Basit yaralama suçundan sanık ...’ün, 5237 sayılı Türk Ceza Kanunu’nun 86/2, 86/3-a, 29, 62/1 ve 52/2. maddeleri uyarınca 2.000,00 Türk Lirası adli para cezasıyla cezalandırılmasına dair Küçükçekmece 13. Asliye Ceza Mahkemesinin 24/06/2016 tarihli ve 2015/150 esas, 2016/432 sayılı kararına karşı Adalet Bakanlığı"nın 20.12.2016 tarih ve 2016/13722 sayılı yazısıyla kanun yararına bozma isteminde bulunulduğundan bu işe ait dava dosyası Yargıtay Cumhuriyet Başsavcılığı"nın 05.01.2017 tarih ve 2016/401776 sayılı tebliğnamesi ile Dairemize gönderilmekle incelendi.
Mezkur ihbarnamede;
Sanık hakkında hükmolunan cezanın adli para cezası olması ve sabıka kaydının da bulunmaması karşısında, 5728 sayılı Kanunla değişik 5271 sayılı Ceza Muhakemesi Kanunu"nun 231. maddesi uyarınca, sanık hakkında kurulan hükmün açıklanmasının geri bırakılıp bırakılmayacağı hususunda bir değerlendirme yapılmamasında, isabet görülmediğinden bahisle, 5271 sayılı CMK"nin 309.maddesi gereğince anılan kararın bozulması lüzumunun ihbar olunduğu anlaşıldı.
Gereği görüşülüp düşünüldü:
Mahkemenin hüküm fıkrasında “sanığın kişilik özellikleri ile yargılama sürecindeki tutum ve davranışları göz önünde bulundurularak yeniden suç işlemeyeceği hususunda olumlu bir kanaate varılmadığından, sanık hakkında CMK’nin 231. maddesinin uygulanmasına yer olmadığına” karar verildiğini belirterek hükmün açıklanmasının geri bırakılması hususunu değerlendirdiği anlaşılmakla, Küçükçekmece 13. Asliye Ceza Mahkemesinin 24/06/2016 tarihli ve 2015/150 esas, 2016/432 sayılı kararında herhangi bir isabetsizlik bulunmadığından, Adalet Bakanlığı"nın kanun yararına bozma isteyen yazısına dayanan tebliğnamede ileri sürülen düşünce yerinde görülmeyerek kanun yararına bozma talebinin REDDİNE, dosyanın mahalline gönderilmek üzere Yargıtay Cumhuriyet Başsavcılığına TEVDİİNE; 22.02.2017 gününde oybirliğiyle karar verildi.