yukarıda açıklanan nedenlerle;
1) Kanun yararına bozma isteği hakkında bu aşamada bir KARAR VERMEYE YER OLMADIĞINA,
2) Hükümde saptanan yeni hukuka aykırılık nedeni açısından, kanun yararına bozma yoluna başvurulup başvurulmayacağının takdiri için, dosyanın Yüksek Adalet Bakanlığına gönderilmek üzere Yargıtay Cumhuriyet Başsavcılığına tevdiine, bu hususun değerlendirilmesinden sonra, diğer kanun yararına bozma isteminin incelenmesine, 19.02.2018 tarihinde oy birliğiyle karar verildi.